Profesör(+18)

9.Bölüm

Ne yapacağımı şaşırmış bir halde Ela'ya doğru döndüm onun hayal kırıklığıyla dolu gözlerini görünce pişmanlık tüm hücrelerimi esir almıştı

Keşke diye düşündüm bir an keşke tek ve en yakın arkadaşıma yalan söylemeseydim ama olan olmuştu artık ve ben yaptığım hatanın altında eziliyordum şuan gerçi ben zaten hep hatalar yapar sonrada mal gibi acı çekerdim şimdide öyle bir sahnenin tam da ortasında bulunuyordum ve şuan ne yapacağımı ne cevap vereceğimi gram bilemiyordum kanıma karışan sikik alkol belası sağlıklı düşünmeme izin vermiyordu resmen aklım durmuştu sonra nedense Ali de kalabalığın içinden sıyrılıp nefes nefese Ela'nın yanına geldi

"Kaç saattir seni arıyorum güzelim ne yapıyorsun burda" dedi

Derken de hızlı hızlı nefes nefese demişti her kelimeyi

Sonra nedense bizim olduğumuz yere bakıp bizi yeni fark etmiş gibi gözlerini şaşkınlıkla kocaman açıp bir bana birde hemen arkamda bulunan Alp'e baktı

Saşkın bir  ses tonuyla "Ne oluyor burda" dedi

Tek kaşını kaldırmış sorgular bir ifadeyle bizi inceliyordu
sanırım Alp şu an ne yaşandığını tahmin etmişti ve bana benden küçücük bile olsa bir açıklama yapmamı bekleyen Ela'ya karşı

"O şu an çok sarhoş ne tepki vermesi gerektiğini bilmiyor sağlıklı düşünemiyor"dedi

Bu cümledeki o zamiri ben oluyordum

Evet ben sarhoştum ama zaten sarhoş olmasamda yalan söylediğim kişiye yalanım ortaya çıkınca ne gibi bir açıklama yapabilirdim ki yanlış yapmıştım evet belki özür dileye bilirdim gerçi kuru bir özür neye yarayacaktı ki

Ben kendi benliğimle savaşlar verirken

Ela kırgın bir ses tonuyla "sana yazıklar olsun Sedef" dedi

Ve bu cümleyi kurarken sonlara doğru ses tonu kısılmıştı. Ben bu hissi çok iyi biliyordum gözyaşı insanın boğazında düğüm düğüm olunca böyle olurdu konuşamıyordu. Bu detay  yaptığım hatanın büyüklüğünü tekrar bütün benliğimle hissetmeme neden olmuştu. canımın acısını arttırmış gözlerimi doluşturan yaşların teker teker akmasına neden olmuştu ağladığım için titreyen dudaklarımı konuşmak için araladım ama söyleyecek tek söz bulamadım zaten Ela da bir şey söylememi beklemeden hızla üzgünce bizim yanımızdan uzaklaşıp mekanın çıkışına doğru ilerledi

Ali de iğrenir gibi ikimize son bir bakış attıktan sonra Elayı takip edip o da bizden uzaklaştı.

Bu yaşayanan şey baş dönmemi arttırmıştı arkaya doğru yalpalayınca Alp kolunu belime sardı onun varlığını bir an unutmuştum kafamı arkaya doğru onun göğsüne yaslayıp

Hıçkırarak "Ben ne yaptım Alp en yakın ve tek arkadaşımı kaybettim"dedim

Alp beni kendisine çevirip yüzümü iki avcuna sıkıştırarak baş parmağıyla göz yaşlarımı silip

"şşşsh ağlama güzelim ne olursa olsun ben senin yanındayım. Burdayım"dedi

Kollarımı boynuna doladım Anında karşılık verip beni sımsıkı sarmaladı başımı boyun girintisine koyup hıçkırarak ağlamaya başladım o ise kulağıma beni yatıştırmaya çalışacak kelimeler fısıldıyordu

Onun şu an yanımda olması sevgime az da olsa karşılık vermesi beni yatıştırsada yaşanan olay kalbimi deli gibi acıtıyordu resmen şu dünyada bana gerçekten değer veren tek kişiyi çok üzmüş onu resmen kaybetmiştim...

🍓

Alp'in arabasındaydım ifadesiz gözlerim yolu izliyordu onun kokusu dört bir yanımı sarmıştı ama bu sefer onun kokusu bile yaptığım hatadan dolayı acıyan canımın acısını dindirmiyordu. Kafamı dolduran düşünceler Alp'in elini elimin üstüne koymasıyla dağıldı ifadesiz bakışlarımı onun güzel yüzüne çevirdim. Bana tebessüm edip elimi sıktı. Ona buruk bir tebbesümle karşılık verip parmaklarımı onun parmaklarina geçirdim.