CEVHER

BÖLÜM 19

Bölüm hakkında yorumlarınızı merak ediyorum.

Keyifli okumalar🧚‍♀️

~~~~}

   3 gün sonra Baran evimizde herhangi bir eksik olmadığını ,buzdolabını bile doldurduğunu ve artık evimize gitmemiz gerektiğini söyleyince fazlasıyla mutlu hissettim kendimi.Öyle ki kendime ait bir evim olacağı için içim içime sığmıyordu.Daha önce hiç görmeye gitmemiştim ama beğeneceğimden emindim.Hem beğenip beğenmemem de önemli değildi.Önemli olan içinde huzurlu bir şekilde yaşamamızdı.

Bu geçen süre zarfında Baran sabahtan akşama kadar tarlada çalışıyordu.Sabah erkenden kalkıp gidiyor akşam yatıya anca geliyordu.Sadece yatma zamanı o güzel çehresini görebiliyordum.
Geldiğinde de yorgunluktan direk yatağa giriyor,
iki kelam zor ediyorduk.

Baran bugün evimize gideceğimiz için tarlaya gitmemişti.Bilmiyorum belki de kendine bir
gün izin vermişti.

Şimdi de önüme bavulları koymuş kıyafetlerimizi katlayıp bavullara yerleştiriyordum.

Sabah gideceğimizi duyan Gülay hanım çıldırmış gibi ağlamaya başlamıştı.Baran şu an aşağıda annesini sakinleştirmekle meşguldü.

İkinci bavula geçtiğimde Baran girdi odaya.

"Yeminle bezdim."koltuğa oturup ellerini yüzüne kapattı.

"Sakinleşmedi mi hala?"

"Bayıldı.Şimdi iyi odasına çıkarttık."

Gerçekten bayıldığını hiçbir şekilde düşünmüyordum.

"Kabullenmeli bu durumu."

"Evet,İstese de istemese de kabul etmek zorunda.
Daha fazla baskı görmeni istemiyorum."

Ses çıkarmadan ikinci bavulun fermuarını çekip üçüncüyü açtım.

"Dur şunları arabaya taşıyayım."dolan iki bavulu eline alıp odadan çıktı.

Ben üçüncü bavulu da doldurduğumda Baran
odaya tekrar girdi.

"Tamam mı?"

"Senin birkaç pantolonunla gömleğin kaldı.
Başka bavul yok."

"Sorun değil sonra da alırım onları.Kendi
eşyalarının hepsini koydun değil mi?"

"Koydum."

"Bu bavul öbürlerine göre hafifmiş."

"Bornozları,kişisel bakım eşyalarını koydum
genelde oraya o yüzden hafif."

"Tamam hadi bakalım gidelim yavaştan."ayağa kalkıp Baran'la birlikte aşağı indik.

Halil amca ile Hilal bizi görünce oturdukları
yerden kalkıp bizimle kapıya kadar geldiler.

Eğilip saygıdan Halil amcanın eline gittim.
Baran da aynı şekilde babasının elini öptükten
sonra Hilal'e kocaman sarıldım.

"Sizin evi de ziyarete gelirim artık.Çok özletmem kendimi."gülümsedim.

"Beklerim her zaman."

"Hadi bakalım kendinize iyi bakın.Baran yarın da tarlaya gitme oğlum.Sonra gidersin."Baran başını sallayıp yerdeki bavulu aldı ve arabaya doğru ilerledi.

"Allah'a emanet olun."

"Sizde hadi görüşürüz."

Arabaya bindiğimde birkaç saniye sonra Baran da şoför koltuğunda yerini alıp arabayı çalıştırdı.