afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 27

POV Rose

'Welkom allemaal, ik ben mevrouw Hawthorne.' Een vrouw met een vriendelijk gezicht staat voor de klas. 'Ik ben jullie begeleidster voor dit jaar. Als er prolemen zijn kom je naar mij.' Ik schat haar niet heel oud hooguit 30. 'Ik stel voor om een voorstellingsrondje te doem om elkaar een beetje te leren kennen. Zou jij willen beginnen?

Ze wijst naar het meisje naast mij. Er zitten bijna alleen maar meisjes in deze klas. Waarschijnlijk vinden jongens hier niks aan. Het meisje naast mij heeft een vrolijk gezicht en krullen die alle kanten opspringen. 'Hallo iedereen, ik ben Anna. Ik ben 18 jaar oud en heb ik heb deze opleiding gekozen omdat ik zuster wil worden.

Mevrouw Hawthorne knikt goedkeurend en wijst naar mij. 'Hallo, ik ben Rose. Ik ben 17 jaar oud en ik heb voor deze opleiding gekozen omdat ik mensen wil helpen.' Ze kijkt me even aandachtig aan voordat ze vraagt: 'hoe heet je met je achternaam?' Ik slik 'Mellark' mompel ik. De reactie zijn voorspelbaar, iedereen kent mijn ouders. De meeste staren me met open mond aan. Ik kijk ongemakkelijk rond het tot mevrouw Hawthornes iemand anders aanwijst.

Als de bel gaat kijk ik zoekend rond waar de aula is. Iemand tikt me op mijn schouder, volgens mij is het Anna. 'De aula is daar.' Ik knik en lach voorzichtig naar haar. Ze lacht stralend naar mij terug. 'Zullen wij naast elkaar zitten de rest van het schooljaar' vraagt ze aan mij. Ik knik zo dat ging gemakkelijk. Op de middelbare had ik wel vriendinnen, maar volgens mij ging dat meer om mij ouders. Bij haar voel ik me wel goed.

'Het is de bedoeling om een werkstuk te maken over gezonde voeding. Zodat ik kan checken wat jullie weten. Je doet dit met de gene die naast je zit' zegt mevrouw Hawthorne. 'Zullen we vanmiddag anders afspreken' stel ik voor aan Anna als mevrouw Hawthorne aangeeft dat we mogen beginnen. 'Het kan wel bij mij' zeg ik. Ze knikt en we beginnen aan ons werkstuk.

'Mam, pap ik ben thuis' roep ik als ik samen met Anna binnenkomt. Ik krijg geen antwoord terug, waarschijnlijk zijn bij Haymitch ofzo. 'Lust je wat te drinken' vraag ik terwijl ik mijn jas ophangt. Ze knikt en kijkt aandachtig naar foto op de muur. 'Is dat Prim' vraagt ze. Ik loop naar haar toe en kijk naar de foto waar tante Prim lachend opstaat. Ik haar verbaast aan 'hoe ken je haar?' Ze glimlacht 'mijn moeder kende haar een beetje.

'En toen kon ik eindelijk gaan.' Anna en ik hangen lachend over de bank. Ze heeft net een maf verhaal verteld over toen ze vastzat in een pashokje. Ik voel met echt een goed bij Anna. 'Lust je nog een koekje' vraag ik terwijl ik de schaal aanbied. 'Ja dolgraag ze zijn heerlijk' zegt ze terwijl ze er met smachten ogen naar kijkt. 'Bedankt' zeg ik lachend. 'Heb je deze gemaakt?' Ze kijkt me grote ogen aan. Ik knik en ze kijkt me bewonderend aan.

'Prinses ben je thuis?' Papa's stem klinkt door het huis. Ik zucht en rol met mijn ogen als ik het woord prinses hoor. 'In de woonkamer' roep ik terug. Hij komt binnen met Amora in zijn armen. 'Pap dit is Anna. Anna die is mijn vader, Peeta Mellark' stel ik ze aan elkaar voor. Papa kijkt Anna onderzoekend aan 'ben je toevallig de dochter van Delly' vraagt hij. Ik moet even nadenken Delly wie was dat? Iemand uit district 13? Nee volgens mij uit 12. 'Ja meneer' klinkt Anna's vrolijke stem. Dan weet ik het weer zei zat bij papa en mama in de klas. 'Zeg maar Peeta hoor' zegt hij terwijl hij Amora in de box legt.

'Tot morgen' ik zwaai Anna uit. Als ik weer in de woonkamer inloop gaat de telefoon. 'Met Rose Mellark' zeg ik zonder echt na te denken. 'Liefje met mij' Percy's warme stem klinkt door de hoorn. 'Is het goed als ik even langskom?' Zijn stem heeft iets vreemds. 'Is goed' en ik sluit het telefoogesprek af.

Zodra ik Percy zie ren ik op hem af. Hij geeft me een kus op mijn neus en een knuffel. 'Lust je wat drinken of' begin ik. Hij schudt zijn hoofd 'ik moet even wat zeggen.' Ik voel angst opkomen gaat hij het uitmaken? Blijkbaar is de angst op mij gezicht te lezen want hij stelt me te rust. 'Niks ergs hoor alleen een beetje vervelend. ' ik kijk hem vragend aan en hij haalt diep adem. 'Ik ga naar een ander district voor een missie. ' ik kijk hem nog steeds vragend aan wat is hier zo erg aan? 'Voor 5 maanden' voegt hij er aan toe. Nu staar ik hem aan 5 maanden geen Percy dit is een grapje toch? 'Waarom' vraag ik paniek

'Er zijn mensen gespot die altijd samen werkte met president Snow in district 5. Ze zijn bang dat ze gaan aanvallen.' Nu ben ik al helemaal in paniek 'je gaat dus de oorlog in.' Hij schudt zijn hoofd 'misschien is er wel helemaal niks aan de hand en is het vals alarm.' Ik weet niet wat ik moet zeggen. 5 maanden geen Percy is een marteling voor mij, ik kan namelijks een dag zonder hem. Hij trekt mij in een omhelzing 'rustig maar Roosje ik ben thuis voor je het weet' fluistert hij in mijn oor.

'Kom alsjeblieft veilig thuis' fluister ik naar hem. We staan op het station te wachten tot de trein vertrekt. 'Het komt goed' fluistert hij terug. 'Ik hou van jou' zegt hij terwijl hij mij een knuffel geeft. 'En ik van jou' ik hem een zachte kus. Misschien is dit wel de laatste schiet er door mijn hoofd. Ik weet het misschien is er niks aan de hand, maar ik ben zo bang dat hem iets overkomt. Als hij de trein in stapt zwaait hij nog een keer. Ik zwaai terug met een zwak glimlachje terug.

'Het komt wel goed' zonder ik het in de gaten had is Jace naast mij komen staan. 'Weet ik ook wel' zeg ik terwijl ik hem een duwtje geef. Hij kijkt verontwaardigt op 'ik deed niet eens iets.' Ik moet lachen, geef hem een knuffel en woel door zijn haren. Nu duwt hij mij weer weg en probeert zijn haar in model te brengen, waardoor ik nog harder moet lachen.

'Amora alsjeblieft zeg.' Ik probeer Amora al een half uur eten te geven maar ze weigert omdat de tv interessanter is. Ik zucht en zet de tv uit. Nu staart ze verbaast naar het scherm dat opeens zwart is geworden. Nu wil ze wel eten en propt alles te gelijk in haar mond waardoor de helft er weer uit valt.

* 5 weken later*
Het was geen vals alarm. Snow's volgelingen zijn bezig met een aanval op alle districten. Mama krijgt last van paniek aanvallen en nachtmerrie's. Ze is doodsbenauwd dat ons iets overkomt. Papa probeert haar te sussen voordat wij iets in de gaten hebben, maar het werkt niet. Ik weet niet of Jace wat merkt maar ik wel. Ik zou mama dolgraag willen helpen, maar ik heb last van mijn eigen problemen. Percy is daar nu mensen aan het arresteren een kogel en het is over. Als ik daar al denk laat ik alles uit mijn handen vallen.