Sen, seni asla sevemem diyen bir şeytanın gözlerine mahkûm kalmışsın.
Boynuna bir idam ipi dolamış, sonunu kendi ellerinle yazmışsın.
Şehvet parmak uçlarından başlayarak tüm bedenini ele geçirince, usul usul o şeytanın ruhuna sızmışsın.
Ne kadar...
Ben geldim, bu bölümü yetiştirene kadar canım çıktı... gün vermeden kafama göre bölüm atsaydım da çok bekletirdim. Böyle yapınca da elim ayağım birbirine giriyor. Hayır bir de iki hafta sonunda attım. Ne istiyorum ben ya?
Kitap bu bölümden sonra net olarak başlıyor. Benim en sevdiğim kısımlara gelmek üzereyiz.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmezseniz sevinirim. Sınır koymama azıcık kaldı da...
İyi okumalar...
❄
BÖLÜM 8
"ÖLÜMÜN BEDEN DE Kİ DURUŞU"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GÜN 2
Kendimi her gece tekrar tekrar işlenen bir cinayet gibi hissediyordum.
Usta bir katildi.
Zihni bir morgu andırıyordu, onlarca cesede ev sahipliği yapan tabutlarla doluydu.
Şimdi ise beni öldürmek istiyordu.
Ellerimi kelepçeleyen bakışları, boynuma idamımı resmeden urganını, ayağıma dolanan prangalarını zihnime aşılamaktan bir an olsun geri durmuyordu.
Her gece tekrar tekrar işlenen bir cinayettim.
Fakat hiçbir zaman yatağımda ölü bulunmuyordum.
Nefretine ev sahipliği yapan ruhunu, o nefretten arındırmak basit değildi. Benim için insanlardan nefret etmek zor bir şey değildi. Kolay kinlenirdim ve öfkemin mağdurluğunu çoğu zaman yaşardım.
Nefretimin sahibi olmuştu.
Boynumda nefesleri sekteye uğrayan biri yatıyordu.
Üzerimde ki hareketsiz bedeni, ölü bir bedeni andırıyordu.
Kanlanmış ellerime indi bakışlarım, kırmızı kan lekeleri kurumaya başlamış, ikinci bir deri misali ellerimi sarmıştı.
Ellerim titremeye başladı.
Bedenimin üzerine uzanan, yaralı bedenine döndü bakışlarım.
Boşluğundan süzülen kanlar zemine düşüyordu, nabzı her geçen salise daha da yavaşlıyordu.
Ölüyordu.
Bedenim titremeye başladı.
Kanlanmış, titreyerek varlığını hissettiren elimi kaldrıp koluna koydum. Elime çarpan sert teni bedenimi daha fazla titretirken göz pınarlarımda akmayı bekleyen yaşlar birer birer intihar etmeye başladı.
