Profesör(+18)

6.Bölüm

Hani bazı anlar vardır ya böyle savunmasız hissedersiniz biraz bile ilgiye sevgiye ihtiyaç duyarsınız ya işte şu an tam da bu haldeydim bunu istiyordum hem karşımdaki insana bütün şefkatimle sarılıp sarmalamak hemde onun bana aynı şekilde şefkatini göstermesini istiyordum. Özlediğim güzel yüzünü pür dikkat inceledim...
Göz altları çokmüş uykusuz olduğu yüzünün her kıvrımında anlaşıyordu.

Şaşkın şaşkın masumca baktığı gözlerini gözlerimden bir an olsun ayırmadan benim içeri geçmem için kapıdan uzaklaştı aynı şekilde güzel gözlerinden gözlerimi bir an olsun ayırmadan odasına girip kapıyı kapatıp sırtımı kapıya yasladım. ikimizde sessizce ve özlemle bir birimizin yüzünü inceliyorduk... onunda bana karşı boş olmadığını şu an yüzümü inceleyen yoğun siyah gözlerinden anlıyordum.

Onu o kada çok özlemiştim ki bakmaya doyamuyordum parmak uçlarım ona dokunmak sakallarında gezinmek için sızlıyordu ve ben Sedef Us bugün o sızı geçsin diye elimi yumruk yapmak yerine ona yaklaşmak için adım attım ve bu adımımı onun adımları takip etti.

Aramızda milimler kala ikimizde durduk şu an şu odada kalp ritmimiz ve nefes alış verişlerimizden başka hiç bir şeyin sesi yoktu. Evet belki dudaklarımız konuşmuyordu ama gözlerimizin avaz avaz bağırdığı kesindi.

Yutkunup bana doğru hafif eğildi ilk defa onunla bu kadar yakındım vücüdüm hafif ürpermiş mideme bir krapm salpanmıştı. Konuşsa nefesi yüzüme değicekti sonra nedense anlını anlıma yaslayıp ellerini kaldırıp avuç içlerine yanaklarımı hapsetti gözlerimi sıkıca yumdum ne zaman dolduğunu anlayamadığım gözümden bir yaş aktı onun avuç içine doğru kaydı...

"Sedef...." dedi

Ses tonu o kadar yoğun o kadar içliydi ki
Yüreğimden hissettim sanki sadece adımı söylememişti sanki bütün ruhumu görmüş içimi söylemişti içimde onun için yanan kavrulan kalbimi görmüş gibi ismimi fısıldamıştı baş parmağıyla göz yaşlarımı silip gözlerimi açıp ona bakmam için kafamı hafif kaldırdı

"Sen bana ne yaptın küçüğüm üç haftadır seni düşünmeden bir dakikam bile geçmedi her dakika her saniye aklımdan çıkmak bilmedin"

Ellerime can gelmiş gibi kaldırıp onun yüzümün resmen içinde kaybolduğu kocaman ellerinin üztüne koyup

"Ya ben"diye fısıldadım

"Ya ben nasıl geçirdim o geceleri Alp..." sözümü kesip dudaklarını dudaklarıma değdirdi

"Biliyorum aptal küçük kız ve bu yüzden kalbim hem sana hem..." diyip sustu konuşurken dudaklarımız bir birine değiyor durmadan yutkunuyorduk ona susamıştım sanki ağzımın içi o kadar kurumuştu ki dilimle dudağımı ıslattsam onun dudaklarına değicekti nefesine bile muhtaç hissediyordum kendimi

"Acıdı Sedef çok acıdı kalbim." Dedi

Daha fazla dayanamayıp dudaklarımızı birleştirdim bunu bekliyormuş gibi beni kapıya yaslayıp dudaklarıma susamış ama beni incitmekten korkar gibi yavaş yavaş narin narin öpmeye başladı ellerim onun ellerinden ayırıp ensesine götürdüm saçlarına karıştırıp içimdeki bu heyecanı gidermeye çalıştım ama nafile ayaklarım yerden kesilmiş gibi titriyor tuhaf bir yoğunluk duyuyordum içimin en derinlerinden bu duyguyu anlatacak kelime bulamıyordum o kadar yoğun hissediyordum ki...

Onun nefesi...

Onun bedeni...

Onun şu an beni öpüyor oluşu...

Allahım ben bu sahneyi kaç kere hayal ettmiştim kaç kere bunun imkansızlığıyla yanıp tutuşmuştum şimdi burda şu an gerçekten bunu hayal ettiğimden daha yoğun duygularla yaşıyordum dudaklarım duraksadığında karşılık vermediğimi hissedince yavaşça istemeye istemeye dudaklarımızı ayırdı "Sedef" dedi "iyi misin?"