Yıllardır psikolojik tedavi gören Özgür, annesinin zoruyla karşı komşularıyla tanışmaya gider ve orada Devrim'le tanışır. Ertesi gün evine sarhoş bir şekilde gelen bu adamın telefon numarasını çalmasıyla kendini önleyemediği bir takım olayların için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
Phantogram - Black Out Days Future Islands Remix
Tamino - Every Pore
❆
Anahtarı iki kez çevirmeli kilitte ilkin. Bana öyle geliyor ki anahtarı çevirdim mi yalnızlığım artacak, beni şimdi dünyadan ayıran engeller de sağlamlaşacak.
-Charles Baudelaire
1
DEVRİM AKER 5 ay evvel
Sokağın kalabalığından sıyrılıp bugün neredeyse onuncu defa beni arayan Harun'un aramasını cevaplandırdım.
"Ne var, Harun?"
Birkaç hışırtıdan sonra Harun'un tok sesi kulağıma doldu.
"Sabahtandır arıyorum niye cevap vermiyorsun?"
"Dedim ya, evi buldum gidip bakacağım diye. Niye dinlemiyorsun beni?"
Sesim sitemkar ve itiraz doluydu. Beni zırt pırt aramasalar zaten çözecektim işi.
"Eylül de darlıyor beni, Devrim. İstediğim için aramıyorum." dedi Harun da, benim gibi bıkkın. Eylül'ün bu hallerini bilirdim. Bir türlü uslanmazdı. "Biliyorsun, bu evi çok istiyor."
"Biliyorum, merak etme." dedim elimi cebime sokarken. Eve neredeyse yaklaşmıştım. "O yüzden sizin yerinize bakmayı kabul ettim ya. Zaten işim yoktu. Eylül'ün de ne kadar dırdır yapıp hayattan bezdirebileceğini düşününce... kendime iyilik etmiş gibi hissediyorum."
"Haklısın, oğlum. Beni de kurtardın bu dertten." dedi Harun gülerek. Sonra birkaç bağırışma ve Eylül'ün uzaktan sesini duydum. "Benim şimdi kapatmam lazım, Devrim. Sonra görüşürüz."
"Görüşürüz."
Telefonu kapattıktan sonra nihayet emlakçıyla anlaştığımız evin önüne gelebildim. Harun'la Eylül bir aydır bu civarda müstakil olabilecek tarzda bir ev arıyorlardı. Bulmak oldukça zordu ki, onların da yeteri araştırma için çok az vakitleri vardı. Bu yüzden bu görevi onlar yerine ben üstlenmiştim.
Emlakçıdan evvel, tam vaktinde geldiğim halde onu en az 15 dakika beklemiştim. Otuzlu yaşlarında hafif göbekli, çizgili gri gömleği ve kumaş pantolonuyla elinde otuzdan fazla anahtarın bulunduğu bir anahtarlıkla önümde dikilip terli elini uzattığında el sıkışmaktan geri durmadım.
