Yıllardır psikolojik tedavi gören Özgür, annesinin zoruyla karşı komşularıyla tanışmaya gider ve orada Devrim'le tanışır. Ertesi gün evine sarhoş bir şekilde gelen bu adamın telefon numarasını çalmasıyla kendini önleyemediği bir takım olayların için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
The Neigbourhood - W.D.Y.W.F.M
Camille Jansen - Louise
❆
Vaktiyle bir "benliğim" vardı; artık sadece bir nesneyim...
-E. M. Cioran
1
Tekrar başa dönüyoruz. Ne demiştim? Unutmam normal mi? Bir günde defalarca kez tekrar ettim. Onu bile unuttum. Neyi unuttuğumu da unutacak mıyım? Ruhumun yaşlılığından dolayı mı bu unutkanlık? Gittikçe yaşlı bir nineye dönmekteyim. Sadece mevzu bahis öfke olduğunda işlevde tüm sinir hücrelerim. Ölümü düşlemek suç mu diye düşünürken aslında yeni bir suç işlediğimi fark etmekteyim. Kalbimin derinlerinde bir kazı çalışması var ve enkazdan birileri çıkartılıyor, ya da bir şeyler...
Yine Nuray Hanımla özel seanslarımdan birindeyim. Ona içimi dökmek her zamankinden daha kolay artık. Vaktiyle büyüdüm, olgunlaştım ve öğrendim. Bazı şeyleri atlatabilmek için sadece düşünmek yetmiyormuş. Hatta bazen düşünmek çok da tehlikeliymiş.
"Bir daha kuralımı çiğnemeyeceğim, Nuray Hanım. Artık öğrendim ki, ben benim seviyemdeki insanlarla konuşsam daha iyi olurmuş. Çünkü o gün, hem Eylül hem de o Devrim ben çokça dalga geçtiler. Bunu farkettim."
Nuray Hanım her zamanki gibi tepkisiz kaldı ve defterine yine ekmeklerini ve yumurtalarını karaladı. Ya da sütleri ve peynirleri...
"Devrim senle nasıl dalga geçti, Özgür?" dedi Nuray Hanım. Beklediğim soru olduğu için bir saniye bile beklemeden devam ettim anlatmaya.
"Nasıl olacak? Bakışlarıyla dahil, her şeyiyle aşağıladı beni. Önce yaşımla dalga geçti, güya yaşlı gösteriyormuşum; hah! Palavraya bak! Sonra mesleğimle dalga geçti. Bir de yetmezmiş gibi bana salak dedi! Ayrıca bunu da unutmadan eklemek istiyorum: Eylül beni hamile zannettiğinde ki değilim, gülmüştü. En çok o sinirimi bozdu."
Nuray Hanım yine sessiz kaldı. Ama öfkemi kusmak biraz olsun dindirdi içimde harlanan alevleri. Hatta patlayan volkanları.
"Sence gülmesinin amacı dalga geçmek miydi? Kardeşine benzeyen biriyle dalga geçebilecek biri mi?"
"Evet." dedim kızgınlıkla. "Zaten daha sonra itiraf etti kardeşine benzemediğime. Ondan daha safmışım güya, haspam."
Derin bir nefes verdim, soluklanmak için. Ama bu bile yetmezdi şu an.
