afther the revolution(the hungergames)

hoofdstuk 22

Rose en Percy liggen allebei slechts gekleed in hun ondergoed verstrengeld tegen elkaar aan.

POV Finnick
Ik blijf verbijsterd staan met de drang om keihard te gaan lachen. Iedereen maakt zich zorgen ligt ze gewoon bij Percy. Ik moet toegeven Rose heeft een mooi lichaam ondanks alle littekens die ze heeft. Opeens opent ze haar ogen, ziet mij en begint te gillen en te huilen, waardoor Percy ook wakker wordt. Hij werpt een blik op mij en focust zich dan op Rose. Hij begint sussende woordjes te fluister, terwijl hij zijn lichaam voor de hare gooit. Ik was het helemaal vergeten dat Rose beschermend is over lichaam dit was waarschijnlijk een hele grote stap voor haar. 'Pap wat sta je daar nou nog flikker effe een heel eind op' eigenlijk moet ik boos worden vanwege zijn taal gebruik, maar ik sprint verward de kamer uit.

Als ik beneden kom zit Annie op mij te wachten 'is ze hier?' Ik knik en ben te verbluft om uit mijn woorden te komen. Annie moet lachen 'hoe gaan we dit tegen Peeta zeggen' zegt ze hoofdschuddend. Ik staar haar aan 'hoe weet je wat er gebeurd is?' Nu moet ze nog harder lachen 'jou kop alleen al zegt genoeg Fin.'

POV Rose
Ik zit woedend op mijn kamer toen Percy en Finnick mij thuisbrachten was papa kwaad en niet zo beetje ook. Ik mag nu niet meer met Percy afspreken als we alleen thuis zijn. Mama vond het ook te ver gaan, maar papa bleef bij zijn punt nu zijn ze tegen elkaar aan het schreeuwen. 'Rose? '

Jace hoofd kijkt om de hoek 'waarom hebben papa en mama ruzie?' Ik zucht en aai over zijn blonde krullen 'iets heel stoms het komt wel goed' antwoord ik. Hij klimt bij mij op schoot en begint te huilen. Ik schrik me kapot Jace huilt nooit 'he het komt wel goed tussen papa en mama hoor' hij begint schudt zijn hoofdje en kijkt mij met betraande ogen aan. Het is net alsof ik mama aan kijk zijn mooie glinsterende grijze ogen staan vol met tranen 'wat is er dan kleine jongen?'

Hij begint met een trillende stem te praten 'toen ik alleen uit school liep kwam er een oudere jongen naar mij toe. Hij zei dat ik iets moest doorgeven aan mijn grote zus en tegen niemand anders mocht vertellen. Ik moest doorgeven dat hij uit de cel is en uit is op wraak.' Ik begin te trillen 'wie zei dat Jace wie zei dat' Hij kijk mij aan 'ene Devin.' Ik heb het gevoel dat mijn hart stopt met kloppen 'wie is dat Rose' vraagt Jace. 'Het is een grapje van iemand zeg maar niks tegen papa en mama denk er maar niet meer overna.' Hij is 10 jaar hoe durft Devin hem aan te spreken. Om jou bang te maken zegt een stemmetje in mijn hoofd. Als Jace de kamer uit begin ik de snikken ik had het net achter me gelaten duikt hij weer op.

Als de bel gaat pak ik snel mijn boeken snel het schoolgebouw uit. Heel de dag heb ik angstig achterom gekeken godzijdank is hij nergens. Ik had dat niet moeten denken ik hoef nog maar 2 straten als hij opduikt. 'Hallo liefje ik heb je gemist' sist hij in mijn oor alleen stem is al genoeg om mij te laten trillen. 'Laat mij je eens bekijken' hij neemt afstand van me en neemt iedere centimeter in zich op. 'Je bent nog lekkerder geworden' fluistert hij hees in mijn oor. Ik huiver en wil doorlopen maar hij houdt me tegen.

'Hier blijven jij we hebben elkaar meer als 3 jaar niet gezien dan kunnen we toch wel even bijkletsen' zegt hij onschuldig. 'Of moet ik nog een keer naar je broertje gaan of ik hoorde dat je een vriendje hebt zal ik die ook eens een bezoekje brengen. 'Je blijft van ze af' sis ik. 'Ja hoor als jij meewerkt' zegt onverschillig. Ik hap naar adem 'is dit echt nodig laat me gewoon met rust.'
Hij kijkt mij grijzend aan 'dat zal niet gaan hoertje ik ben namelijk heel boos op jou' er gaat een rilling door mij heen.

'Geef me eens een kus' zegt hij opeens ik staar hem met walging aan 'nee.' Hij kijkt me dreigend aan ik buig langzaam naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang. Ik veeg meteen mijn lippen af. Hij lacht sarcastisch 'denk je dat ik dat goed vind.' Ik staar bang naar de grond 'dit is een kus.' Hij duwt zijn lippen hard op die van mij en zijn handen betasten mijn heupen.

Ik ruk me los en begin te rennen, helaas is hij sneller. 'Je mag gaan maar denk er aan mondje dicht he?' Hij geeft me een knipoog en verdwijnt even snel als hij is gekomen. Langzaam loop ik naar huis vechtend tegen mijn tranen. 'Alles goed liefje?' Mama kijkt me bezorgt aan ik wil het haar vertellen, maar dan denk ik aan wat Devin zei: mondje dicht he? Ik schud mijn hoofd 'het was een lange dag op school' antwoord ik en verdwijn naar boven.

Ik spring onder de douche en begin te huilen. Hij is er echt weer ik had er nooit over nagedacht dat hij ooit uit de gevangenis zou komen. Als ik mezelf gekalmeerd heb en naar beneden wil lopen gaat de bel. 'Is Rose thuis?' De stem waar ik zoveel van hou klinkt door de gang Percy. Ik kan hem nu niet zien ik heb met iemand anders gezoend hij krijgt het sowieso uit mij. 'Ja hoor kom maar binnen' hoor ik mijn moeder zeggen. Ik raak in paniek, loop weer terug naar boven, ga de badkamer in en zet de douche aan. Mama klopt aan de deur 'Rose, Percy is hier voor jou' ik haal diep adem en roep terug 'zeg maar dat ik hem terug bel ik ben nu aan het douchen.' De voetstappen sterven weg en ik zet de douche uit en begin te huilen.

Ik loop langzaam de school uit hopend dat hij er niet is. Helaas heb ik het mis hij staat een straat eerder. 'Hallo liefje' zegt hij terwijl hij zijn armen om mij heen slaat. Ik ruk me los en wil doorlopen, maar hij houdt mij tegen. 'Ik wil een kus' zegt hij vastberaden. Ik kijk hem smekend aan 'alsjeblieft niet' fluister ik. Hij schudt zijn hoofd en bekijkt me 'je mag trouwens wel een beetje afvallen.' Bam die komt binnen hij heeft mijn zelfvertrouwen in een keer weg geveegd. 'Kus me' zijn klinkt dreigend ik schud mijn hoofd. Hij zucht 'weet je ik heb gister toch heel duidelijk gemaakt dat als je niet luistert ik naar je broertje ga.' Ik kijk hem bang aan hij stapt op mij af en duwt zijn lippen hard boven op die van mij. Als hij me loslaat wil ik weg rennen, maar hij fluistert nog 'val wel een beetje af wil je.'

Godzijdank is mama nu niet thuis en ik ren meteen maar boven. Ik weet niet wat ik moet doen gaat hij me nu achtervolgen tot mijn dood? Ik begin te huilen en hou pas op als mama me roept voor het eten. Mijn ogen zijn rood en dik ach ik verzin wel een smoesje. Als ik de trap afloop ruik ik het meteen pannenkoeken. Ik voel me meteen een stuk beter pannenkoeken mijn lievelingens eten, maar als ik aan tafel zit hoor ik zijn stem 'val wel een beetje af wil je' als papa een pannenkoek bij me opschept duw ik mijn bord weg 'sorry ik heb geen honger.'

Ik zie papa verbaast naar mama kijken 'geen honger dit is je lievelingseten' zegt papa verbaast. Ik haal mijn schouders op en kijk hoe papa en mama een blik uitwisselen. ' Kom lieverd je moet er minimaal 1 eten' zegt mama 'nee' zeg ik koppig 'ik heb geen honger.' 'Kom op prinses een pannenkoek' zegt papa. 'Nee ik heb geen honger!' Ik ren van tafel en val huilend op bed.

'Goed zo liefje het gaat als een stuk beter als de eerste dagen' zegt Devin terwijl hij mij streelt. Het gaat nu zo al vier weken lang elke dag wacht hij mij op. Ik heb Percy nauwelijks gezien, maar die keren maakt hij zich duidelijk zorgen net als papa en mama. 'Mag ik gaan' vraag ik geïrriteerd 'eerst moet je me nog wat beloven' antwoordt hij. Ik rol met mijn ogen 'wat dan?' Hij kijkt mij onverschillig aan 'je maakt het uit met Percy. ' ik staar hem aan 'nee echt niet' roep ik uit. 'Ik zal het toch maar doen anders heb je straks geen vriendje meer om het mee uitmaken.' Ik slik moeizaam 'waarom?' Hij pakt mij weer vast 'ik wil je voor mij alleen als ik je morgen zie is het uit afgesproken' zijn stem klinkt dwingend.

Ik sta voor het huis van Annie en Finnick om het iets te doen wat onmogelijk is. Ik slik een paar keer en bel aan Annie doet open en kijkt verrast op 'Rose kom binnen Percy is boven.' Ik knik naar haar en loop met lood in mijn schoenen naar boven. Ik open zijn deur waar ik meteen zijn geur ruik. Hij zit achter zijn bureau te werken. Als hij op kijkt beginnen zijn ogen te schitteren 'Rose liefje' hij loopt op me af om een zoen te geven, maar ik draai me weg.
'Percy ik moet je wat zeggen het is uit'