Yıllardır psikolojik tedavi gören Özgür, annesinin zoruyla karşı komşularıyla tanışmaya gider ve orada Devrim'le tanışır. Ertesi gün evine sarhoş bir şekilde gelen bu adamın telefon numarasını çalmasıyla kendini önleyemediği bir takım olayların için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
Shawn Mendes - Wonder
Camilla Cabello - Used to This
❆
Bazen gezegenimiz acaba evrenin tımarhanesi mi diye düşünmeden edemiyorum.
-Goethe
1
DEVRİM AKER 4 ay evvel
Eylül'ün evinde, yine terasın oradaydık. Onu gördüğümün üzerinden bir ay geçmişti. Artık hiç gözetlemiyor, perdelerini bile kapatıyordu. Belki cidden benden nefret etmişti. Bunda Eylül'ün de payı vardı. Evden kaçar gibi gittiği o gün, uzunca süre onu pastanede beklemiştim. Bir umut, çıkar da markete gider diye düşünmüştüm. Fakat öyle olmadı. Pastaneden bile kapanacağı vakit kovularak çıkmıştım. Bir iki defa apartmanın şifresini basit sayı kombinasyonlarıyla denemiştim de, bir türlü tutturamamamştım. Sonra da beklemeyi kestim. Belki yanlış yapmıştım.
Onla tanışınca içimdeki bu merakın geçeceğini düşünmüştüm. Onu biraz tanısam, ne kadar farklı olacağımızı anlayacak, vazgeçeğim diye düşünmüştüm. Diğer tüm herkes gibi bana sıkıcı geleceğinden o kadar emindim ki... Şimdi hala onu düşünüyor olmak bana çok garip gelmeye başlamıştı. Ne Eylül'e, ne Harun'a bu konuyu açabilirdim. Senem'e anlatmak istiyordum fakat o da laboratuvarda çok meşguldü. İşleri biteceği vakit beni ziyarete geleceğini biliyordum. Gitmeden beni görmek istiyordu. Bir de babam vardı tabi. İstanbul'a geldiğimde onu ziyaret etmeyi pek sevmezdim fakat hastalığı iyice ilerlemişti. Şimdi, gitmeden evvel onu ziyaret etmezsem öbür dünyada da yakama yapışmaya ant içerdi.
Eylül'e yandan bir bakış attım öylece. Telefonuyla oynuyordu. Geçen ayki tartışmamızdan sonra Eylül'le bir süre konuşmayı kesmiştim.
"Özgür kaçıncı katta oturuyor?" diye sordum bir anda. Sorumla bakışları bana çevrilmiş, kaşlarını çatarak bakıyordu.
"Ne yapacaksın bu bilgiyi?" diye sordu.
"Kapı şifresini biliyor musun?"
"Sapık mısın?" diye sordu laubali bir tavırla. Oturduğum yerde diklenerek öne eğildim.
"Ne alakası var?"
Asabi bir tavırla sorduğum soruyu gözlerini devirerek cevapladı.
