Art of Letting Go

CHAPTER 5

Im just sitting in the couch habang pinag-iisipan yung imbitasyon ni Justine. Wala naman akong gagawin buong araw at wala namang mawawala kung pupunta ako and yes his right I need to have some fun to derive my attention at hindi ma-isip si Wayde, kahit ngayon lang.

I wanna scape from the shits that drowning me.

Sa kalagitnaan ng pag-iisip kung dapat ba akong pumayag o hindi, sumagi sa isip konh eh check ang social media accounts ko. Its been quite almost a year I haven't posted any update, aside sa busy ako wala din akong ganang gawin ’yun.

While scrolling in my feed in IG, tinamaan ulit ako ng kabagutan kaya ibababa ko na sana ang cellphone hawak ko to get some foods but something in my phone got my attention. Nakita ko ang isang pamilyar na litrato, posted by a famous influencer. I was shocked, nilapit ko ang cellphone ko sa mukha ko para makita ito ng mas maigi. Binasa ko ang caption at ang nakalagay dito ay spotted , I see my self in the picture with Justine in barista lounge. How am I captured with him?

I feed my curiosity at nag punta sa comment section para mag basa ng comments, I was tagged and mentioned there many times.

"Si Azhthrielle Aelazar ba ’yan? yung ex girlfriend ni Wayde?"

"Kaya pala nakipag-break kasi may iba na"

"Kalandian nga naman"

"Ito siguro yung reason kaya sila nag break"

"Third party?"

"Who's that guy?"

Mga iilan lang yan sa nabasa kong comments, agad uminit ang ulo ko sa mga panghuhusgang nabasa ko. Fuck this society ang galing mang husga ng ibang ni hindi nga alam ang totoong nangyari sa aming dalawa.

Mas nag init ang ulo ko sa nabasa kong ‘Kaya pala nakipag-break kasi may iba na!?’ like what the f? how dare them just jump into conclusion without knowing what really happened! ako pa? ako pa ang may iba? Ako pa ang nagloko? Wow.

Napabuntong hininga na lamang ako habang pinipigilan ang pag tulo ng mga luha kong nagbabadyang lumabas.

Ang daya ako na nga ang niloko’t ginago, ako pa ang nagmukhang masama at nang manipula ng tao.

Nabalik ako sa realidad nang tumunog ang phone ko, mom numbers appear on the screen kaya agad ko itong sinagot.

"Yes mom?"

[Sweetie umuwi kami ngayon ng PH actually andito na kami sa airport kakalapag lang ng plane.]

"What? bakit biglaan naman yata ang pag uwi nyo mom?"

[Nagpatawag ang lolo mo ng pagtitipon at ang lola Kriselda mo ay nasa ospital ngayon.]

"What!? bakit hindi ko alam? bakit hindi nila ako tinawagan? Ang lapit ko lang pero wala man lang nakapagsabi, saang ospital mom?" sunod-sunod na tanong ko

[Sa ospital ng tito mo do’n sya dinala]

"Okay mom, bye. Pupuntahan ko si lola"

[okay sweetie take care, wag mong kalimutan na sa mansyon tayo mag d-dinner mamaya]

"Yes mom" maikling tugon ko at napabuga ng hangin

Pagkababa ni mommy ng telepono agad kong kinuha ang susi ng kotse at nag drive papunta sa ospital nila tito. As I arrived there agad kong hinanap ang room nya at nagmadaling tumungo sa kwartong binigay ng nurse. Naabutan ko syang nakahiga doon, walang malay.

"Anong nangyari doc? Is she fine?" I intensely asked the doctor, bakas ang pag-aalala sa tinig ko

"Kayo po ba ang pamilya?"