Bir Beden Üç Kişilik! ( Mafya Serisi 1)

5

2 saat sonra

Genç adam uyanmıştı ama dili damağı kurumuştu. Bu yüzden de zorlukla doğrulup su var mı diye bakarken masada ki suyu fark etmişti. Ama biri ondan önce davranıp bardağa su koyup yanına oturmuş sonra da ona içirmeye başlamıştı. Bu yüzden de istemsizce bardağı tutan eli tutmuştu, bununla suyu veren Babür Bey'in kalbi teklemişti. Evet oydu hatta hepsi odadaydı, onun uyanmasına da sevinmiştiler. Çok geçmeden de bardağı masaya koyup geri yatan oğlunun üstünü örtüp saçlarına yumuşak bir öpücük kondurup kokusunu doyasıya içine çekmişti. Genç adamsa bir an Karan Bey yanında gibi hissetmişti ama kokusundan Babür Bey olduğunu anlamıştı. Çünkü yine zihnini kahve kokusu sarmıştı ama konuşmaya da takati yoktu. Şeker hastasıydı, bu yüzden de ona özel olarak şekersiz tatlılar yapılırdı. Tatsız olurdu ama yine de olurdu yoksa bir şekerli tatlı bile dengesini bozuyordu. Bilinci gidiyordu, o sırada sessizliği bozan Babür Bey oldu.

Babür B - Iyi misin yavrum?

Dedi geri çekilerek, Karmen ise iç çekip şunu söylemişti.

Karmen - Hemen konuşmaz çünkü önce bu halsizliği üstünden atması lazım.

Dedi kuzenine bakarak, bunu duyan aileyse tebessümle genç adama bakmıştı. O ise gözlerini kapatıp uyku pozisyonu almıştı çünkü uyumadan kendine gelemezdi. Adam gibi uyuyup dinlenmesi lazımdı, zaten günlerdir uyku ona haramdı. Karam Bey ise aklına gelenle direk şunu söylemişti.

Karam B - Bir dakika siz öğle yemeği yediniz mi?

Karmen - Istemedi.

Karam B - Sabahta az yedi, birde ilacı almamış... Balamir amacın ne be yavrum?

Ilyas - Ben kantinden birşey alıp geleyim.

Diyip gitmişti, genç adamsa yerine iyice yerleşip birşeyler mırıldanmıştı ama duyamamıştılar. Hoş sesini kendi bile zor duymuştu ya, Babür Bey ise oğlunun saçlarını sevip şunu söylemişti.

Babür B - Birşey mi dedin yavrum? Tekrar et!

Dedi ama cevap alamamıştı, bu yüzden de iç çekip şunu söylemişti.

Babür B - Iyi olacaksın yavrum!

Demiş sonra da yavaşça saçını sevmeye başlamıştı, kardeşlerse tebessümle abisini izliyordu.

***

Babasının yardımıyla abisinin getirdiği tostu yiyordu. Ne kadar ben yerim dese bile adam onu dinlememişti, hoş zaten onunda yiyecek hali yoktu. Çünkü hâlâ da üzerinde bir uyuşukluk vardı, bu yüzden de fazla ısrar etmemişti. O anda tost biterken Karam Bey şunu söylemişti.

Karam B - Yeğenim biraz onlarda kal, hem evden uzaklaşsan senin için iyi olur.

Dediğinde aile umutla ona bakmıştı çünkü bunu çok isterdiler. Bu arada Karam Bey'in bu isteği tamamen onun sağlığı içindi. Çünkü genç adam o evde kaldıkça gözüne ne uyku giriyor ne de iştahı geliyordu. Sadece bir kahve içiyordu, bu yüzden de pek direnci yoktu. Kısa sürede erimişti, ayağa kalkarken bazen gözü kararıyordu. Bunu aileye yansıtmasada hepsi farkındaydı, anne tarafıysa o günden beri yoktu. Tek cenaze için gelmiştiler, ondan sonra gidiş o gidişti. Tek Abay Bey arar nasıl olduğunu sorardı ama görmeye gelmezdi. Bu da onun zoruna gidiyordu ama hüznünü kimseye yansıtmıyordu.

Karam B - Ailenle kal, hem belki de onları seversin.

B - Gerek yok.

Karam B - Gerek yok? Ulan uyuyamıyorsun bile, sabaha kadar gece kuşu gibi oturup duruyorsun. Az bir uzaklaş şu evden, merak etme biz evi boş bırakmayız.