KUZGUNİ ATEŞ (+18)

6. BÖLÜM | Son Akşam Yemeği

ALTINCI BÖLÜM

Eurythmics, Sweet Dreams

❄️

Diğer bölümlere nazaran biraz kısa oldu, kusura bakmayın canlarım.

İyi okumalar dilerim.🌹

(Gelecekten gelerek, kitap bittikten sonra baştan sona düzenleneceği notunu buraya da düşeyim. Toy anlatımlar ve karmaşıklıklar elbette var. Kitabın anlatımı size basit kaçabilir, yazdığım ilk kitap ve herhangi bir iddiam yok 'şöyle iyiyim, böyle mükemmelim' gibisinden. Seviliyorsunuz.💖)

"Etin tadına baktı adam, masada herkes zevkten dört köşe olurken bir tek o farkındaydı gerçeğin. Göz göze geldi düşmanıyla, bildiğini biliyordu, gülüşünden anlıyordu."

❄️

İnsanın oğlu yaptığı seçimlerle dolaylı yoldan kaderini değiştirirdi, yön verirdi. Ve buna olanak sağlanıyor olması bana göre çok kötü bir şeydi. Fırtınalı geçen hayat düzenimi maalesef ki pozitif yönde değil aksine yüklü bir şekilde negatif yönde idame ettiriyordum. Bundan yıllar önce babama dile fazlasıyla yatkın olduğum için yurt dışında eğitim görmek istediğimden bahsetmiştim ancak o bunu kesin bir dille reddetmişti. Hoş burada asıl amacım bu ülkeden temelli kaçabilmekti.

O, peşimdeydi.

Bunu hissediyordum.

Biliyordum.

Maddi imkana sahip bir ailenin çocuğuydum ben ancak sözde bensiz Türkiye'de yapamayacağını ortaya sürerek önüme taş koymuştu. Onun her zaman yaptığı tek şey bana engel olmak, yürüdüğüm yollarda sürünecek hale getirmekti.

Aklımdan geçen en kötü ihtimali bile olur hale getirmiş, ona benimle gelmesini teklif etmiştim ancak hiçbir şekilde ikna edebilmeyi başaramamıştım. Eğer bu Üniversite'ye hiç başlamasaydım bunca zaman yaşanan ve belki de yaşanacak olan musibetlere maruz kalmayacaktım. Kaderimi bir nevi kendi ellerimle şekillendirmiştim. Aslında esas mesele başladığım Üniversite de değildi.

Lise yıllardımda, Gurur'la hiç tanışmamış olsaydım şu an çok rahat bir hayata sahip olabilirdim. Ancak nereden bilebilirdim ki, takıntılı bir adama dönüşerek domino etkisiyle hepimizin hayatını mahvetmeye çalışacağını?

Daha o zamanlar Evren'i maçlarda görüyorken bile bir şeylerin olacağı kendini çok eski zamanlarda belli ediyordu. Evren ve Gurur, basketbol kaptanı olmalarının yanı sıra iki ezeli rakiplerdi. Uyuşturucu baronlarının başındalardı ve büyük iki çetenin liderleriydi.

Kendi vicdanımı biraz olsun rahatlatabilmek için günah keçisi arıyordum.

"Nereden bilebilirdim ki celladımın bana zarar veren insanları öldüreceğini?" diyen iç sesim aslında kendisini kandırmaya çalışıyordu. Aklımı kandırmam gerekiyordu, hafızamı kaybetmiş gibi davranan bir kadındım ben. Planın ilk aşamasıydı bu ve benimle birlikte bilen iki kişi vardı.

Lise zamanımdan bu yana bana zarar vermeye çalışan insanları öldüren katilin kim olduğunu elbette biliyordum ancak zihnimi kandırmam aynı zamanda da onu kandırmam gerekiyordu.