-"Sen zannediyor musun ki kimse beni aramayacak? Benim ellerinden alındığım bir ailem var arkamda! Herkes beni arayacak tüm Roma'da. Bütün Türkiye'ye haber verilecek. O gülümseyerek çıktığın her medya kuruluşu kaçırdığın kızı arayacak!"
Anlaşıp birleştiler benim gözümle gönlüm. Karşılıklı iyilik yaparlar, gerek varsa: Bir bakışa acıkıp azap çekerse gözüm Ya da seven kalbimi hıçkırıklar boğarsa. Gözlerim. sevgilimin resim şölenindedir. Gönlümü çığırırlar renklerin cümbüşüne; Güzlerim de gönlüme konuktur arada bir Ve candan ortak olur bu sevdanın düşüne. Ya resminle bendesin ya benim aşkımla bak. Sen hep can evimdesin uzaklara gitsen de. Kalamazsın bendeki düşüncelerden uzak. Ben hep onlardayım ya. onlar her zaman sende. Onlar uyusalar da resmin işte karşımda, Gözü gönlü uyutmaz, şölen yapar canımda.
Shakespeare- Sone 47
Yazık! hem kıyasıya harcıyorsun kendini, Hem gönlün yeltenmiyor hiç kimseyi sevmeye. Biliyorsun, saymakla bitmez sevenler seni, Ama besbelli sen aşk duymuyorsun kimseye. Öldüren bir nefrettir yüreğindeki şeytan: Hiç umurunda değil kazsan kendi kuyunu, Çekinmezsin güzelim canevini yıkmaktan Onarmak olmalıyken asıl amacın onu. Sen tutum değiştir de cayayım düşüncemden, Yumuşak bir sevgi koy nefret yerine bir yol; Göründüğün gibi ol: cömert, sıcak, sevecen; Hiç değilse kendine yumuşak yürekli ol. Aşkım uğruna bir ‘sen’ daha yarat kendine: Güzellik onda veya sende yaşasın yine.
Shakespeare - Sone 17
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zihnim berraklaştığında kapalı göz kapaklarım da hareket etmeye başlamıştı. Uyanmamış gibi davranarak peluşuma sarılmış bedenimi yatakta diğer tarafa çevirdim. Er ya da geç bir şekilde uyanmıştım ama bunu kendi ellerimle ‘’geç’’e bırakmaya çabalıyordum.
Birkaç dakika daha sıkıntıyla yatağımda dönüp durduktan sonra bilincimi kandıramadığımı fark ederek doğruldum. Derin bir nefes alıp vererek saçlarımı düzelttim. Yere düşen diğer peluşuma takılan gözüm direkseklerimin üzerindeki rahatsız pozisyonumdayken, uzun süre onda takılı kaldı. Bir halı desenine dalmış gibi ona dalan gözlerim hareket etmiyordu fakat zihnime geçen günün kalıntıları tekrar üşüşmeye başlamıştı bile.
Uluslararası örgütler, kaçırılan tarihi eserler, devlet gizli operasyonlar, Henry’nin kokusu…
Gözlerimi kapatarak kafamı sağa sola salladım.
-‘’Evet, bak şimdi bıraktın işte düşünmeyi, dramatik seni!’’ diyen düşüncelerimin arasında kendime yine düşüncelerimle söylenerek yatağıma tamamen oturdum ve midemin boş olduğunu sert bir şekilde hissettin. Karnım fazlasıyla açtı. Midemde dün öğlen vakitlerinde Cavill’in hazırladığı yemekten geriye hiçbir şey kalmamıştı.
