# - Biz senin öz aileniz, bir şans versen ölmezsin!
Dedi dolu gözlerle çünkü abisi olduğunu öğrendiği genç onları istemiyordu. Bu yüzden de bütün aile ona yalvaracak hâle gelmişti çünkü yıllar sonra ölü bildikleri üyenin hayatta olduğunu öğrenmiştil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 hafta O günden sonra ne oldu derseniz; Balamir Zemheri'yi ikizine sığınmış hâlde ağlarken görmüştü. Sonra da onu bağrına basmıştı ama onun ağlamaları hâlâ kulaklarında yankı yapıyordu. Zemheri kötü olmuştu çünkü annesi onu hiç sevmemişti, sonradan geldi diye evlâd gibi görmemişti. Birde üstüne ondan yana utanç duyuyordu, bunun acısıyla da Zemheri odasına kapanmıştı. Şimdiyse Balamir şirkette ki odasında oturmuş belgeleri inceliyordu. Ama aklı Zemheri'de kaldığı için okuduğundan hiçbirşey anlamıyordu. O anda çalan kapıyla gel diyince odaya asistanı girmişti.
Asistan - Efendim Zemheri Bey geldi.
B - Alsana içeri!
Dediğinde kadın ona uyup odadan çıkmıştı, çok geçmeden de odaya Zemheri Azad girince Balamir dosyayı kenara atıp ayağa kalkmıştı. Daha sonra da kapıyı kapatıp Zemheri'yi kendine çekip sıkıca sarmalamıştı. Zemheri ise başını onun omzuna gömüp gözlerini kapatmıştı çünkü felâket yorgun vede kötü hissediyordu. Gözlerinin etrafıysa kızarmış haldeydi çünkü annesiyle ilgili gerçek içine oturmuştu. Bir kez daha anneden yana ezildiğini hissetmişti.
Z - Mir'im...
B - Iyi misin can parem?
Z - Ben hiç mutlu olamayacak mıyım?
B - Azad o nasıl söz ha? Ne demek olamayacak mıyım? Olursun elbette, belki zor olur ama sende mutlu olursun. Hatta birlikte mutlu oluruz!
Z - Allah aşkına Balamir benim derdim ne, seninki ne?
B - Benim derdim de heyecanımda sadece sensin çünkü ben sende tutuklu kaldım...
Dedi onun gözlerine baka baka, Zemheri Azad ise büyümüş gözlerle ona bakmıştı. Fakat bu hali onun hoşuna giderdi, bu yüzden de onun yanağını okşayarak yeniden konuşmuştu.
B - Seni çok seviyorum kanarya, her zamanda delicesine sevdiğim sadece sensin!
Z - Biz olamayız!
Dedi ondan ayrılarak ama aldığı darbeyle sendelemişti. Çünkü Balamir sinirle kendini kaybetmiş gibi ona sert bir yumruk atmıştı sonra da onu yakasından tutup kendine çekti.
B - Oluruz!
Z - Sen delisin, bense pis yani anlayacağın şu ki; yedi cihan bile bir araya gelir ama biz asla gelemeyiz!
B - Hayır, oluruz hemde çok güzel oluruz!
Dedi onu duvara çarparak, işte onun sevgisi şiddetle başlar şiddetle devam ederdi. Zemheri ise engel dahi olamıyordu çünkü dibinde ki beden hareket bile etmiyordu. Aksine dim dik duyuyordu, işte o anda kendini onunla duvar arasına tamamen sıkışmış halde bulunca korku duymuştu.
