pietnasto-letnia {T/I] dawno temu pokłóciła się ze swoim bratem co zaskutkowało tym, że ten się wyprowadził, a ona postanowiła uciec z domu aby zacząć życie na własną rękę. Jednak kiedy jej życie jest poukładane jej starszy brat zjawia się i chce od...
Obudziłam się w ramionach Jonggooka. Wczoraj jakoś nie chciało nam się rozstawać na noc więc przenocowałam już u niego. Dzisiaj tylko muszę przenieść swoje rzeczy.
Rozmyślając o wszystkim i, o niczym wtuliłam się bardziej w ukochanego. Ten otworzył delikatnie oczy po czym cmoknął mnie w usta.
-Jak się spało mojej księżniczce?- Zapytał zachrypniętym głosem.
-Lepiej niż kiedykolwiek. A mojemu księciu?- Również zapytałam cały czas wpatrując się w jego piękną twarz.
-Najlepiej w całym swoim życiu- Odpowiedział przymykając oczy.
Naszą piękną chwilę przerwało pukanie do drzwi, które na szczęście były zamknięte na klucz.
-Dzieciaki śniadanie- Powiedział NamJoon.
-Już idziemy- Odkrzyknęłam nie za głośno.
-Nie... Chce.... Mi.... Się.....- Zaczął marudzić Jonggook.
Zaśmiałam się na to i wstałam się ubrać. Przez cały czas Jonggook się na mnie patrzył przez co byłam trochę onieśmielona.
-Moja głupiutka dziewczynka dzisiaj wygląda na prawdę pięknie, ale uważam, że lepiej wyglądałaby z moją koszulką- Powiedział po czym wstał i wyciągnął ze swojej szafy jakąś dużą szarą bluzkę na krótki rękaw i mi ją założył.
-Teraz lepiej- Odparł z uśmiecham co odwzajemniłam.
-No to ruszamy mój drogi- Złapałam go za rękę po czym zeszliśmy na dół do jadalni gdzie była już reszta chłopców.
-Łooo.. to wy żyjecie?- Zapytał zaskoczony Taehyung.
-A raczej [T/I]....- Odezwał się następnie Jimin.
-No racja. Wczoraj cały czas słyszałem ,,Oh... Jonggook proszę, tak...."- zaczął udawać Taehyung, a wszyscy patrzyli się na nas.
Już słyszę mojego brata robiącego mi o tym wykład.
-Oj tam Taehyung daj im spokój, młodzi są- Powiedział Hobi zdzielając go ręką w potylicę.
-No co tak czekacie? Siadać, a nie. Zaraz wam przyniosę talerze- Powiedział SeokJin.
Usiedliśmy przy stole, niestety ja na przeciwko Yoongiego. Umrę.
Mój brat cały czas patrzał się na mnie. Nawet nie tknął nic z talerza. Ledwo mogłam oddychać z tego stresu, a co dopiero jeść więc tylko grzebałam pałeczkami w daniu. Co nie uszło uwadze innych.
-[T/I] coś się stało?- Zapytał Jonggook patrząc na mnie z przejęciem w oczach.
-Nie... Po prostu nie za bardzo jestem głodna- Odpowiedziałam ze spuszczoną głową.
-Jesteś w ciąży?!- Zapytał Yoongi podniesionym głosem patrząc to na mnie to na Jonggooka.
-Co?... Nie. Boże uspokój się- Powiedziałam zaskoczona.
-Yoongi spokojnie, nic nie zrobiliśmy- Próbował uspokoić sytuację Jungkook
-Ta?! Nie robiliście?! Jakoś w całym domu było słychać jęki mojej siostry!- Prawie krzykną.
-Yoongi do cholery uspokój się! Czy ty się w ogóle dobrze czujesz?! Aż tak kurwa mi nie ufasz?! Mam dosyć!- Krzyknęłam po czym poszłam do pokoju Jonggooka.
Nie wiem co on sobie myślał. Na prawdę aż tak mi nie ufa? Co ja źle zrobiłam?
Nagle zakręciło mi się bardzo mocno w głowie. Jedyne co słyszałam to jakiś pisk.
Ostatnio bardzo często mi się to zdarza. Jestem w ciągle osłabiona, a na dodatek przed wczoraj leciała mi krew z nosa.
Na samo wspomnienie o tym dotknęłam palcami mojego nosa i zdziwiona uniosłam rękę przed oczy. Otóż moje palce były całe w mojej krwi.
Następnie wszystko działo się bardzo szybko. Usłyszałam jak ktoś wchodzi do pokoju po czym szybko do mnie podbiegła. Okazał się to być mój brat.
-Kurwa [T/I] co się dzieje?- Zapytał zdenerwowany zaistniałą sytuacją.
-Ja... Nie wiem... Yooni....- Jąkałam się z tych nerwów.
Yoongi pomógł mi wstać po czym pomógł zejść do salonu. Jako pierwszy podbiegł do mnie Jungkook.
-Boże [T/I] co jest?- Zapytał przejęty.
-Jedziemy do szpitala, nie ma na co czekać- Powiedział nie czekając na moją odpowiedź.
Chłopacy (Jonggook, Yoongi) pomogli mi wejść do auta i ruszyliśmy w drogę.
Kiedy dotarliśmy na miejsce porobiono mi na prawdę różne badania. Trwało to może z jakieś trzy godziny.
Teraz tylko wystarczyło czekać na wyniki.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Dzień dobry paróweczki❤️ Na wstępie chciałbym przeprosić za to, że wczoraj nie było rozdziału. Mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe. Postaram się dzisiaj napisać jeszcze jeden rozdział.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
