Behind The Mask | Taekook

8: kalplerle beraber

Jeon Jungkook

"Hani yanımdan ayrılmayacaktın?" dedim yatakta uzanmış V'ye doğru ilerlerken. Yatakta doğrulup ayaklarını aşağıya şarkıtmıştı. Hala yüzüme bakarken yanına oturdum. "Seninle beraberim işte" dedi kolunu omuzuma atıp. Ona garipseyen bakışlar attım ve konuştum "Hayır değilsin. Orada bırakıp gittin beni." dedim. Buna karşılık tekrar konuştu V "Çünkü bizim kalplerimiz zaten yan yana."

V'nin dediğiyle aklıma gece olanlar geldi. "V" diye seslendim ona. Kısaca "Hm?" dedi ve cevap bekledi. "Gece söylediklerimi hatırlıyor musun?" dedim biraz utanarak. Yere bakarak biraz düşündü ve tekrar bana döndü "Aşk-ı ilanından bahsediyorsan.." dedi ve sustu. Merakla dediklerini dinliyordum "Hayır hatırlamıyorum. Ama bir daha söylersen hatırlayabilirim." demişti. Kesinlikle hatırlıyordu. Gururu için tekrar duymak istediğini biliyordum. "Hatırlıyorsan bir daha söylemem" dedim gülerek. Maskesinin altından gözlerindeki bakışı derinleştirip konuştu "Hayır Jungkook hatırlamıyorum. Bir daha söyle." dedi. Belki de vereceği bir cevabı vardır diye düşündüm. Kısa ve öz bitirecektim. Tek cümle "Sana aşığım ve seninle olmak için elimden geleni yaparım ancak bana ne düşündüğünü belirtmen lazım."

Gözlerime uzun uzun baktı V. Ne düşündüğünü bilmiyordum. "O zaman sana ne düşündüğümü belirteyim bücür. Bana dayanabilecek misin?" dedi hala gözlerime bakarken. Hızlıca cevap verdim "Evet. Ne olursa olsun." dedim ve heyecanla gözlerine baktım. Beklediğim cevap geliyordu..

"Jeon Jungkook. Beni davranışlarınla kendine bağladın ve sonu olmayan bir aşk boşluğuna düşmemi sağladın. Kalbimde yer edindin ve kapısı zincirlerle kapatıldı. Jungkook. Sevgilin olmak istiyorum."

Heyecan ve mutlulukla gülümsememe engel olamazken gözüm karşımda duran maskeye kaydı. Konuştum hemen "Masken.. Yüzünü görmek istiyorum." dedim tekrar gözlerine bakarak. Kısa bir nefes verdi. Olumsuz anlamında kafasını salladı ve nefes verdi. "Üzgünüm Jungkook." dedi sonrasında. Heyecanla konuştum "Elbet bir gün, elbet bir gün o maskenin altını göreceğim." V Kısa bir kahkaha atıp konuşmuştu "O günü merakla bekliyorum." demişti bana bakarak. Buna karşılık bende gülmüştüm. "Uzun sürmeyecek V." dedim gözlerimi kısarak ona bakarken.

İçinden tekrarladı "Uzun sürmeyecek." dedi sessizce. Anlamadığımı ifade ederek "hm?" diye mırıldandım. Aynı şekilde cevap vermişti bana. Gülümsemesi kaybolmuştu gözlerinden. Ne düşünüyordu.

Hala bakışırken ellerimi yanımda bulunan kişinin saçlarına doğru götürdüm. Sarı, kahverengi dipleri gelmiş, yumuşak bir tutam saç. Benimkinin aksine güzel kokuyordu. Saçlarım artık yağlanmış ve yıpranmıştı. Ben onun saçlarıyla ilgilenirken V hala yüzüme bakıyordu. Yavaşça uzandı ve kollarını belime sardıktan sonra sıkıca sarıldı. Şaşırmış bir şekilde öylece durdum. Hemen sonrasında da ben kollarımı onun boynuna sardım.

Ona sarılmak.. Ne kadar da güzeldi o an. Bana onca işkenceyi yaptıktan sonra kendimi bu halde bulmam.. Garipti biraz. Kalbim buna engel olamıyordu. Onu sevmeme engel olamıyordu.

Sanki olabilirmişçesine daha da sıkı sarıldım ona. Hareketimle o da daha sıkı sarılmıştı belime. Yaralarım acıdığında kısa bir ses çıkmıştı ağızımdan. Kollarını gevşetti biraz. Kısık bir şekilde "özür dilerim." dedi. Güldüm ve "Sorun yok." dedim.

...

Ona bakarken zamanın durmasını istiyordum. Gözlerini gördüğümde kalbimin göğüs kafesime çarpışı beni öldürüyor, her bir temasta yeniden canlanıyordum. O beni öldürürken bir yandan da yaşama isteğimi arttırıyordu. Artık ölmek istemiyordum. Artık yaşamak istiyordum. Onunla yaşamak istiyorum. Her anında yanında olayım istiyordum. Her bir hareketini incelemek istiyordum. Her bir zerresini zihnime kazımıştım çoktan. Neden bu kadar aşıktım? Nasıl bu kadar aşıktım?

Şimdi ise yatakta yanyana konuşmadan tavanı izliyorduk. İkimizde düşünüyorduk sadece. Arada gelen çığlık seslerini duymamazlıktan geliyorduk.

Kapı tıklatıldığında ikimizde kafamızı kaldırdık. Yerimizde doğrulduk ve birbirimize baktık. Kapı tekrar 3 kere tıklatılınca V nefes verdi seslendi "Gelebilirsin Suga." dedi.

Kapı sakince açıldı Suga içeri doğru adımladı. Selam verdi ve konuşmaya başladı "V, artık aşağıya inmen gerekiyor." dedi. V bana baktı ve tekrar önüne dönerek konuştu "Sen halledemez misin?" dedi gergin bir şekilde. Suga tekrar konuştu "V.. O da orada olacak." dedi ve cevap bekledi. V hızlı bir şekilde ayağa kalktı ve beni de kolumdan tutup ayağa kaldırdı. Hızlı bir şekilde odadan çıkarken Suga'ya "Biraz oyalar mısın?" diyip daha hızlı bir şekilde beni bileğimden tutarak geniş koridorda koşturmaya başladı. Aynı hızda merdivenlerden indik ve o malum odaya geldik.

Odanın ortasına doğru ilerlerken gergin ve endişeli bir şekilde "ŞU LANET SANDALYEYE OTUR VE YAPMAN GEREKENİ YAP." demişti. Şaşkın bir şekilde etrafında dönen V'yi izlerken sandalyeye oturdum ve konuştum "V, ne yapmam gerekiyor. Sakin ol." dedim. V bir anda bana baktı ve konuştu "1 haftadır haplarımı almıyorum söylediğin tek bir kelimeyle delirebilirim." dedi ve koridordan ayak sesleri gelmesiyle kapıya doğru baktı. Anlamıştım. Kendimi dövdürtecektim. Ne yapacağımı biliyordum. "BENİ DE Mİ ÖLDÜRECEKSİN KATİL V? KAÇ KİŞİ ÖLDÜRDÜN?" dedim seslice. Kesinlikle delirecekti ve galiba gerçekten ölecektim. Bana doğru hızlıca koştu yakamdan tutup sandalyeden kaldırdıktan sonra yere fırlattı. Hiç sert olmadığı kadar sert. Yere oturdu ve karnıma birkaç yumruk indirdi. Karnımı kollarımla sarıp kıvrandım. V omuzlarımdan tuttu suratıma yumruklar geçirdi. Boğazımdan tuttu ve beni ayağa kaldırdı. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Gözlerimi kapattığımda sert bir darbe hissetmiştim. Beni sertçe yere savurmuştu. Başım dönmeye başlamıştı çoktan. Parmaklarını saçlarımın arasına geçirdi ve sıkıca kavradı. Duvara kadar sürükledi beni. Kesik kahkahalar arasında kafamı duvara vuruyordu sertçe. Son kalan gücümle konuşmaya çalıştım ve sessizce "V, dur." dedim ve fark etmesi için elimi bacağına koydum. Hemen sonrasında gözlerim kapanmıştı. Artık sert darbeler hissetmiyordum. V'nin beni bıraktığını anlamıştım. Ve artık kendimi de hissetmiyordum.

...

Gözümü açtığımda gözümü alan ışıklardan yine aynı lanet yatakta olduğumu anlamıştım. Kafamı çevirdiğimde V kolumdaki yaraya pansuman yapıyordu. İşine odaklanmış bir şekilde konuştu "Gidiyorsun burdan." dedi. Cevap vermedim. Onu izledim bir süre. Beni kendinden uzaklaştırmak istiyordu. "Sana dayanabilir misin diye sormuştum? Tekrar soruyorum. Bana dayanabilir misin gerçekten Jungkook?" diye sordu. Biraz sonra cevap verdim. "Evet V, dayanabilirim. Ne olursa olsun. Yanında kalıyorum." dedim kafamı tavana doğru çevirirken. V işini bitirmiş ve şimdi yatağımın üstüne oturmak için ayaklanmıştı. Elimden tuttu ve çekingen bir şekilde konuştu "Özür dilerim.."

Gülümsedim ve bende elini sıkıca tuttum. "V, kendinde olmadığını biliyorum. Seni kışkırtan bendim. Sana bunu yapmaya zorlayan da o lanet patronunuzdu. Yani sorun yok. Artık pek birşey hissetmiyorum." dedim diyebildiğim kadar. Maskenin altından akan damlaları gördüğümde ağladığını anlamıştım. Gerçek seviyor muydu beni?

Arkasını döndü ve maskesini kaldırıp gözyaşlarını sildi. Boğazını temizleyip sesini düzelttiğinde konuştu "Yarın gidiyorsun. Ne sen, ne de ben dayanabilirim. Herşey daha güzel olucak sevgilim." dedi. Beni sinirlendiriyordu gerçekten "Ben sadece sensizliğe dayanamam V. Beni anlıyor musun?" dediğimde derin bir nefes verdi. Ayağı kalktı ve konuştu "Bitti. Bu kadar." dedi. Hemen sonrasında ise arkasını dönüp öylece gitti. Kapıyı kilitledi. Hemen ardından karşı odadaki kapı açılıp kapatıldı. Sahi, odası benim olduğum kattaydı. Sonradan fark etmiştim bunu. Yani odalarımıza aslında karşı karşıyaydı. Bu yüzden tüm sesleri duyup gelebiliyor olmalıydı.

O da tutsaktı. Benim gibi.

🙀

Uzun zamandır bölüm yüklemiyordum affedin 🙏
Herzaman bölüm yazmak aklımdaydı ama bir türlü vakit bulamadım.
Bugün kimseye tek bir mesaj bile atmadım.
Ne İnstagrama ne WhatsAppa girdim.
İnsanları beni merak ediyorlar galiba. Bazıları öldüğümde ilgili mesajlar attı.
Ruhsal cokusteyim galiba.

HERNEYSE HERNEYSE

BÖLÜM NASILDIII
Lütfen yorum yapınn
Arkadaşlarınıza bahsedin
Bölümü oylayın

TEŞEKKÜR EDERİMMM
😽😽💘