"Beni becermek istemediğin için mi şaha kalkmış durumdasın Öğretmen Bey?"
Elimi giydiği kumaş pantolonu zorlayan küçük beyde gezdirirken tam olarak gözlerinin içine bakıyordum. Söylediği her bir sözü ona yutturacaktım.
"Erdemlerini vurgulamaktan vaz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ʚʚʚ
Hayat tuhaf bir döngüydü.
Bir gün yanında olan,yanında olduğunu hissettiğin insan, diğer gün seni yok sayabiliyordu. Ona konduramadığın, yapmaz dediğin kişi her haltı yapıyordu. En yakının bile sana ihanet ediyordu, artık o kadar çok şey yaşıyordun ki kendini -hayatını- tanımaz hâle geliyordun...
En sevdiğin şeyleri yapmak eskisi kadar zevk vermiyordu. Değişiyordun, ki bazen kendini tanımaz hâle geliyordun.
Dışarıda şakır şakır yağmur yağıyordu iri damlalar cama sertçe vururken şöminenide yanan odunların çatırtılı sesi atmosfere karışarak değişik bir ses döngüsüne sahiplik ediyordu.
Salondaydım ve tek başıma cam kenarındaki koltukta oturuyordum, Asel mutfak yiyecek bir şeyler hazırlıyordu. Arslan ve Barlas yoktu. Sabah erkenden çıkıp gitmişlerdi. Muhtemelen babalarımız olacak adamlar için daha ince planlar yaparak onları enseleyeceklerdi.
Açıkçası ne olacağı pekte umrumda değildi. Şu saatten sonra düşündüğüm tek kişi ; kendimdim.
"Aksu,revani tatlısı da yapalım mı? Tatlı tatlı yeriz akşam." Bayık bakan gözlerimi Asel'e çevirdim. Bu kız tam bir problemdi. Vurdumduymazlığı beni bitiyordu.
"İstediğini yapabilirsiniz Asel, benim tatlıya pek aram yok."
"Nasıl yok,yeme şimdi beni! Hadi kalk yardım et bana. Biraz kafan dağılmış olur, sabahtan beri burada oturuyorsun,kıçın ağrımadı mı?" Kaşlarımı hayır manasında kaldırıp başımı salladım."Burada, öylece oturmaktan mutluyum."
Asel'in derin bir iç çektiğini işittim,ona bakarken hareketlenerek karşıma oturdu.
