Red Card Love~Pablo Gavi

1.6

"Nereden çıktı ?"

"Raphinha söyledi . Bana anlatmadığınız derdi bu mu ?"

"Söyleyecektik -"

"Ben onun yeğeniyim ! Bütün takım biliyor resmen ama ben bilmiyor muyum !"

"Çok yoğun ve kafan dolu olduğu için sana söylemek istemedik . Ama boşanma falan yok , sadece biraz limoni araları ."

"Gerçekten inanamıyorum . Ne zamandır var böyle bir durum ?"

Sessizce yüzüme bakmaya başladığında daha da sinirlenmiştim .

"Pablo sana diyorum ! Bu durum ne zamandır var ?"

"Bir buçuk ay ."

Sinir bozukluğu ile güldüğümde bana doğru bir adım attı fakat elimi ona doğru uzattım ve onu durdurdum .

"Ben de derdim var sanıyorum. Meğerse amcamın ailesi dağılmak üzereymiş de benim haberim yokmuş . Dan biliyor mu ?"

"Hayır , Xavi hiçbir şeyi ona belli etmemeye çalıştıklarını söyledi ."

"Mükemmel . Umarım böyle devam edip kendilerini de Dan'i de mahvederler ."

"Biraz sakin olmaya çalış , Xavi her durumu düşünerek hareket ediyor sonuçta ."

"Belli ."

Derin bir nefes aldı ve izin vermememe rağmen yanıma kadar gelip yanaklarımı avuçları arasına alıp şirin bir şekilde gülümseyerek ona bakmamı sağladı .

"Hadi ama bana bak ."

"Bakmayacağım ."

"Dani ."

Kafamı kaldırmadan gözlerimi kaldırdım ve ona baktım . Gülüşü gittikçe büyüyordu .

"Tamam gerçekten bunu senden sakladığım için özür dilerim ama kendi isteğimle saklamadım , gerçekten . Xavi sana söylersek bunu kafana takacağını ve işlerine odaklanamayacağını söyledi , haklıydı da . O yüzden söyleyemedim ."

"Ne olursa olsun bunu bilmek zorundaydım. Onlar benim ailem ."

"Biliyorum bebeğim ama elimde olan bir şey yoktu . Şimdi de lütfen bildiğini belli etme ve kendine odaklan olur mu ? Zaten yeterince insanlarla uğraşıyorsun."

Dudaklarını dudaklarıma bastırıp küçük bir öpücük kondurduktan sonra gülümsedi . Hep böyle yapıyordu , ne zaman sinirlensem böyle sakinleştiriyordu . Dudaklarımı büzdüm ve hafifçe gülümsedim .

"Peki . Affettim , ama bir sonrakinde bu kadar sakin karşılamam ona göre ."

"Bu sakin halin miydi ?"

Omzuna yumruk attığımda canı yanmış gibi omzunu tuttu ve güldü .

Birkaç saattir evde bir koltuktan diğer koltuğa geçip duruyorduk . İkimiz de çok sıkılmıştık fakat bir çare bulamıyorduk . En sonunda Pablo heyecanla yanıma geldi ve zıplayarak koltuğa oturdu .

"Hey , ne oluyor ? Üstüme otursaydın !"

"Kızma ya bir dur . Seni dışarı çıkarayım mı ?"

"Bu kadar işin arasında mı ?"

"Hey hey hey , bir saniye. Sen buraya çalışmaya gelmedin umarım ."

"Pablo benim bir ton işim var . Siz futbolcuların yatma zamanı bizim asıl çalışma zamanımız ."

"Hadi ama !"

"Hayatım bütün tatil dediğimiz şeyi akşama kadar uyuyup akşam dışarı çıkıp sabaha kadar sevişerek mi geçireceğiz ?"