KIRLANGIÇ | YARITEXTİNG

Kırlangıç'59

Kırlangıç ile aslan parçası Ertuğrul'u

Bölüm şarkısı; Yalın - Ki sen

Her başlangıcın bir sonu olduğu gibi her sonunda bir başlangıcı vardı elbet. Ben şimdi bitti desem de yeni bir başlangıca yürüyeceğimi biliyordum.

Oysa kimse yeni bir başlangıca yürümek isteyip istemediğimi sormuyordu? Mesela Ertuğrul gelip de hiç sormamıştı seni ardında bıraktığım bu sınırların kalkmasını bekleyerek daha ne kadar yürüyeceksin, diye. Ertuğrul'un bitmeyen sınırlarından geçebilecek miyim onu bile bilmezken öylece uğraşacak olmak belki de sonum olacaktı ama yüreğim ondan gelecek her şeye çoktan razıydı.

Ölümümün Ertuğrul'un elinden olmasına kim cinayet diyebilirdi ki? Ben kendi ellerimle canımı ona sunmuşken bunun intihar olmadığını kim söyleyebilirdi?

İçim zihnimin bu zehirli düşünceleriyle dolup taşarken dalgın gözlerle içeri giren iki adama baktım. Ertuğrul'un hemen bir adım gerisinde olan adam uzun boyuyla fazlasıyla devasa duruyordu. Yere çevrili yüzü çaprazımda kalan koltuğa oturana kadar bir kere bile bana çevrilmediğinden yüzünü göremesem de oturduktan sonra başını kaldırmıştı. Ertuğrul'dan sonra gördüğüm belki de en güzel adam buydu.

Griye dönük kısık gözleri esmer çehresinde birer yıldız gibi parlıyordu. Ertuğrul gibi esmer bir adamdı ve yüzü de en az Ertuğrul kadar sert hatlara sahipti.

Tanımadığım adamdaki bakışlarımı çekmemi sağlayan Ertuğrul'un hemen yanıma oturan bedeni olmuştu.

"Mahir demin bahsettiğim arkadaşım." Öyle mi dercesine kaşlarım havalanırken gülümseyerek tekrar Mahir'e döndüm. Gerçi neredeyse Ertuğrul ile yaşıt duran adama ismiyle hitap etmek ne kadar doğruydu pek emin olamadım.

"Hazan ben de."

"Memnun oldum, gerçi tamirhaneye geldiğin vakit ayak üstü olsa da karşılaşmıştık." Dediğiyle o gün orada olan kalabalığı hatırlamaya çalışırken kaşlarımı düşüncelice çatıldı.

Gözümün önünden geçen bir dolu adama rağmen birkaçı dışında neredeyse hiçbirinin yüzü pek net değildi.

"O gün çok kalabalıktınız Kenan ile Salih dışında pek hatırlayamıyorum kusura bakma."

"Estağfurullah biz hiç beklemiyorduk o yüzden kendimizi tanıtmayı unuttuk." Ne diyeceğini bilemeyerek cümlesini öylece bitirince gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırarak göz ucuyla Ertuğrul'a baktım.