Red Card Love~Pablo Gavi

3.7

(3 Ay Sonra)

"Dur bekle bağırma !"

"Ne demek bağırma! Resmen bir prenses geliyor!"

"Tamam ama bağırma Pablo duyacak !"

"Duysun zaten saklamayı mı planlıyorsun !"

"Planım var maça saklıyorum saklamayacağım ."

"Tamam ne yapıyoruz tam olarak çabuk söyle !"

Paulo'nun bağırışları yüzünden kulaklarımı kapattım ve susması için kaşlarımı çattım . Anında kendini toparlayıp hiçbir şey yokmuş gibi ciddiyetini korudu ve boğazını temizleyip gülümsedi .

"Bu halde maça çıkmak zor olacak tabi . Bir de Pablo'nun ilk maçı bu sanırım ."

"Evet öyle . Oynayacağından haberi yok normalde bir ay daha tedavisi devam edecekti. Doktorların izin çıkardığını bilmiyor birazdan öğrenecek onu da ."

Heyecanla kafasını salladı ve zıplayarak ofisimden çıktı . Maç öncesi takımı kontrol için sahaya gidecektim . Pablo'nun dosyalarını aldıktan sonra büyüyen karnımın zorlamasını göz ardı ederek ayağa kalktım . Artık iyice büyüdüğü için yürürken sırtım çok ağrıyordu . Normal bir insanın dokuz aylık göbeğini ikiz bebeklerim sağolsun altı ayda taşımaya başlamıştım . Sırtımı tutarak ofisten çıktım ve kapıyı çektim . Sahaya dönmemle Frenkie'nin karşıma çıkması bir olmuştu . Korkudan yerimden sıçradığımda o da korktu ve refleks olarak elini karnıma götürdü . Sinirle yüzüne bakarken o gülüyordu .

"İnsan bir ses verir , el birliğiyle bana düşük yaptıracaksınız bu kadar zaman sonra ."

"Deme kız öyle nereden bileyim pat diye çıkacağını . Paulo verdi müjdeli haberi , prenses geliyormuş !"

"Evet geliyor . Farkındaysanız birkaç ay sonra iki çocuk çıkacak içimden . Ve biri erkek , ne hikmetse onu sallayan yok ."

"Onu da söyledi de kız çocuk ayrı oluyor biliyorsun sen de ."

"Bilmiyorum efendim . Ne kadar kötü insanlarsınız . Kızımı birinizle bile görüştürmeyeceğim ."

"Tamam tamam abartma özür dilerim gerçekten ."

"Uzak dur işim gücüm var . Yürü sen de sahaya hadi ."

Ofladı ve önümden sahaya girdi . Yavaş adımlarla arkasından yürürken Pablo geldiğimi görüp yanıma geldi ve bir elini belime koyup yürümeme yardımcı oldu . Sahaya girdiğimizde Xavi'nin takımı azarladığını fark ettim . Yine bir şeye sinirlenmiş ve acısını çocuklardan çıkarıyordu . Yanlarına gittim ve elimi omzuna koydum .

"Amcacım ?"

Sinirle kafasını bana çevirdiğinde yumuşadı ve gülümsedi .

"Dani ? Erkencisin ."

"Maç başlıyor on beş dakika sonra , son kontrolleri yapayım dedim ."

"İyi yapmışsın da yorulmasaydın boşuna ."

"Yorulmadım ya alışıyorum artık . Pablo'nun sağlık raporlarını getirdim maç için ."

"Oynayabiliyor mu ?"

"Evet , söyledim ya sana ."

"Ne bileyim o kadar uzun zamandır konuşamıyoruz ki . Hatta müsaitsen maç öncesi birkaç şey sormam gerekiyor."

"Müsaitim ."

Pablo'ya gülümsedim ve beni bırakmasını rica edip sahanın etrafında Xavi ile turlamaya başladık . Elindeki raporları incelerken gülümsedi ve bana baktı .