ឧបសគ្គស្នេហ៍(The End)

ភាគ4: សារភាព...

<អាយ៎...ឯង>យ៉ុនហ្គីស្រែកយកតែម្តងពេលរាងត្រូវរាងតូចខាំបែបនេះ
<សិ..សិស្ស..ច្បង...ហិហិ>ជីមីនចាប់ផ្តេីមធ្វេីមុខញឹមៗពេលឃេីញទឹកមុខរាងក្រាស់បែបនេះ
<យ៉ាងមិចឯងចង់ធ្វេីបាបយេីងខ្លាំងណាស់ហេស៎>យ៉ុនហ្គីថាយកតែម្តង
<ហិហិគឺអត់ទេមកពីបងនឹងមិនដឹងលេងស្អីបែបនឹងទេ>ជីមននិយាយព្រមទាំងសេីចឡេីងលិបភ្នែកអស់ហេីយ
<បានហេីយកុំមកសេីចដាក់យេីង>យ៉ុនហ្គីតបទាំងអាការបញ្ជាក់ថាកំពុងងរនឹងរាងតូច
<មេីលខ្ញុំមេីលតិចមេីលយ៉ាងមិចហេីយ>ជីមីននិយាយរួចរឈោងដៃទៅយកដៃរាងក្រាស់
<មិនបាច់ទេ ..ហេស>យ៉ុនហ្គីតបទាំងលេីកដៃចេញ
<មិនបាច់ក៏បានហេូយបងមានការអីបានមកលេងបែបនេះដាក់ខ្ញុំ>ជីមីនតបទៅវិញទាំងក្រម៉ូវដូចគ្នា
<គ្មានអីទេតែស្អែកពេលល្ងាចកុំភ្លេចទៅជួបយេីងនៅកន្លែងញ៉ាំអាហារថ្ងៃមុននឹងផងយេីងមានរឿងចង់ប្រាប់ យេីងទៅវិញហេីយ>យ៉ុនហ្គីតបទាំងវិញទាំងចងមុខក្រម៉ូវដដែល
<ឈប់សិន ថ្ងៃនឹងទៅញ៉ាំបាយផ្ទះខ្ញុំទៅព្រោះម៉ាក់ប៉ាខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យហៅបងទៅលេងផង>ជីមីន
<មិនទំនេរទេ>យ៉ុនហ្គីតបទៅវិញទាំងហីៗតែក៏ភ័យខ្លួនដែរខ្លាចគេមិនអត់ឲ្យទៅ
<បេីមិនទំនេរក៏មិនអីដែរបងទៅចុះចឹង>ជីមីនតបទៅវិញទាំងទម្លាក់ទឹកមុខ
<មិនអីទេយេីងទៅក៏បានដែរគិតថាដោយសារលោកពូអ្នកមីងហៅទេ>យ៉ុនហ្គីតបទៅវិញទាំងនិយាយរកលេស(ថាចង់ឲ្យគេលួងឡូវគេអត់លះងដដែល)
<បេីបងរវល់ក៏មិនអីដែរ ចាំថ្ញៃក្រោយក៏បាន>ជីមីន
<ឡូវទៅឬអត់>យ៉ុនហ្គី
<តោះចឹង>ជីមីន
#ផ្ទះជីមីន
<អាយ៎...កូនមីននេះក្មួយយ៉ុនមែនទេ>អ្នកស្រីផាកគ្រាន់តែឃេីញក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងរាងក្រាស់ក្បែររាងតូចភ្លាម
<បាទម៉ាក់>ជីមីន
<ជម្រាបសួរលោកពូអ្នកមីង>យ៉ុនហ្គី
<លេីកដៃថ្វាយព្រះក្មួយមោះចូលអង្គុយសិនមក>លោកផាក
<បាទអរគុណលោកពូ>យ៉ុនហ្គី រីឯជីមីនបានទៅជួយលេីកអាហារម្តាយបាត់ទៅ។ បន្ទាប់មកពួកគេក៏ញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចដល់មានន័យនេះតែមិនសូវរីករាយណាស់ណាទេព្រោះរាងក្រាស់នៅតែធ្វេីមុខដូចខឹងអ្នកណាមកពីណាចឹងតែពេលខ្លះក៏លួចញឹមៗតិចដែរ។

#ក្នុងបន្ទប់របស់ជីមីន

<អាឡូសិស្សច្បង បងមានការអីមែនទេបានសឹតតែខលវិឌឺអូទៀតនៀក>ជីមីនសួរទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតទាំងដូចគ្មានរឿងអីកេីតឡេីង
<ដល់តែមានការទេីបយេីងតេទៅបានមែនទេ>យ៉ុនហ្គីសួរបកវិញទាំងមុខក្រម៉ូវមិនឈប់
<មិនមែនទេ បងមានរឿងអីមែនទេបានឃេីញធ្វេីមុខចឹងទាំងពីនៅញ៉ាំបាយ>ជីមីនសួរវិញទាំងមុខឆ្ងល់
<ហេស...ធ្វេីអីដឹងខ្លួនឯងហេីយ>យ៉ុនហ្គីតបវិញទាំងធ្វេីមុខងក់ងរ
<បេីបងមិនប្រាប់ខ្ញុំមិចដឹង ឬមួយបងនឹងខឹងខ្ញុំហ៎>ជីមីនតបវិញទាំងរាងអស់សំណេីចនឹងប្រុសម្នាក់នេះដែរនៅមួយអ្នកដទៃចរិតឡេីងម៉ឺងមាត់មត់ចត់ណាស់តែពេលនៅមួយគេមិនដឹងអាចរិតខ្ជីខ្ជូតនឹងមកពីណា
<មិនដឹងទេ>យ៉ុនហ្គីនៅតែតបហីៗ
<បេីបងខឹង ខ្ញុំសុំទោសទៅកុំធ្វេីមុខចឹងអាក្រក់ណាស់>ជីមីន
  <អត់ចង់ គេខឹងហេីយលួងឲ្យច្រេីនមក>យ៉ុនហ្គីនៅតែរំអុកចង់ជីមីនលួងទៀតតែពេលគេនិយាយនឹងក៏មាអារម្មណ៍ជ្រេតខ្លួនឯងដែរ
<ណាៗខ្ញុំសុំទោសទៅបងចង់បានអីខ្ញុំឲ្យ>ជីមីនក៏ចាប់ផ្តេីមលួងរាងក្រាស់គេក៏មិមដឹងថាហេតុអីដឹងត្រឹមថាមិនចង់ឲ្យប្រុសម្នាក់នេះខឹងគេឡេីយ
<មែនហ៎>យ៉ុនហ្គីសួរបញ្ជាក់
<ពិតមែនហេីយបងចង់បានអី>ជីមីន
<គឺ...គឺ...ចង់...បានឯងនឹងហេីយ>យ៉ុនហ្គី
<ហាស៎បងចង់បានអីឲ្យប្រាកដ>ជីមីនចង្អុលខ្លួនឯងហេីយព្រមទាំងសួរបញ្ជាក់
<គឺ...ចង់បានឯងជាសង្សារនឹងណាព្រមធ្វេីសង្សារបងទៅ>យ៉ុនហ្គីតបទៅវិញទាំងអៀនៗ
<ខ្ញុំនេះហ៎>ជីមីននៅតែបញ្ជាក់ដដែលៗ
<ពិតមែនហេីយព្រមឬអត់>យ៉ុនហ្គីសួរទាំងមុខស្មេីធេងតែកែវភ្នែកពោរពេញទៅដោយសេចក្តីស្នេហា
<គឺ...ខ្ញុំ....>ជីមីន

TO BE CONTINUED 🔜💘
អរគុណសម្រាប់ការអាន😊🙏🏻សូមអភ័យទោសរាល់កំហុសខុសឆ្គង☺️✨