afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 3

Annie ligt lijkbleek in haar bed, trillend en uit te schreeuwen van de pijn. Terwijl Finnick sussende woordjes fluister. Ik draai me om en pak de telefoon. "Wat ga je doen?" Vraagt Finnick. "Men moeder bellen."

* 2 uur later*
Mijn moeder was meteen gekomen. Nu zit ik hier al een uur met Finnick in de keuken te luisteren hoe Annie het uitschreeuwt. Finnick mocht niet blijven van me moeder, hij leide haar te veel af. Finnick ijsbeert rond schopt tegen stoelen aan. Ik sta op zet hem op een stoel en begin te praten: "rustig maar mijn moeder weet wat ze doet en Annie is sterk. Je kunt niks doen behalve wachten." Dan begint hij te huilen "wat als ze het niet haalt, waarom kan ik de pijn niet over nemen, ik heb haar nodig Katniss, ik ik" "rustig maar" sus ik.

De 2 uur daarna zijn een regelrechte ramp. Finnick snikt de hele tijd door en Annie blijft het uitschreeuwen. Opeens is het stil ik spits me oren en hoor een zacht gehuil. Finnick lijkt niks door te hebben. "Stil eens" zeg ik, hij lijkt het nu ook te horen en sprint naar boven. Ik volg hem langzaam bang voor wat ik daar ga zien. Ik zie Annie rechtop in bed zitten Finnick zit langs haar te kijken naar een klein dingetje in een handdoek. Mijn moeder is wat spullen aan het inpakken en schoonmakem. Ik loop naar haar toe en vraag wat er precies aan de hand was. "Verkeerde liging, ik moest een keizersnee gebruiken maar de verdoving werkte niet goed. Ik knik en bedank haar ik draai me om en zie Finnick zo voorzichtig mogelijk zijn kind oppakken. Als Peeta dit zou zien. Peeta ik zou hem bellen.
"Het is gelukt alles is oké"
"Godzijdank wat is het?"
Ik kom tot de conclusie dat ik het niet eens weet
"Ehhh wacht even"
Ik hoor Peeta lachen. "Finnick sorry dat ik stoor maar mag Peeta ook komen?" Wat is dat nou voor een vraag hij hoort hier al te zijn." Daar is Finnick weer denk ik bij mij zelf.
"Peeta je kan komen"
"Tot zo"

Nu loop ik naar Annie toe en vraag: "hoe gaat het nu?" Ze glimlacht zwakje en ze zegt "nu goed alles is klaar en goed gegeaan." Finnick geeft haar een kus. Nu pas valt het me op dat het een blauw handdoekje is. "Hoe heet hij?" Vraag ik "hoe weet jij dat het een hij is?" Vraagt Finnick stomverbaasd. Ik lach en wijs naar het handdoekje. "Percy, Percy Finnick Odair" zegt Annie. Ik glimlach naar Percy die ligt te slapen in zijn vaders arm.
De bel gaat "daar is Peeta ik ga wel." Ik loop naar beneden en doe de deur open waar een lijkbleke Peeta staat. "Is alles goed , is het een jongen of meisje, waar is Annie en Finnick." "Ga zelf maar kijken" lach ik. Peeta rent naar boven, snel volg ik hem. Hij blijft in de deur opening staan. Ik heb altijd geweten dat Peeta dol was op kleine kinderen, maar dit had ik niet verwacht. "Hoe hoe heet hij ?" Vraagt Peeta schor. "Waarom weet iedereen al dat het een hij is!" Roept Finnick uit. Peeta haalt zijn schouders op gevoel zegt hij. "Percy Finnick Odair" zegt Annie alweer. "We wilde eigenlijk wat vragen" begint Finnick "willen jullie peetoom en peettante zijn?"
Peeta en ik kijken elkaar aan het beginnen hevig te knikken.