අකේන්.....
එයා යන්න ගියා..මගෙ හිතට බරයි ..බරයි කියන්නෙ මගෙ පපුව අස්සෙ ගල් ගොඩක් ගොඩගහලා වගේ බරයි....හිතට බයයි.....එයා ගැන නෙවෙ...මගෙ හිත ඒ හැමෝ ගැනම බයයි....
ඉන්න තැන දකින දෙ...කනට ඇහෙන දේ අනුව මට කවදාවත් මගෙ එකා විතරක් පව් කියන්න හිත හදාගන්න බැරි උනා...උඩ ඉන්න තිස් තුන් කෝටියෙන් මගෙ එකාව විතරක් රකින්න කියන්න මට හිත හදාගන්න බැරි උනා...උන් නැත්තන් අපි කොහෙ ඉන්නද.....
එක අතකට දෙවියන්ට තිබුනෙ උන්ට ගල් ඇගක් එක්ක මෘදු හිතක් දෙන්න...ඒත් දෙයියො කරලා තියෙන්නෙ ඒකෙ අනිත් පැත්ත .ගල් හිතක් එක්ක මෘදු ඇගක්....ඒක එහෙම නොවුනා නම්..මේ යාපනේ කවදාවත් ලේ සුවද ගහන් නෑ.......මේ මහ පොලවෙන් කවදාවත් උන්ගෙන් වැටෙ ලේවල කුයිලෙ එන්නෙ නෑ....
A9.....ඇත්තටම .....ඒක මහ මූසල නමක්.....ඒ නවය පාර කිව්ව්ත්...ඇගපත කිලිපොලාගන යන හැගීමක්........කුහර් ගැහුන බිත්ති තිබුන පාලුවෙච්ච ගෙවල් පුරාවටම තිබුනෙ මිනිස්සුන්ගෙ අදෝනාවල් විතරක් වෙනකොට කාලයක් කිරි සුදුවට තිබුන බිත්ති පහු පහු වෙනකොට කහ ගැහිලා විතරක් නෙවෙ. .....පරන පාට උනත්...අලුත් සුවද ගහන ලේ පැල්ලම් පවා තිබුනා...........
යාපනේ මහ ඉස්පිරිතාලෙ ......
අරටුවක් නැති තල් ගස් පෝලිමක් මැද තිබුන යාපනේ මහ ඉස්පිරිතාලෙ ඉස්සරහා මං හිටගන බලාගන උන්නා........වේදනාවට බය විතරයි ....අරෝග්‍යා පරමාලාභා කියන වචනෙ තේරුමවත් නොදන්න යාපනේ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිතේ වැඩි හරියක්ම ගෙවුනෙ ඇදයක් යට......කැලෑවක් අස්සෙ....නැත්තන් මෝචරිය අස්සෙ අයිස් ලාච්චුවක...........
උපත ගාවම විපත ලියවුනත්.....වෙන මිනිස්සුන්ගෙ උපතෙන් සෑහෙන දුරකින් ලියවෙන විපත මේ උතුරු කරේ මිනිස්සුන්ට නම් හුස්මක තරම් ළඟින් ලිය උනා.......
මේ මිනිස්සු ජීවත් වෙන්නෙ නෑ...ජීවත් වෙන්න හීන දකිනවා...දකුනෙ මිනිස්සුන්හෙ හීන බලාපොරොත්තු වෙන වෙන දේවල් වෙනකොට උතුරෙ මිනිස්සුන්ගෙ එකම හීනෙ ජීවත් වෙන එක විතරක් උනා...අතක් පයක් නැතුව.....උනත් අනේ උන් ජීවිතේ ඉල්ලල කෑගැහුවා....මැරෙන්න බෑ....ජීවත් වෙන්න ඕනා කිය කිය විලාප තිබ්බා......
YOU ARE READING
BE MY ARMOUR (Complete )
Fanfictionදන්නවද ලෝකෙටම ඔයා එක්කෙනෙක් උනත් ඔයාව මට ලෝකයක් ....... සමහර වෙලාවලදි ...මට දැනෙනවා...මුලු ලෝකෙම මගෙ අත් උඩ කියලා ..... ඉදලා හිටලා..ඒ හම්බෙන " සමහර වෙලාවට" මන් ආදරෙයි නොසෑහෙන්න..... මගෙ නිඛිල්........ උඹ කියන්නෙම මට ලෝකයක්! මම අකේන් හිරුන්‍ය වික්‍ර...
