CEVHER

BÖLÜM 18

Herkese keyifli okumalar🧚‍♀️

~~~~~~}

Odaya girdiğimde o da peşimden geldi.

"Geliyorum hemen.Bekle beni."yatağa oturup
bacaklarını açtı.Ellerini yatağa koydu.

"Bekliyorum."

Semra abladan yara kremi istesem iyi olurdu.
Merdivenleri her basamak inişimde aşağıdaki
sesler daha net duyuluyordu.Bizi ilgilendiren bir
şey konuşuyorlar mı diye kımıldamadan dinlemeye başladım.

"Biliyorum biliyorum çok tepki verdim ama Gülay hele bir yeğenimin yüzünü görseydin.Şahin'i yere yatırmış yüzüne yüzüne vuruyordu.Bu yaşlı halimle nasıl koştum nasıl ayırmaya çalıştım gel bana sor."

"Sana önceden onlarla anlaşamadığını söylemişti. Sen dinlemedin."

"Abim rica etti ben ne diyim Gülay?Hayır ,gelemez mi diyim?"

"Diyecektin!Yeğenini tutuyorsun hep. Kardeşlerim de kardeşlerim.Oğlum senin kardeşlerinin kahyası mı!"

"Anne sanki sen çok farklısın!Daha düne kadar
Zülal için oğlunun mutluluğuyla oynayan sen
değil miydin!"

"Sen karışma!Ben mutlu olsunlar diye yaptım!"

"Abim zaten mutluydu!"

"Tamam kesin artık!"

"Sen sus!Gidip gönlünü alacaksın oğlumun!"

"Tamam çok gittim üstüne farkındayım.
Konuşurum ben onunla ama Baran'ın doktora gitmesi şart."

"Oğlum niye doktora gidiyormuş?Adını çıkaracaksın şimdi milletin yanında da bahsetme!"

"Bunu bana millet diyor zaten!Gene sinirlendim Semra bir su getir kızım."

Daha da ses çıkmayınca aşağı indim.Ben mutfağa gidecekken Halil amca bana seslendi.

"Cevher,kızım gel bir hele."arkamı dönüp yanlarına gittim.

"Buyur baba."

"Benim boğa napıyor yukarıda?Daha iyi mi?"

"Fazlasıyla sinirli ve size içerlemiş durumda.
Onu dinlemediğiniz için size kırgın."olayı biraz
fazla dramatize etmiştim ama onlar da biraz düşünceli olmalıydı canım!

"Hadi be!Neyse bir konuşayım ben onunla dur."ayağa kalkacakken sözlerimle onu durdurdum.

"Bence şu an konuşmanızın sırası değil.Yarın konuşmalısınız.Daha sakinleşmiş olur böylelikle."

"Öyle yapam o vakit."

Arkamı dönüp mutfağa girdim ve Selma abladan kremi alıp yukarı çıktım.

Odaya girdiğimde Baran yatağa sırt üstü uzanmış
bir kolunu başının altına koymuştu.Çatış kaşlarla tavanı izliyordu.Geldiğimi görünce bakışlarını bana odakladı.Gidip yanında oturuncaya kadar gözleriyle beni takip etti.Elimdeki kremi parmak ucuma biraz sıktıktan sonra dudağının kenarındaki yaraya yavaşça sürmeye başladım.Gözünü kırpmadan yüzümü inceliyordu.

"Sence ben geçimsiz biri miyim Cevher?"sorusuyla parmağımı dudağından çektim.

"Hayır,değilsin."

"Ama ben bile buna inanmaya başladım artık. Bilmiyorum niye böyle oluyor.Kendimi zapt edemiyorum.Bu hareketlerimi sana da sergilerim diye korkuyorum.Seni kendimden uzaklaştırmak istemiyorum."

"İnan bana geçimsiz biri değilsin.Etrafındaki insanlar nedeniyle böyle tepkiler vermen gayet doğal.Tabiki biraz sakin olmanda fayda var.Ama senin bir suçun olduğunu düşünmüyorum."