Güneş Karaca, eski sevgilisi Gurur Atahan'dan kurtulabilmek için sevgilisi olan çete lideriyle birlik içerisinde olur ancak başındaki bu kara bela, onun geçmişte ihanet etmesine sebep olur. Ailesiyle tehdit edip ortadan kaybolan eski sevgilisinin, s...
Bölümü beğenirseniz yıldızı tuşlamayı ve yorum yapmayı unutmayın canlarım, keyifli okumalar dilerim.🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YİRMİ BİRİNCİ BÖLÜM
"Mutluluk onlar için yaz ayında yağması imkansız olan bir kar tanesi kadar uzaktı. İkizinin küllerini sakladığı cam kaseyi elleri arasına aldı acıyla, geçte olsa hayatının büyük bir yalandan ibaret olduğunu fark etmeye başladı acıyla."
❄️
"Gece yarısı oldu, cidden kalacak mısın?"
Kuzgun bakışlarını üzerimden ancak çekerek sinirle konuşan Yıldırım'a doğru çevirdi.
İkizine.
Barlas Yıldırım'a.
Babamlar ancak gidebilmişti ancak Kuzgun, inatla deri koltuğun üzerinde oturuyor ve bakışlarını benim üzerimden çekmeyerek saatlerdir beni izliyordu.
"Bir sorun varsa eğer Yıldırım, adamlarını çağır çıkar çıkarabilirsen beni buradan." dedi hafifçe gülümseyerek. O gülüşte yatan imayı rahatlıkla fark ediyorduk.
Kaçırdığımız bir şey mi vardı?
Barlas'ın burada olduğunu bilmiyordu sonuçta.
Gözlerini devirerek elinde tuttuğu viski bardağını bıraktı masaya sertçe.
Kuzgun'un bakışları viski bardağına doğru kaydı yavaşça.
"Sen nefret ederdin viskiden, ne oldu nefret ettiğin şeyleri denemeye mi karar verdin?"
Gözlerim büyüdü hafifçe.
Kuzgun'un da dikkatinden kaçmamıştı.
Yıldırım karşısında duran koltuğa oturdu yavaşça. "Nefret ettiğim şeylere yavaş yavaş alışmaya başlıyorum, nefret etmemem gerektiğini biraz geçte olsa anladım Aydemir." dedi sesinde yatan öfkeyi hissetmemizi sağlayarak.
Ardından bakışlarını bana doğru çevirdi.
"Bebeğim gelsene yanıma, ayakta kaldın." dedi içten bir sesle.
Kırdığımız potla gözlerimi kapattım yavaşça.
Evren bebeğim demezdi.
Yutkundum hafifçe.
"O isteseydi sana sormadan çoktan otururdu." dedi sertçe konuşarak.
Hissediyordum.
Kavga edeceklerdi.
"Güneş'i tanıyormuş gibi konuşmayı ne zaman bırakacaksın sen? Derdin ne senin oğlum, siktir git artık."
Kuzgun hızla ayağa kalkıp yanıma yaklaştı. Sakin kalmaya özen gösteriyordu ancak zorlandığını fark edebiliyordum. "Gece söyle bana, hadi güzelim. Güneş nerede? Neyin peşinde bu piç kurusu? Seni de alır giderim buradan, bizimkiler burada herkes hazırda bekliyor. Gurur'da dahil kimse umurumda değil yeter ki söyle yerini ve gidelim buradan."
