AURORA DULCINEA(METROPOLIS HEIRS IV: ZAI DEL FUEGO)

CHAPTER ELEVEN: BLACK SHEEP-THE UNTOLD STORY

"sigurado ka na ba talaga sa desisyon mong ito, Cerveza?" Atty. Maan Aragon, Ryu's mother asked her. kasalukuyan syang nasa opisina nito para pag-usapan ang sadya nya rito. "hindi na ba talaga magbabago ang isip mo tungkol dito, hija?"

she sighed and nodded. "yes, Attorney. sigurado po ako. and I won't change my mind about it."

the brilliant lady lawyer look at her worriedly. Zai can't help but to feel envious of Ryu at this moment. how she wish that her birth mother would also show that same kind of motherly affection. how pathetic.

"this is a tough feat, Zai. you wanting to severe ties with your family for real will do more bad than good. hindi lang legality ang mawawala dito, kundi pati na ang filial connection mo sa kanila bilang pamilya." wika pa ng batikang abogada. "wala na ba talagang ibang paraan para malutas ang inyong hidwaan? is this your last resort?"

Zai nodded dolefully, eyes down on the floor. Attorney Aragon shifted on her executive chair and stood up to take a seat across her.

"seeing how determined you are, I'll lend you my firm's legal hand. but before that, I want you to be honest with me." the lawyer said. "tell me everything, Cerveza Nicholai. I'm all ears."

tumayo sya at sumandal sa floor-to-ceiling glass panel wall ng opisina, staring blankly at the bustling city outside. bumuntong-hininga sya saka nagsimulang magkwento dito.

"pumunta sa pamamahay ko ang babaeng nagluwal sa akin the other day. She was there to personally invite my youngest sister to a certain occasion at their place." salaysay nya. "I knew that she knows I was at home that time but she didn't even bothered to see me, kahit plastikan man lang sana. at para hindi sya magmukhang walang pakialam sa itim na tupa nyang anak, she pretended to also invite me. pero hindi ako pinanganak kahapon para mauto nya ng ganun. ang kapatid ko talaga ang sadya nya. Hindi ako. "

her unshed tears starts to stung her eyes... and she let them fall. sobrang hirap magpigil ng mga luha kung gusto mo na talagang maiyak na lang.

"umaasa pa ako na maaayos pa kami. na mapapagtanto din nila na kailangan nila ako, na mahal at importante ako sa kanila. kasi ako..." napahikbi sya kasabay ang walang tigil nang pagdaloy ng kanyang luha. "umaasa pa rin, nangangarap pa rin. gusto ko silang makasama, ang muling maramdamang pamilya ko sila. pero wala. wala na talaga..."

nanginginig ang mga kamay na kumuha sya ng isang stick ng dala nyang sigarilyo at sinindihan iyun. the lawyer didn't mind her smoking or hindi na lang nya pinansin na bawal ba o hindi ang ginagawa nya. she's in so much pain to even notice anything. halos mahirapan na rin syang huminga dahil bumabara ang ilong nya sa pag-iyak at sa usok mula sa sigarilyo.

sinandal nyang muli ang ulo sa frame ng babasaging pader, malayo pa rin ang tanaw.

"may iki-kwento ako, Attorney. ngayon ko lang gagawin ito. sana pagkatapos nito, maunawaan mo na ako ng husto..."
**********************

"hindi kasalanan ng bata na may ganung depekto sya sa katawan, Spencer! huwag mong tratuhin ang paslit na para bang may nakakahawa syang sakit!"

dinig nyang galit na singhal ng GrannyDada nya, si former Philippine Marines General Lorcan Marzan sa isa nyang magulang. she back down behind a wall beam upon hearing her grandparent's furious voice.

"kindly stay away from this matter, Dada. this is between me and my family. ako ang magde-desisyon kung matatanggap ko ba sya o hindi. sa ngayon, ayaw ko munang sagutin yan." ang sagot naman ng kanyang magulang.

"talaga lang ha? bakit hindi mo na lang kasi diretsahin na nandidiri ka, na ayaw mong tanggapin! kulang na nga lang, ikahiya mo ng lantaran ang bata! ako yung naaawa sa anak mo, Del Fuego. dahil kahit 'di man sya magsabi, pero ramdam ko. ramdam ko ang matinding lungkot nung paslit. anong klaseng magulang ka? bakit ang bato nyang puso mo para sa sarili mong anak?!"