ឧបសគ្គស្នេហ៍(The End)

ភាគ4: តូចតែមាឌទេតែកម្លាំងខ្លាំង

#back to yoonmin
ក្រឡេកមកមេីលអ្នកនៅក្នុងហាងនេះវិញកំពុងតែញ៉ាំអាហារជាមួយគ្នាយ៉ាងផ្អែមល្ហែមដូចគូរស្នេហ៍កំពុងណាត់ជួបគ្នាចឹងតែមែនទេ😹។
<ញ៉ាំឲ្យច្រេីនទៅ>យ៉ុនហ្គីនិយាយដោយចាប់សាច់ដាក់ក្នុងចានជីមីន
<បាទអរគុណច្រេីនបងញ៉ាំឲ្យច្រេីនដែរទៅមេីលទៅបងឯងតូចមួយ>ជីមីនតបទៅវិញទាំងមេីលរូបរាងយ៉ុនហ្គី
<តូចតែមាឌទេតែកម្លាំងខ្លាំង>យ៉ុនហ្គីតបវិញឡេីងជឿជាក់ម៉ង
<ហ៎ូយ...ជឿសិនទៅ>ជីមីនសេីចនឹងភាពជឿជាក់របស់ប្រុសម្នាក់នេះមែនទេនឯយ៉ុនហ្គីក៏បានលួចញឹមតិចៗដែរ
ក្រោយពីបានញ៉ាំអីរួចរាល់គេក៏ចេញទៅដេីរលេងជាមួយគ្នារហូតដល់យប់ជ្រៅបន្តិចទេីបទៅផ្ទះរាងៗខ្លួន។

#ផ្ទះជីមីន
<ឡូវឧស្សាហ៍ឃេីញទៅណាមកណាជាមួយក្មួយប្រុសក្បែរផ្ទះយេីងមេសមានរឿងលាក់ម៉ាក់មែន>អ្នកស្រីផាកគ្រាន់តែឃេីញកូនដេីរមកក៏និយាយបង្អាប់ខ្លួនភ្លាមម៉ង
<មានណាម៉ាក់គាត់គ្រាន់តែជាអ្នកជួយបង្រៀនពួកកូនបន្ថែមហេីយបានធ្វេីអ្នកជិតខាងគ្នាទៀតចឹងក៏ចេះនិយាយលេងមួយគ្នា>ជីមីនតបទៅម្តាយវិញទាំងមានអារម្មណ៍អៀនតិចៗ
<តែម៉ាក់គិតថាលេីសពីនឹងដឹង...>អ្នកស្រីផាកនៅតែញ៉ោះកូនមិនឈប់សោះ
<បានហេីយម៉ាក់វាមេីលមុខកូនឡេីងក្រហមអស់ហេីយ>លីកផាកនិយាយប្រាប់ប្រពន្ធតែគាត់មិនដឹងទេថានិយាយបែបនេះកាន់តែឲ្យមុខរាងតូចកាន់តែក្រហម
<កូនឈប់និយាយជាមួយម៉ាក់ប៉ាហេីយកូនទៅគេងហេីយ>ជីមីននិយាយទាំងងក់ងរនឹងម៉ាក់ប៉ាគេ
<ទៅៗ...តែថ្ងៃណាហៅគេមកលេងផ្ទះយេីងផង>អ្នកស្រីផាកស្រែកប្រាប់ជីមីនរួចក៏សេីចនឹងចរិតគេជាមួយប្តី

#ថ្ងៃសៅរ៍
ធ្មិចបេីកៗថ្ងៃដែលរាងតូចត្រូវមករៀនជាមួយរាងក្រាស់ទៀតហេីយតែអ្នកណាទៅដឹងមួយរយៈនេះគេទាំងពីរស្និទ្ធនឹងគ្នាណាស់។

<ខ្មីនមួយរយៈនេះយេីងឃេីញឯងនឹងសិស្សច្បងយ៉ុនស្និទ្ធស្នាលម្លេះមានអីលាក់បាំងមែនទេ?>ថេយ៍(កំពូលមនុស្សចង់ដឹងរឿងគេ)
<ហេីយវាថីឯងអត់ដឹងរឿងយេីងមួយមិនបានហ៎េកុំគិតពីរឿងយេីងពេកគិតតែឯងមួយប៉ិគុកទៅឃេីញទៅមួយគ្នារហូតសោះ>ជីមីន
<គិតថាយេីងចង់ទៅណាមួយវាមែនមកពីវានឹងដឹងយាយអីមួយម៉ាក់ប៉ាយេីងខ្លះទេបានគាត់ឲ្យយេីងមកមួយវារហូត>ថេយ៍និយាយរៀបរាប់ប្រាប់មិត្តតាមដំណេីររឿង
<កុំពូកែស្អប់គេពេកប្រយ័ត្នជំពប់លេី>ជីមីន
<គ្មានថ្ងៃទេឯងនេះពូកែប្តូរប្រធានបទមេសមានអីលាក់បាំងហ៎>ថេយ៍សួរជំរិតមិត្តខ្លួន
<យេីងប្រាប់ហេីយតេីថាគ្មានអីទេយ៉ាប់មែនឯងនេះ>ជីមីន
<ឡូវគេលែងចាត់ទុកយេីងជាមិត្តហេីយបានគេលែងនិយាយប្រាប់យេីងហិក...>ថេយ៍ធ្វេីយំងក់ងរដាក់មិត្ត
<អឺៗយេីងប្រាប់ក៏បានគឺ...យេីង...ហេីយគាត់......គ្មានអីទាក់ទងគ្នាផងត្រឹមអ្នកស្គាល់គ្នានឹង>ជីមីន
<ស្អីពិននឹងទេឯងខំស្តាប់ឡេីងជំហរមាត់ឡេីងរុយចូលមាត់ហេីយ>ថេយ៍
<នឹងហេីយក្រេយចង់ដឹងហ៉ី>ជីមីន
<ឡូវយេីងសួរមួយមេីល>ថេយ៍
<អឺសួរមក>ជីមីន
<ឯងគិតថាសិស្សច្បងយ៉ុនជាមនុស្សបែបណា>ថេយ៍
<គឺធម្មតាដូចតែគេដែរនឹងតែពេលនៅជិតគេប្រុសម្នាក់នឹងកំពូលជឿជាក់គម្រិះណាស់ហឿយថែមទាំងមុខម៉ូវរហូតទៀតសាកយេីងថាឲ្យគាត់តិចមេីលដៀលយេីងកប់ហ៎ា>ជីមីនតបទៅថេយ៍ទាំងធ្វេីមុខមាត់នៅជិតប្រុសម្នាក់នឹងមារយៈស្គាល់គេច្រេីនណាស់(នោះបែកការបាដោយ)
<អាហ្អេមៗៗៗ>សំឡេងមនុស្សក្រហឹមរបស់នរណាម្នាក់ចង់មកកាត់ចង្វាក់ពីរនាក់ដែរកំពុងនិយាយដេីមគេនោះតែពួកគេគ្មានស្តាប់ឮទេឯជីនវិញខំកះផងអីផងក៏ពួកគេមិនខ្វល់ដែរហេីយសិស្សក្នុងថ្នាក់ក៏នាំគ្នាសេីចតិចៗមិនហ៊ានសេីចឮទេព្រោះខ្លាចឆីឆ្នាស់ទាំងពីរស្រាប់តែពេលនោះរាងតូចថ្លង់ក៏ស្រែកថាឲ្យ

<ហេីយវាថីនឹងក្អកក្រហឹមៗ តិចង...សិស្សច្បងហិហិ>ជីមីនស្រែកថាឲ្យម្នាក់នោះប៉ុន្តែគ្រាន់តែឃេីញមុខភ្លាមគេចុះញមមួយម៉ង
<មិចនិយាយគ្នាឆ្អែតនៅ>យ៉ុនហ្គីឈរច្រតចង្កេះសួរពីរគ្រឿងនឹង(ដឹងមកទងកាលទេគ្មានផ្តល់ដំណឹងសោះ)
<ហិហិតោះរៀនខ្មីន>ថេយ៍និយាយទៅកាន់មិត្តទាំងសេីចមិនសម
<តោះសិស្សច្បងបង្រៀនមក>ជីមីនធ្វេីដូចគ្មានរឿងអីកេីតឡេីងចឹងតែមានណាយ៉ុនហ្គីធ្វេីបាបជីមីនឲ្យឡេីងធ្វេីលំហាត់ផងពន្យល់អីផងគ្រប់សព្វលទ្ធផលនិយាយដេីមគេចឹងហេីយ><

#ល្ងាចឡេីង
ជីមីនដេីរញាប់ឆ្មេចឯជីនត្រូវរត់តាមឡេីងត្រហក់
<ជីមីនហេីយវាថីឯងដេីរលឿននោះលឿន>ជីនគ្រាន់តែដេីរទាន់ភ្លាមសួរយកម៉ង
<គ្មានអីទេប្រយាប់ឡេីងឡានចេញឡូវ>ជីមីន
<អឺតោះៗ>ជីនថារួចក៏នាំគ្នាជិះឡានក្រុងទៅផ្ទះបាត់ទៅ

ក្រោយពីចុះពីឡានក្រុងជីននិងជីមីនក៏បំបែកគ្នាតែស្រាប់តែពេលនោះមានដៃមាំមួយចាប់បិទមាត់ជីមីនទាញចូលកន្លៀតមួយក្បែរនោះតែជីនមិនបានដឹងឡេីងព្រោះគេទៅបាត់ហេីយ

<អឹម...លែង..ខ្ញុំ..មេីលចាប់ខ្ញុំមកធ្វេីអីលែង!!!>ជីមីនតបទាំងមាត់ត្រូវអ្នកណាមិនដឹងចាប់មាត់គេឡេីងនិយាយមិនចង់ចេញហេីយដោយទ្រាំមិនបានក៏ខាំដៃប្រុសម្នាក់នោះ
<អាយ៎...ឯង!!!>

TO BE CONTINUED 🔜💘
អរគុណសម្រាប់ការអាន😊🙏🏻សូមអភ័យទោសរាល់កំហុសខុសឆ្គង☺️✨