Hemşire Hanım |İsmail Yüksek

1

"Günaydıın benım yeni minik hastam geçmiş olsun bakalım."

Yenı hastam la tanışmaya gelmiştim. Hastalar genelde uzun süreli olurlardı. O yuzden onlara çok alışırdım kendı evladım gibi olurlardı.

" Tanışabilir miyiz ben şeyma hemşire" tam annesi konuşacaktı ki o tarafa dogru elimle işaret ettim. Her zaman çocuklarla birebir iletişimde olmak daha iyiydi.

Utanarak annesıne baktı ve aradığı guvenı bulmuş olacak ki " Bende Alparslan memnun oldum " dedi uzattığım elimi sıkarak

Oy oy tam ısırmalık sapsarı saçlari vardı. Kuzum benım kim bilir neden burda bole yatıyodu.

" memnun oldum alparsalan ben senın le tanışmaya geldım bi sure ben ilgilenicem senınle. " diyip ailesine döndüm. Birkaç soru sorup anamnez aldım.

"...hobileriniz neler peki alparslan bey?" Anlamayıp annesine baktı. "Annecim neler yapmaktan hoşlanırsın onu soruyo hemşire hanım" annesi açıkladı.

"Futboool dayımla futbol oynamayı çok severiim." Dedi heyecanlı heyecanlı.
"Ooo spor yapıyosan daha çabuk iyileşirsiniz alparslan bey"diyip güldüm.

Ailesine dönüp "şimdilik ben gideyim yarım saat sonra bi serumu var onun için gelirim. Bi şey olursa koridorda olurum seslenebilirsiniz." Diyip çıktım odadan.

Birkaç hastamın daha günlük kontrollerini yapıp ilaç hazırlama odasına gittim. İlaçları zar zor elimdeki tepsiye sığdırmayı başarmıştım.
" istersen ben yardım edıyım şeyma taşıman zor olcak tek başına bu tepsiyi." Dedı esra.

" yok 2 kat çıkcam alt tarafı asansörle çıkarım zaten saol" diyip odadan çıktım. İnşallah tepsıyı düşürmeden çıkarsın be şeyma.

Asansore bindim 1 kişi vardı içinde. Hayret genelde tıklım tıklım olurdu.

Elim düğmelere uzanamayınca yanımdaki adama baktım bi centilmenlik yapıp basarmı dıye ama elindeki telefondan kafasını kaldırıp bakmadı bile.
Güç bela 6. Kata bastım ama bu seferde tepsıdeki paketlerden 2 si yere düştü.

"İyi misiniz hanımefendı yardım edıyım mı" dedi yanımdakı adam.
"Oyo mosonoz honomofondo...." az once nerdeydı centilmenliğiniz. Tövbe yarabbi." Gerek yok"
Cevap vermeme kalmadan yerdeki paketleri alıp bana uzattı. "Teşekkür ederim." Dedim. "Rica ederim.

Bu adamı bı yerden tanıyo olabılır mıyıdm acaba. Yok yok tanımıyorum. Ama bı yerde gördüm ya çok tanıdık bi sîması vardı.

Asansörden inip alparslanın odasına doğru ilerlemeye başladım. " Hemşire hanım " sesiyle irkildim. Arakamı döndüğümde kimse yoktu.

"Yanlış taraf burdayım" dedi solumdan gelen ses hih ay odüm koptu manyak mı bu adam ya.
Ciddiyetimden taviz vermiyerek " buyrun" dedim.
" şey ben 6034 numaralı odayı arıyorum ama bulamadım." 6034 mü e bu alparslanın odasıydı.

"Kapılarda yazıyo olması lazım ama bıraz karışık yazmışlar. İsterseniz beni takip edebılırsınız yani bende oraya gidiyorum." Dedim.

"Memnuniyetle"
"Efendım" Dedım.
"Teşekkürler" dedi.
"Rica ederim.".

Kapının onune geldığimizde oda numarasını gösterip "burası" dedım.
Bi yandanda dırseğimle kapıyı açmaya çalışıyodum.
" ben açayım isterseniz." Dıyıp kapıyı açtı.

"Aaa ismail hoş geldin" alparslanın annesiydi bu. İsmail yani adam kapıyı tutarken bende başımı tesekkur ederim manasında eğerek içeri girdim.

" merhabalaar nasılsınız bakalım alparslan bey?"
"Galiba ilaçtan biraz korkuyo hemşire ablası " dedi annesi.
"Aaa Dayıııı " aaa dayı? Haa dayıı şu adam dayısımıymış.

"Allah allah korkuyomuymuş oysaki dayısı bana kapıda alparsalanın ne kadar cesur ne kadar güçlü olduğunu söylemişti." Biraz tatlı dil ve biraz gaz vermek bi çocukla en iyi iletişim yöntemidir.
Diyip ismail beye baktım. Şuan bişey diyip beni desteklemesi getekiyodu. Ama o şaşırmış bi şekilde bana bakıyodu. Kafamı geri çevirdim.

Derken" evet benım paşam çok güçlüdür ufacık bi ilaçtan mı korkcakmış hemşire hanım" hele şukur.

"Korkmuyorum ki zaten" dedı alparslan evet başarmıştım.

Tepsiden iğneyi alıp önce damar yolunu açtım.
" acıdı mı " dedım fısıldayarak. " acıdıysa kulağıma soyle ben kımseye soylemem." Dedım.

Kulağıma egılıp" biraz acıdı ama çok degıl hemşire abla" dedı.

" Hayırdır paşam noldu" dedı dayısı.
" bişey yok dayı" dedi alparslan. Bende ekledım "Aramızda bi sır." Eğildiğim yerden doğruldum. Tepsiden ilacı almak için bi anda arkamı döndüm.

Ama tepsiyi degılde ismail beyle göz göze gelınce anın şokuyla tekrar önume dondum. Salak şeyma ilacı almadın. Tekrar döndum. Ve yine gözgöze geldık. Yav bi çekilsene şurdan.

Gözlerimi kaçırıp "şey şurdan tepsiden ilacı almam gerekiyo da." Dedim.
"A kusura bakmayın buyrun" diyip kenara çekıldı şükür anladınız.

İlacı seruma verip tepsiyi toparladım. " Evet bu kadar dı bitti. Birazdan doktor bey gelir ufak kontroller için bende öğleden sonra uğrarım tekrar geçmiş olsun."

Tam kapıya yoneliyodum ki "şeyma abla" sesiyle geri döndüm. Alparsalan"ın sesıydı.

" annecim hemşire abla desene" dedi annesi.
"Yok sorun degıl" diyip alparsalana baktım. Parmaklarını agzına götürüp fermuar yaptı. Aramızdaki sırdan bahsediyodu. Bende aynısı yaptım gülerek. El salladı bana bende karşılık verip çıktım.

Çok da iyi başlamadık ama toparlıcaz dimi hemşire hanım?
Nasıl olmuuş?