miibn - chanlix

- 5 -

Sarışın genç kabus ile uyandığı uykusundan derin nefesler alıp verirken hızla inip kalkan göğsünü tuttu. Dün olanlar geldi aklına.

Felix Chris'i öptükten sonra Felix'in umduğu şey olmamıştı. Felix duvarı öper gibi hissetmişti. Chris Felix'i çok hafif bir şekilde ittirip geri çekilmişti.

"Olmaz," Dedi. "Olmayacak." Felix dolu gözleri ile sevdiğini izlerken Chris başını eğdi. "Senin rüyandan uyanman lazım. Bu hayatta her şey istediğimiz gibi ilerlemez, senin düşündüğünün aksine."

Başka bir şey demeden gitmişti. Felix de orada donakalmış gözyaşlarına boğulmuştu.

Felix kafasını iki yana salladı. Hızla yatakta doğruldu ve kalkıp lavaboya gitti. Yüzüne soğuk su çarparken derin nefesler alıp dün akşamın olmamasını diledi. Felix, istediği şeyin yapılmamasını alışık değildi. O an çok kötü hissetti. Bu gerçek ona ağır geldi.

Üzerindekileri hızla çıkarıp bir kenara fırlattı. Duş kabinin içine girip yere çömeldi. Sırtını soğuk duvara yaslayıp ağlamaya başladı. Sıcak suyu açıp akmasını seyretti.

Ne olurdu yani bana bir şans verseydi? Ne olurdu tekrar beni sevmeye çalışsaydı? Ne kaybederdi? Yoksa artık beni sevmiyor mu? Onun üzerine çok mu gidiyordum? Benden kurtulmak mı istiyordu?

Felix hıçkırarak ağlarken ıslak saçlarını tutup çekiştirdi. Bir süre o şekilde kaldı. Düşünceleri ile ılık suyun altında yapayalnızdı.

-

"Baba,"

Felix koridordan geçen babasına seslendiğinde babası gülümseyerek oğluna döndü.

"Seninle konuşmak istediğim bir şey vardı."

"Olur. Konuşalım."

"Ama böyle.. Ayaküstü olmaz, babacığım. Müsaitsen odanda konuşalım. Ya da benim odamda."

"Olur. Senin odana geçelim."

"Pekâlâ." Felix babası ile gülümseyerek odasına geçtiğinde babası ile odasındaki karşılıklı koltuklara oturdular.

"Evet, ne oldu bakalım?"

"Babacığım, ben diyorum ki bu zorlu hayatı öğreneyim. Üstesinden geleyim. Dışarıdaki hayat hakkında bilgim var evet, ama bunu yaşamak istiyorum. Eğer siz izin verirseniz ayrı bir eve çıkıp çalışarak kendi paramı kazanmak, ayaklarımın üzerinde durabilmek öğrenmek istiyorum."

Babası gururla Felix'e bakıyordu. İçten gülümsemesi genişçe yayılmıştı yüzüne. "Etkilendim. Bu senden beklenilen bir davranış aslında. Gurur duyuyorum seninle."

"Teşekkür ederim..." Dedi Felix sevinçle gülümserken. "İzin veriyor musunuz?"

"Annenle ve diğer büyük aile üyeleri ile konuşmamız lazım, biliyorsun. Benim için sıkıntı yok ama. Ben senin her zaman yanındayım ve bu fikrini çok beğendim."

"Teşekkürler."

Babası kafasını hafifçe aşağı yukarı sallarken arkasına yaslanıp bir nefes verdi. "Neden buna ihtiyaç duydun?"

"Diğer hayatları merak ediyor ve deneyimlemek istiyorum."

"Anladım. O zaman bu akşamki yemekte konumuz bu olsun. Ne dersin?"

Felix minnetle, "Çok teşekkür ederim, babacığım." Derken eğilip kalkıyordu.

"Annenin buna pek sıcak bakacağını zannetmiyorum ama ikna etmeye çalışacağım."

"Çok iyisin, babacığım. Teşekkür ederim."

Babası odasından çıktığında bir sevinç çığlığı attı Felix. Normal bir insan gibi yaşamaya başlarsa Chris'in omuzlarından kabul edeceğini düşünüyordu. Bu nedenle sevinmişti.