afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 28

POV Rose
'Kom op prinses eet nou eens iets.' Papa's stem klinkt smekend. Ik staar roerloos naar mijn eten. Ik was net gebelt door de baas van Percy. Hij blijft langer weg. Ik vroeg naar Percy, maar dat mag niet omdat hij misschien dan heimwee kreeg. Hij morgen thuis komen. Ik had alles klaar taart, slingers cadeautjes.

'Rose eet iets' mama's stem klinkt gebroken. Ze is tien keer zo bang als mij maar dan voor Snow's volgelingen. Ik zucht en neem een hap eten. Uit het niets barst mama in huilen uit en rent de kamer uit. Als papa wil opstaan om haar te gaan troosten klinkt er boven gehuil. Papa's gezicht staat in een tweestrijd wie eerste Amora of mama? Ik sta op en geef aan dat ik wel naar Amora ga.

'Stil maar het komt allemaal goed.' Ik wieg haar heen weer. Ze kijkt me aan met betraande blauwe ogen. Ze lijkt sprekend op mama ze heeft alleen blauwe ogen en donkerblond haar. Langzaam wordt ze rustig als ik zachtjes een liedje voor haar zing. 'Ros' brabbelt ze, ze kan al een beetje praten heeft moeite met bepaalde klanken. 'Goed zo' compliteer ik haar.

Ik was eerste behoorlijk in shock toen ik hoorde dat mama zwanger was. Maar nu zal ik haar voor geen goud willen missen. 'Alles goed hier?' Jace staat in de deuropening. 'Ja hoor en met mama en papa?' Iets in Jace blik verandert. 'Ik weet het niet ze is naar het bos gerent met papa achter haar aan. Ik denk dat mama behoorlijk van streek is. Wat is er toch allemaal aan de hand?

Percy is nu al vijf maanden weg waardoor jij verdrietig bent. Mama is constant aan het huilen en ik mag opeens niet meer naar het nieuws kijken.'

Ik zucht, hij snapt er natuurlijk niks van. Ik twijfel of ik het hem moet vertellen. 'Ik ben al 13 hoor' zegt hij als hij mijn twijfelde gezicht ziet. Ik zucht 'er zijn mensen gespot die mama en papa bang maken. Percy moet helpen ze tegenhouden' leg ik hem kort uit.

'Zijn het volgelingen van Snow? '
Ik kijk hem verbaast aan 'hoe weet jij dat?' 'Ik heb ook school' zegt hij met rollende ogen.

Als Jace en Amora allebei in bed liggen zijn mama en papa nog steeds niet terug. Ik begin me nu behoorlijk zorgen te maken. Om mezelf bezignte houden ga ik een film kijken. Ik zoek een beetje tussen de dvd's tot ik een foto van papa en mama tegen kom waar ze ongeveer mijn leeftijd zijn.

Het mooiste liefdesverhaal van onze tijd. De 74 hunger games.
Ik frons mijn wenkbrauwen, deze heb ik nog nooit gezien.
Ik twijfel of ik hem moet gaan kijken. Ik besluit het toch te doen hoe moet ik er anders komen wat mijn ouders hebben meegemaakt? Zelf vertellen ze er niet veel over. Ze hebben het wel geprobeerd maar mama barste na twee seconde in huilen uit.

Ze beginnen met de boetes. Ik zie Effie op het podium staan. 'Mogen de kansen immers in je voordeel zijn' zegt met haar hoge schrille stem. 'Zoals altijd meisjes eerst.' Ze loopt naar de boetebol en trekt een kaartje uit. 'Primrose Everdeen' haar stem schalt over het plein.

Ik zie hoe mama zich naar voren stormt om zich zelf aan te bieden als tribuut. Prim begint te gillen maar een grote jongen neemt haar mee. Wie is hij? Hij ziet er niet uit als iemand van het Capitool. Als mijn vader wordt omgeroepen moet ik even diep adem halen. Het is net alsof ik mij zelf zie maar dan in mannenvorm en blond haar.

De tributenparade. Mama en papa zien er fantastisch uit. Dan komen de interview's. Weer ziet mama er voltreffelijk uit. Na mama komt papa die een soort liefdesverklaring aflegt. Ik bestuur zijn gezicht aandachtig. Hij lijkt het echt te menen, terwijl mama er toen van overtuigd was dat hij het puur deed voor de sponsors.

De volgende twee uur zit ik vol spanning te kijken. Als het stuk van de bessen komt ga ik rechterop in mijn stoel zitten. Ik slaak een zucht als de aftiteling in beeld komt. Mijn ouders hebben mensen vermoord dringt er door mijn hoofd heen. Ik wil de dvd terug leggen op zijn plaats als ik stemmen hoor.

'Rustig maar Peeta het komt allemaal goed' hoor ik een sussende stem fluisteren. De deur wordt open gegooit en Finnick, Haymitch en papa komen binnen. 'Nee laat me los! Ik moet bij haar blijven. '

Ik spring overeind wat is hier aan de hand? 'Peeta rustig nu, Katniss is oke. Jij hebt ook een rust nodig' begint Haymitch. Ik schraap mijn keel. 'Waar is mama?'

'Je moeder kreeg een paniekaanval en ligt voor heel even in het ziekenhuis' zegt Haymitch. Deze woorden hebben een wonderlijke uitwerking op papa. Hij springt overeind 'ik moet naar haar toe. Ik moet-' Haymitch steekt een spuit in hem waardoor hij plat op de grond valt.

Ik kijk hem geschokt aan. 'Wie is er nu dan bij mama?'
'Annie' zegt Finnick vermoeid. 'Ik ga nu naar huis, ik kom morgen wel kijken of alles goed gaat.' Haymitch knikt 'je vader ligt de komende uren in een soort coma, niet storen dus.'

Ik wordt wakker van kleine handjes die op de deur kloppen. Ik sta moeizaam op om de deur open te doen. Amora steekt haar handjes smekend naar mij uit 'Ros'. Ik werp een blik op de wekker half zeven lekker dan in het weekend. Ik zucht en til haar omhoog. 'Rose' Jace kijkt om de hoek. 'Waar is mama?'

'Ze kreeg een paniekaanval en ligt nu in het ziekenhuis' zeg ik zachtjes terwijl ik het zeg besef ik dat iedereen wakker is. Behalve papa maar die is nog beneden. 'Probeer nog maar wat te slapen.' Hij schudt zijn hoofd. 'Zal ik anders pannenkoeken maken' probeer ik. Nu glimlacht hij naar mij 'dat sla ik nooit af.'

Hier zitten we dan met zen drietjes pannenkoeken te eten op zaterdag ochtend 7 uur. 'Wat een gezellig boel hier' papa komt de kamer binnen gesloft. Hij werpt eem blik op de pannenkoeken en iets in zijn blik verandert. Als hij Jace aankijkt weet ik het zeker.

'Jace rennen nu naar boven' roep ik terwijl ik Amora pak. Het is al te laat papa heeft Jace in een wurggreep. Ik spring op hem af met nog steeds Amora in mijn armen. 'Papa hou op laat hem los' ik sjor aan hem maar met Amora in mijn hand lukt het niet echt. Ik zet haar snel neer in de hoop dat ze zelf wegkruipt. Nu kan ik papa van Jace aftrekken voor het te laat is.

Papa krijgt Amora in het zicht. Hij geeft haar een trap. 'Nee niet doen!' Ik vlieg naar beneden om Amora te redden die begint te huilen. Ik geef haar aan Jace 'ga Haymitch of Finnick halen.' hij kijkt me aan 'en jij dan?' 'Ik lijk niet op mama' zeg ik vluchtig

Papa ziet mij nu blijkbaar als een vijand. Hij geeft me een klap in mijn gezicht. Ik wil hem in de houdgreep nemen maar hij is vele male sterker. Ik voel me langzaam wegzakken maar blijf proberen papa terug te krijgen. 'Papa alsjeblieft ik ben je dochter' met een harde klap slaat hij mij bewusteloos.