Yıllardır psikolojik tedavi gören Özgür, annesinin zoruyla karşı komşularıyla tanışmaya gider ve orada Devrim'le tanışır. Ertesi gün evine sarhoş bir şekilde gelen bu adamın telefon numarasını çalmasıyla kendini önleyemediği bir takım olayların için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❆
Camilla Cabello - I Have Questions
Taylor Swift - Cardigan
❆
Absürt olan özgürleştirmez, bağlar.
-Albert Camus
1
Pişmandım. Hayatın beni düşürdüğü duruma, sürüklendiğim bu çukura düştüğüme pişmandım. Çırpınışlarımın kimseye ulaşmıyor oluşuna pişmandım. Kendimi ben gibi hissedemiyor oluşuma pişmandım. Varoluşuma pişmandım.
Ama Devrim'e... Ona sadece kızgındım.
Devrim hatalı değildi. Hatalı olan bendim. Bozuk olan bendim. Sorunlu ve uyumsuz olan bendim. Bunca sebepten kalbime ağırlık yapması normaldi. Normal olmayan neden bu kadar üzgün hissettiğimdi.
Geç kalınmış gibiydim. Geç kalmıştım. Ama en çok da geçmişte kalmıştım. İşte bu yüzden pişmandım.
Aklımda dönüp duruyordu sözcükler. Ne kadar mükemmel bir itiraftı oysa... Herhangi bir kadın, sahil kenarında akşama yüz tutmuş o gökyüzü, dingin denizin karşısında alınmış bir aşk itirafına sevinirdi.
Ben sevinemedim.
Devrim de şiir gibiydi birçok açıdan. Tarzı öyleydi. En başından beri kabul etmek istemesem de Devrim çok hoş biriydi. Nazik biriydi. Çoğu zaman bana saygı duyduğunu düşünmüştüm. İtiraf edemesem de, bana düşman tarafımla kavgaya tutuşsa da onun iyi biri olduğunu biliyordum. Mahremiyetime saygı duydu, Faust seviyor olmama, çabalıyor olmama saygı duydu.
İyi olmadığı konuysa aşk tercihleriydi.
Bu yüzdendir çıkmıyordu aklımdan söyledikleri. Evet, bu yüzden sürekli aklımda dönüp duruyorlardı.
Sen Faust'un içindesin, bense o kadar Genç Werther'in Acıları'na aitim ki... Aynı kitapta bile değiliz.
Hangi kitaptık ki biz, birkaç kitabın karması mı? O an ona itiraf edememiştim ama ben hiç Genç Werther'in Acıları'nı okumamıştım ki. Çok utanmıştım o anlatırken. Kafayı Faust'la o kadar fazla bozmuştum ki, onun ait olduğunu düşündüğü kitabın ne olduğunu bile bilmiyordum. Onun dünyasına o kadar uzaktım ki, şimdi onun kim olduğunu bile çözemiyordum.
Kendimle kavga ettim o gece. Sabahı nasıl ettim onu bilmiyorum ama. Bir ara annemin beni aradığına eminim. Telefonlarına dönmedim sadece.
Uyandığımda saat öğle civarındaydı. Eskiden güzel gelirdi penceremden dış dünyayı izlemek. Şimdi sadece hatırlamak istemediğim anıların birer habercisi gibiydiler.
