afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 21

Zijn ogen zijn zwart

POV Rose
'Ppappa' stotter ik, ik heb mama wel eens over horen praten. Papa was gevangen genomen doort het Capitool en die probeerde papa niet meer van mama te laten houden. Hij heeft wel eens flashback gehad, maar die heb ik nog nooit meegemaakt.

'Jij moet dood, je bent de schuldige van alles' begint hij. 'Ik haat je!' Hij kom dichterbij en slaat me recht in mijn gezicht. Ik val op de grond, natuurlijk heb ik wel met hem gevochten, maar dat was voor de lol. Ik kan mezelf niet meer verdedigen. Ik probeer met hem te praten 'ik ben het Rose je dochter' hij kijkt me aan. 'Ik heb geen dochter' lispelt hij en begint me te trappen. Ik voel het bloed uit mijn neus spuiten en opeens heeft hij een mes vast.

Ik schrik en probeer op te staat, maar dan trapt hij in mij knieholte die akelig kraakt. 'Als jij dood bent is alles weer goed' zegt hij tevreden. 'Papa ik ben het je kind je bent getrouwd met Katniss' hij stopt en kijkt mij aan. 'Ben je een kind van haar' zegt hij wantrouwig. Ik knik opgelucht zijn nog steeds zwarte ogen worden groot. 'Dan moet je al helemaal dood' brult en komt op mij afstormen met een mes in zijn hand.

Dit was niet de bedoeling! Ik weet niet wat ik moet doen dus knijp mijn ogen stevig dicht om niet te zien hoe papa hij einde aan mijn leven maakt. Maar het mes belandt in mijn been waar hij begint te snijden. 'Je gaat langzaam dood' en met die woorden zet hij kracht met zijn mes. Ik voel warm bloed over benen spuiten en probeer het nog 1 keer voordat ik flauwval van de pijn. 'Papa ik ben het Rose je kind.' Ik voel dat hij gewoon door gaat, maar dan gaat de deur open 'Peeta wat ben je nu weer aan het doen?'

POV Katniss
Ik zit zenuwachtig op de bank naast Annie. 'Ik hoop dat Peeta mijn zoon niet gaat vermoorden, maar als hij beetje had opgelet had hij dit kunnen zien aankomen.' Ik kijk haar aan 'vind jij 4 jaar dan niet een beetje een groot verschil?' Ze haalt haar schouders op 'Finnick en ik schelen toch ook 2,5 jaar.'

Als Finnick en Percy binnenkomen haalt Annie opgelucht adem 'Geen dode vandaag.' Finnick ploft op de bank 'roep dat maar niet te hard Rose en Peeta zijn aan het schreeuwen tegen elkaar joh niet normaal.' Ik moet lachen 'komt wel goed Peeta is gewoon net wat te bezorgt. Finnick werpt een schuine blik Percy 'niet gek naar wat alles wat gebeurd als mijn dochter met hem verkering had gekregen had ik dat ook niks gevonden.'

'He' roept Percy verontwaardigd uit 'wiens zoon ben ik.'
Opeens hoor ik een doffe dreun gevolgd door een gil. Ik kijk Annie aan en te gelijk staan we op. Ik open een deur, niks en ren naar de volgende. Daar zie ik Peeta met een mes voorovergebogen staan over een bebloed gevlekte gedaante. 'Peeta wat ben je nu weer aan het doen?' Hoor ik mezelf vragen. Zijn ogen zijn zwart en hij stormt op mij met een mes in zijn hand. 'Jij' brult hij 'ik had jou al eeuwen geleden moeten afmaken.' Hij gooit het mes weg en sluit zijn handen om mijn keel. Dan slaat Finnick hem vol op zijn slaap.

Percy snelt naar gedaante 'Rose hoor je me' zijn stem schiet omhoog. Ik duw hem aan de kant en voel aan haar pols haar hart klopt nog maar heel zwak. Ik gil en probeer haar wakker te schudden, maar Percy houdt mij tegen 'niet daar krijgt ze alleen maar meer pijn van' zijn stem trilt een beetje.

Ik zit nu al een half uur in de wachtkamer op mijn nagels te bijten. Rose is meegenomen door een stel dokters en ik moest hier blijven zitten. Percy zit verslagen naast mij en kijkt op bij elke dokter die voorbij komt. Finnick en Haymitch zijn bezig met Peeta, ik hoop dat hij even in zijn bloedzoekersaanval blijft. Als Rose het niet haalt kan hij zich geen schuldt geven. Ik weet niet wat ik moet doen en ga maar een beetje rond zitten de kijken.

'Mevrouw Mellark' een verpleegster staat voor mijn neus 'ze is buiten levensgevaar, maar er zullen veel littekens blijven en ze mag pas over 4 dagen naar huis. Ik haal opgelucht adem ze is buiten levensgevaar. 'Mogen we naar haar toe' vraagt Percy. De verpleegster knikt en wenkt ons. Als we binnen zijn gekomen zie ik Rose daar liggen. Ze is bleek maar wel wakker. 'Waar is papa' is het eerste wat ze vraagt als ze mij ziet. 'Ik weet het niet liefje' fluister ik. Percy loopt op haar af en geeft haar een kus op haar voorhoofd 'hoe voel je lieverd?' Rose haalt haar schouders 'op zich prima hoor ik wil alleen naar papa toe.' Ik pak een stoel en ga naast haar zitten 'ik denk dat het beter is als jij papa even niet zit.'