ÖĞRETMEN BEY +18 | daddy issues

15.Bölümʚ

Selaaamlaar bebiiişleer

Bu bölüm Asel ağırlıklı oldu birazcık

Yorumlarınızı bekliyorum lütfen yorum yapmadan geçmeyiin

Ve yıldızı boyamayı unutmayın

⸢ İyi okumalaaar

*

**

Ne kadar acı çekersem çekeyim bunu ifade etmek benim için hep zor olmuştu.

Ta ki gözümden bir kere o yaş süzülene kadar. Sonrasında bu hep devam etti.

Aslında normal olan bu duyguya kendimi o kadar haram kılmıştım ki ağlarsam sanki yanaklarıma,kalbime ya da kirpiklerime günah olacaktı.

Ne zaman ki robot değilsin sen dedim,işte o noktada bingo!

Sanki bütün yılların birikimi çıktı bir anda.Aslında o kadar doğalmış ki şuan daha iyi anlıyorum.Bilmediğin kendinle ilgili duyguları öğrenmek evet korkutucu.

Bir an düşünüyorsun,diyorsun ki bu neydi şimdi?

Neden midem yanıyor,neden kalp çarpıntım var,ya da neden şuan gözümden bir sıvı aktı? Sadece bir anda olsa bu duygu durumu seni korkutsa da insan olduğunu bilmek hoşuna gitmiyor mu?

Ya bir robot olsaydın? Yediğin yemekten haz almadan,yazın o deniz kıyısında kumda gezmekten birşey anlamasan? Ya da o baharın getirdiği içindeki kıpırtı yok olsa?

Sahi...

Bizden duygularımız alınırsa,bize ne kalırdı?

Mantık devreye girmezse kalp hata yaparmış.

Peki bizler hata yapmayı göze alarak yaşıyorsak aslında bu durum biraz da güzel değil mi?

"Kapat lan kapat,yapacağın işi sikeyim sesi." Telefonu kapattığında korkuyla oturduğum yerde doğruldum.

"Ne oldu Arslan, birine bir şey mi oldu?" Panikle konuştuğumda donuk gözlerle yüzüme baktı

"Asel,onu kaçırmışlar..."

Panikle oturuduğum yerden kalktığımda Arslan telefonu bir köşeye bırakarak dolabından birkaç parça bir şey aldı ve üstüne geçirdi.

"N-ne? Kim Arslan, babası mı? Allah kahretsin ne yapacağız." Arslan gömleğinin düğmelerini iliklerken bana baktı ve dikkatli gözlerini üstümde gezdirdi.

"Öğreneceğim, sakın evden çıkma beni bekle. Kapıya biri gelirse açma. Ben geleceğim." Ellerini yanaklarıma sarardığında elini tuttum.

"Yalnız gitmeyeceksin değil mi?" Diye korkuyla konuştuğunda alnıma bir öpücük bırakarak geri çekildi. Ona bir şey olmamalıydı, her şey yoluna girdi derken bunu kaldıramazdım.

Artık,iyi olmalıydık.

"Çocuklarla beraber olacağım. Bu sefer sorunu kökten çözüp geleceğim güzelim. Telefonların açık olsun tamam mı arayacağım seni?" Hızlıca başımı salladım Arslan dudağıma sulu bir öpücük bıraktı. Hızlı adımlarla odadan çıktığında ardından bakakaldım.

"Lütfen Allah'ım sağ salim gelsinler..." Diye fısıldadım. Birkaç saniye ne yapacağımı bilemeyecek yerimde dikildim daha sonra çıplak olduğum aklıma denk ederken ayaklarımı sürüyerek banyoya ilerledim.