Red Card Love~Pablo Gavi

0.1

Uyanmak benim için sadece bir işkenceydi . Ama telefonu elime alıp saatin sekize yaklaştığını gördüğümde resmen yataktan fırladım ve hızlıca hazırlandım . Bütün gün amcamın evrak işleriyle uğraştığım için biraz kestirmek amacı ile yatmıştım fakat yine uyuyakalmıştım . Akşam antrenmanlarına hiç gitmemiştim çünkü amcam takımla aynı ortamda bulunmamı hiçbir zaman istememişti . Antrenman sonrasında bir parti olacaktı ve ben de ona katılacaktım . Beyaz elbisemi giyindim ve saçlarımı kıvırıp üstünkörü bir makyaj yaptım ve beyaz spor ayakkabılarımı ayağıma geçirip evden çıktım. Araba kullanmayacak olsam topuklu giyerdim fakat rahat edemiyordum. En hızlısından stadyuma giriş yaptım ve arabayı valeye teslim edip sahaya girdim . Amcam beni nefes nefese gördüğünde koşarak yanıma geldi ve sarıldı .

"Niye sahaya geldin odamda bekleseydin beni ."

"Ne olacak sonuçta çocuklarla aynı partide olacağım ."

"Evet maalesef ."

Beni gözleriyle süzdü ve gözleri ayakkabılarıma takıldı . Gülümseyip nefes verdiğinde ne diyeceğini biliyordum.

"Hadi ama araba kullanırken topuklu giymeyi sevmiyorum ."

"Şanslısın ki sana çok yakışıyor ve bayılıyorum . Her neyse sen odama geç ben birazdan geliyorum ."

Saçlarımın arasına bir öpücük bıraktı ve uzaklaştı . Dediği gibi odasına doğru ilerliyordum fakat koridor karanlıktı . Gözlerimi kısarak kapıda yazanı okumaya çalıştım , burası olmalıydı . Kapıyı açtığımda içeride gördüğüm manzara ile korkuyla kapıyı ve gözlerimi aynı anda kapadım .

"Özür dilerim !"

İçeride biri giyiniyordu . Yarı çıplak biri vardı ! Utançla koridorda ilerlemeye başladığımda arkamdan birinin geldiğini duyabiliyordum , adımlarımı hızlandırdım ve daha fazla rezil olmamak için dua etmeye başladım . Kolumda bir el hissettiğimde bağırmaya çalıştım ama diğer elini de ağzıma kapattı ve bir odaya girdik . Burası da karanlıktı .

"Şimdi elimi ağzından çekeceğim ama bağırmayacaksın tamam mı ?"

Kafamla onayladığımda yavaşça elini çekti. Tabi ki bağıracaktım . Nefesini yüzümde hissedebiliyordum. O farkına varamadan ağzımı açtım ve tiz bir çığlık attım . Bir eliyle ağzımı tekrar kapatmaya çalışırken diğer eliyle de ışık düğmesine basmıştı . İkimiz de birbirimize korkuyla bakıyorduk .

"Sen kimsin ?"

"Asıl sen kimsin !"

"Bağırmadan konuşamaz mısın zaten çığlığın yeterince sağır olmama neden oldu . Ayrıca soyunma odasına bir anda giren kişi sensin o yüzden sen kim olduğunu söyle ki ben de söyleyeyim ."

Tamam haklı olabilirdi . Sinir bozukluğuyla derin bir nefes aldım ve yalandan gülümsedim .

"Daniella Lucia Hernandez , sıra sende sen kimsin ?"

"Xavi'nin kızı mısın ?"

"Kardeşinin kızıyım . Hey iki soru sordun !"

Dediğim şeye samimi bir şekilde güldü .

"Pablo Gavira ."

Elini uzattığında havada bırakmadım ve gülümseyerek sıktım .

"Bir anda içeriye daldığım için özür dilerim , buraya ilk defa gelmiyorum ama koridor çok karanlıktı ."

"Sorun değil , sanırım burayı arıyordun ."

Gözlerimi odada gezdirdiğimde buranın Xavi'nin ofisi olduğunu anladım . Onaylarcasına kafamı salladığımda gülüşü genişledi. Fark ettirmediğini sandığı bir şekilde beni süzdükten sonra dudaklarını büzdü .