Güneş Karaca, eski sevgilisi Gurur Atahan'dan kurtulabilmek için sevgilisi olan çete lideriyle birlik içerisinde olur ancak başındaki bu kara bela, onun geçmişte ihanet etmesine sebep olur. Ailesiyle tehdit edip ortadan kaybolan eski sevgilisinin, s...
Herkese keyifli okumalar dilerim canlarım, bölümü beğenirseniz oylarınızı ve güzel yorumlarınızı esirgemeyin.🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YİRMİ BEŞİNCİ BÖLÜM
"Oyuna hileyi eklersen, o oyun adil bir dövüş olmaktan çıkar ve iki tarafında istediği sonuç çıkana kadar sonsuz bir döngüye girer. Bu döngüyü bitirmenin tek yolu oyunu bitirmek değil, kan akıtmaktır."
❄️
Acı.
Şiddetli bir sancı.
Karanlıktan korkan bedenim şu an karanlığa hakim bir şekilde, önünü göremez bir halde.
Söylesene, korkuları yenmeyi başarmamın tam sırası değil mi?
Kimse yok.
Tekim.
Ben her daim yalnızım.
Adım sesleri işitiyorum.
Yaklaşıyor.
Bir ışık giriyor görüş açıma.
Bir adam.
Elinde bir çakmak var ve etrafı aydınlatmak için çabalamadan beni buraya kendisi koymuşçasına direkt üzerime doğru tutuyor.
Sandalyeye bağlıyım.
Yüz yüze geliyoruz.
Sevdiğim adam.
Evren Yıldırım.
Mavi gözleriyle beni izliyor.
Hafifçe yutkunuyorum.
"Aç gözünü." diyor soğuk ve bir o kadar da kalın bir ses tonuyla.
"Canını yakan her bir adamın intikamını alacaksın daha."
Gülümsüyorum hafifçe..
"O zaman önce senden başlamalıyım." diyorum şaka yaparak.
Ancak o çok ciddi.
Şaşırmıyor bu söylediğime.
"Aptalsın." diyor. "Hala daha."
Yavaş adımlarla uzaklaşıyor yanımdan.
"Beni Evren sanacak kadar aptalsın."
Gözlerimi güç bela araladım.
Derin bir nefes alarak ciğerlerime oksijenin dolmasını sağlayarak bulunduğum yeri inceledim yavaşça.
Bu nasıl bir kabustu böyle?
Tanrım.
Araba içerisindeydik ve hala daha yolumuz devam ediyordu. Uraz sinirli bir şekilde arabayı kullanıyordu ve başımıza bir şeyin gelecek olmasından fazlasıyla korkuyordum. "Uraz." dedim bakışlarının dikiz aynasına çevrilmesini sağlayarak. "Nereye gidiyoruz?"
