ឧបសគ្គស្នេហ៍(The End)

ភាគ19: អូនស្រឡាញ់បង

ពេលវេលាដេីរលឿនណាស់ធ្មិចបេីកៗសោះសល់តែ1ថ្ងៃទៀតប៉ុណ្ណោះដែលពួកគេត្រូវបែកគ្នាហេីយ។ហេីយចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលនិយាយគ្នានោះមកយ៉ុនហ្គីមិនដែលរំលឹករឿងពីមុនមកទេតែពេលខ្លះជីមីនក៏សួរនាំជីកឬសជីកគល់ដល់រឿងអតីតដែរ។

<មេីលយូរៗទៅគេស្អាតដែរតេី>ជីមីននិយាយទាំងកំពុងច្រត់ដៃមេីលនាយក្រាស់កំពុងគេងលក់នោះ។

<ហេតុអីមួយរយៈនេះបេះដូងខ្ញុំលោតញាប់ពេលនៅក្បែរប្រុសម្នាក់នេះ>ជីមីននិយាយទាំងកំពុងស្ទាបទ្រូវខាងឆ្វេងរបស់ខ្លួន។

<បានហេីយៗឈប់គិត>ជីមីននិយាយទាំងមិនយល់ពីខ្លួនឯងហេីយក៏ដេីរទៅបន្ទប់ទឹកងូតទឹករៀបចំអាហារឲ្យរាងក្រាស់។

ថ្ងៃរសៀលណាស់ទៅហេីយរាងតូចនៅមិនទាន់ឍេីញនាយចុះមកញ៉ាំអាហារទៀតតាំងដែរពីមុននាយមិនដែលបែបនេះឡេីយ។

<គេកេីតអីចេះហេតុអីស្មានេះហេីយគេមិនទាន់ចុះមក>ជីមីនដោយឆ្ងល់ផងបារម្ភផងក៏ឡេីងទៅខាងលេីដេីម្បីទៅមេីលពេលទៅដល់ក៏ឃេីញនាយក្រាស់នៅគេងដណ្តប់ភួយទាំងញ័រខ្លួន។

<លោកកេីតអីមែន?>ជីមីនសួរទាំងបារម្ភពេលឃេីញសភាពនាយក្រាស់បែបនេះហេីយក៏ស្ទាបខ្លួននាយក្រាស់ទេីបដឹងថានាយក្តៅខ្លួនខ្លាំងណាស់។

<ហាស៎!ក្តៅខ្លួនខ្លាំងម្លេះ>ជីមីននិយាយទាំងភ្ញាក់ផ្អេីលតែក៏ចេញទៅយកទឹកនិងកន្សែងដេីម្បីជូតខ្លួននាយក្រាស់រួចក៏ចេញទៅដាំបបរផងដែរ។

<ហេតុអីលោកមិនប្រាប់ខ្ញុំចឹងមិចទុកឲ្យឈឺម្នាក់ឯងបែបនេះ>ជីមីននិយាយមកទាំងអាការបារម្ភ។

<មកពីបងមិនចង់រំខានអូន>យ៉ុនហ្គីនិយាយសំឡេងខ្សោយៗ។

<មោះញ៉ាំបបរសិនទៅនឹងអាលលេបថ្នាំ>ជីមីននិយាយទាំងលេីកបបរបញ្ចុកនាយក្រាស់បានបីបួនម៉ាត់។

<បានហេីយបងញ៉ាំមិនចូលទេបងចង់គេង>យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងប្រាស់ខ្លួនចង់គេង។

<ញ៉ាំពីរបីម៉ាត់ទៀតទៅនឹងអាលញ៉ាំថ្នាំហេីយលោកអាចគេងបានហេីយ>ជីមីននិយាយរួចយ៉ុនហ្គីក៏ព្រមញ៉ាំទាំងពិបាកលេបក្រោយពីញ៉ាំរួចជីមីនក៏ឲ្យថ្នាំទៅនាយលេបក្រោយលេបរួចយ៉ុនហ្គីក៏ដាក់ខ្លួនគេង។

#យប់មកដល់
ក្រោយពីញ៉ាំអាហាររួចរាល់ពួកគេក៏រៀបខ្លួនគេងតែជីមីនក៏បានទៅស្ទាបខ្លួនរាងក្រាស់មេីលតែកម្តៅមិនទាន់ស្រកទេីបជីមីនទៅយកទឹកនិងកន្សែងមកជូតឲ្យនាយ។

<រងាណាស់>យ៉ុនហ្គីនិយាយខ្សឹបៗឯជីមីនដោយឮបែបនេះក៏យកទឹកទុកមួយដុំហេីយឡេីងគេងអោបរាងក្រាស់ជាប់។

<បានធូរឬនៅ>ជីមីនសួរទៅកាន់នាយគេពិតជាបារម្ភនឹងនាយដូចគ្នាហេីយក៏មានអារម្មណ៍ថាជិតបាត់បងអ្វីម្យ៉ាងឆាប់ៗដែរ។

<អឹម...>យ៉ុនហ្គីងក់ក្បាល

<បងសុំរឿងមួយបានទេ>យ៉ុនហ្គីងាកមុខមកនិយាយជាមួយរាងតូច។

<និយាយមក>ជីមីន

<អូនអាចនិយាយពាក្យថាអូនស្រឡាញ់បងឲ្យបងស្តាប់បន្តិចបានទេបងចង់ឮណាស់>យ៉ុនហ្គីនិយាយបែបអង្វរកគេមិនសល់ឱកាសទៀតទេតិចទៀតជីមីននឹងចាកចេញពីគេហេីយ។

<អឹម...អូនស្រឡាញ់បង>ជីមីននិយាយទាំងមិនស្ទាក់ស្ទេីរ។

<អរគុណហេីយតែពិននេះបងសប្បាយចិត្តពេកហេីយ មោះគេងទៅយប់នេះអូនអាចគេងអោបបងបែបនេះបានទេ>យ៉ុនហ្គី

<បាន>ជីមីនឆ្លេីយទៅវិញខ្លីៗតែគេក៏បារម្ភពីនាយដែរ។

<តោះគេងទៅចឹងរាត្រីសួស្តីអូនសម្លាញ់>យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងញញឹមអោបជីមីនវិញពេលនេះគេចង់ឲ្យពេកវេលាឈប់ត្រឹមនេះណាស់គេមិនចង់ជួបរឿងនៅថ្ងៃស្អែកឡេីយ។

<ចុងក្រោយបងនៅតែមិនអាចយកអូនមកវិញបានដដែល បងសមនឹងទទួលបែបនេះគ្រប់យ៉ាងមកពីបង>យ៉ុនហ្គីនិយាយក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងទាំងទឹកភ្នែកកំពុងស្រក់មកធ្វេីឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតដឹងតែគេមិននិយាយ។

<ខ្ញុំធ្វេីឲ្យគេយំទៀតហេីយ តែពេលនេះខ្ញុំមិនទាន់ដឹងច្បាស់ពីអារម្មណ៍ខ្ញុំទេខ្ញុំដឹងត្រឹមថាពេលនៅក្បែរប្រុសម្នាក់នេះពិតជាកក់ក្តៅណាស់ឲ្យខ្ញុំសុំទោសខ្ញុំធ្វេីឲ្យលោកឈឺចាប់ពេកហេីយ>ជីមីនគិតក្នុងចិត្តម្នាក់ឯងទាំងទឹកភ្នែកស្រក់មកបណ្តេីរៗតែអ្នកម្ខាងទៀតមិនបានដឹងឡេីយដោយសារតែសារធាតុថ្នាំទេីបធ្វេីឲ្យគេគេងលក់មិនដឹងខ្លួនបែបនេះ។

TO BE CONTINUED 🔜💘
អរគុណសម្រាប់ការអាន😊🙏🏻សូមអភ័យទោសរាល់កំហុសខុសឆ្គង☺️✨