03 වෙනි කොටස....

3.4K 667 255
                                    

"නෑ මමයි වික්‍රමසිංහ ......"මගෙ කන් දෙකත් එක්ක මොකක්ද වෙලා ගියා..කොටිම්ම කිව්වොතින් මට යන වාහනෙන් පනින්න හිතුනා........

මමයි වික්‍රමසිංහ කියපු එයා පුරුදු විදිහටම කම්මුල් වල මස් පිඩු තද කරගන ඉස්සරහා බලාගන ඩ්‍රයිව් කරන හැටි ඇස් කොන් වලින් බලන් උන්න මම ඊට එහා දෙයක් කතා කරන්නත් නැතිව ජනේලෙන් එලිය බලාගත්තා...

කට තියන් ඉන්න බැරි කමට මමත් ඇහුවනෙ.....දැන් එහෙම වික්‍රමසිංහ ව මොකටද හෙව්වෙ කියලා ඇහුවොත්......?ඒකට මං මොකක්ද කියන්නෙ............

එකා කාරෙට එහා මෙහා යන වාහන සම්පූරනම පාරම බදු අරගන තියනකොට මේක යුද්දයක් තියන රටක්ද කියන්න හොයන්නවට්බ් බැරි උනා......උතුරෙ මිනිස්සුන්ගෙ මූනෙ නැති හිනාවක් මේ හැම මූනකම ඇදිලා තියනකොට සිංහල දමිල අළුත් අවුරුද්දෙ...සිංහල අවුරුද්ද විතරක් සැමරුවත්.....දමිල අවුරුද්ද සමරන්න  උතුරේ කාටත් කිරි මුට්ටි නැති උනා....

මෙහෙ මිනිස්සු ලිප් ගල් තුනක් උඩ කිරි මුට්ටියක් උතුරවනකොට එහෙ මිනිස්සු ඇදිවත පිටින් හැමරෑම කැලේ පැන්නා...මෙහෙ උන්ට නොනගතේ තිබුනෙ පැය ගානක් වෙනකොට  එහෙ උන්ට නවසිය අසූ ගනන් වල ඉදන් එකදිගට අවුරුදු ගානක්  නොනගතේ ලබලා තිබුනා....

යුද්දෙ තිබුනා නැතා...එකා පිට එකා මැරුනා..නැතා.....සිංහල මිනිහට හැමදාමත් අවුරුදු තියේවි......පාර අතුගාන මනුස්සයට.......පේමන්ට් එකෙ ඉදන් සෙරෙප්පු මහන මනුස්සයට පවා  කොහෝම හරි අවුරුදු තියේවි......

ඒත්..දෙමල මිනිහට......

උතුරෙ උන්ට......

උන්ට කවදා අවුරුදු තියේවිද.......??

ඒක ඉතින් දන්නෙ......උඩ ඉන්න දෙවියො ඇරෙන්න වෙනකව්ද කියන්න තමයි අහන්න වෙන්නෙ....සමහර වෙලාවට ඒ මිනිස්සුන්ගෙ දුක් අදෝනා ඇහුවම දෙයියො පවා දන්නෙ නැති දේවල්  තියනව කියලා හිතුනා.....

අපහාසයක් නෙවෙ...කොටිම්ම එක දශමෙකින් වත්...අබමල් රේනුවකින් වත්.......අපහාසයක් නෙවෙ...ඒත්......පන කෙන්ද රැකගන්නය කියලා ඇදි වත පිටින්....සමහර දාට ඒකත් නැතිව එන හැම එකාම මල කදන් ගාවදි පලි ගැහුවෙ

BE MY ARMOUR (Complete )Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon