Her Wicked Revenge

Chapter 28

He really looked like an abandoned puppy while sitting on the floor. And when I started walking towards him, all I can hear is the beats of my heart whose only pounding for him.

"Wyatt" I called him.

He then looked at me and shock is written on his face.

"You came, Faye" he said and immediately get up on the floor.

"What are you doing here?" I remain cold as a talk to him.

"I-I waited for you" he mumbled while his eyes are on the floor.

"You know that you don't have to right?" he stunned and he slightly nodded.

"I know, Faye. But I'm willing for you no matter what it takes"

"Paano kung ayaw ko na talaga, Wyatt? Na ayaw na kitang makita pa dahil lalo lang tayong magkakasakitan"

My eyes started to become blurry. He's just looking at the floor and never met my eyes on him.

"Y-You can u-unlove me, Faye. B-But don't forget that I'm willing to do anything to take you b-back"

"Eh sa ayoko na nga ih. Bakit ba ayaw mong tumigil?! You can now enjoy your like without me. Wala na akong pake kung anong gagawin mo basta lubayan mo lang, Wyatt"

He shook his head repeatedly and when he met my eyes, all I can see pain, longing, sadness on him. Like he's lost because of something.

"I'm begging you, Faye. You can avoid me all you want. You can hurt me in more ways than one. You can call me whatever you like but please don't tell me to live my life without you because I won't do it, Faye"

He walk towards me at akmang hahawakan ako pero agad akong lumayo. Kita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya at hindi ko maiwasang mapaluha habang tinitingnan siya.

"Pero yun yung gusto ko, Wyatt" I lied. I know for a fact na ayokong mawala siya. It's just that ayokong nagpapaka-martyr at hindi ko kayang itolerate ang ginawa niya.

Kung nagawa kong kuwala sa ilang taong relasyon ko noon dahil sa panloloko ay kaya kong magawa ulit yon ngayon.

Natahimik siya at nakatingin lang sakin habang umiiyak ako sa harapan niya. Tinangka niya ulit akong lapitan pero panay ang iwas ko sa kaniya.

"Wala ako rito dahil ayaw kong makita ka kasi alam ko pupunta at pupunta ka rito, Wyatt. Bakit kasi hindi mo ko magawang iwanan na lang?!" I asked him frustratingly.

His tears are now falling while he's still looking at me. There's a pang in my chest but I shrug it off. Tanging paghikbi ko nalang ang naririnig sa pagitan naming dalawa.

"Please, Wyatt. I am now begging you. Umalis ka na at huwag nang magpapakita pa" I said to him saka siya nilagpasan at pumasok na sa condo ko.

Pagkasara ko ng pinto ay agad akong humagulgol. Hinawakan ko ang dibdib ko at nagbabaka-sakaling mawala ang sakit nito.

Hindi ko kaya. Gusto kong bawiin ang mga sinabi ko sa kaniya. Gusto kong buksan ang pinto at magsorry sa mga nasabi ko.

Ngayon ay sigurado na akong hindi na siya babalik dahil masyado ko siyang nasaktan ngayon. Na dinurog ko siya at mas sinaktan kaysa sa nagawa niya.

I want to tell him that I love him but it's already too late. Wala na. Wala na talaga kaming pag-asa kasi tinaboy ko na siya.

I cried the whole night hanggang sa nakatulugan ko na lang ang pag-iyak. Iniisip na sana paggising ko ay wala na ang sakit na nararamdaman ko.

Paggsing ko kinabukasan ay agad akong dumiretso sa cr para sumuka. Doon ay halos hingin ko ang presensya ni Wyatt para tulungan ako.

Hinang-hina ako pagkatapos at pagtingin ko sa repleksyon ng salamin ay mugtong-mugto ang mga mata ko.