Uni
" အင့် အချစ်~~~ "
" ဘယ်လိုဖြစ်နေသလဲဥပဓိမောင်..လွှတ်စမ်းလက်ဓားထိတော့မယ်..."
" မလွှတ်ပါဘူး...ဒီတိုင်းလုပ်ဒါလေးဖက်တာဘဲဟာကို..."
ခွန်းရောင်ခြည်ဘာမှဆက်မပြောတော့။နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်မှာသစ်သီးခွာနေသူအားအနောက်ကနေဥပဓိမောင်ကသိုင်းဖက်လို့နှစ်ယောက်သား တစ်နိုင်ငံလုပ်နေကြခြင်း။
" ဟိုဓားပြအမှု့ကမပြီးသေးဘူးလားဥပဓိမောင့်..."
" အင်း မောင်တို့ကစုံစမ်းလိုက် သူတို့ကခြေရာဖျောက်လိုက်နဲ့ မောင်တို့ဒီအမှု့ပြီးသွားရင်ရွာတစ်ရွာဆီအလယ်သွားကြမလားဟင်..."
" ဘယ်ရွာလဲ မလိုက်ချင်ပါဘူး "
" ဟာလိုက်ရမယ်...ပြီးရင်မောင်နဲ့လက်ထပ်တော့ စောင့်နေရတာကြာလှပြီ သူများတွေများမင်္ဂလာတွေဆောင်နေလိုက်ကြတာ မောင်ဖြင့်အားတောင်ကျတယ်..."
" အားကျရင် မင်းလဲသူတို့နဲ့အတူသွားဆောင်လေ...ငါနဲ့ဘာဆိုင်လဲပြော..."
ခွန်းရောင်ခြည်အပြောကြောင့်ဥပဓိမောင်ဆူပုတ်ပုတ်လေးဖြစ်မိပေမဲ့အကြံတစ်ခုသူ့ခေါင်းထဲဝင်လာလေသည်။
" အင်းပေါ့မဆောင်ချင်လဲ သဘောပါလေ ကိုယ်မယ်ရီတို့အိမ်သွားပြီ မယ်ရီကို..."
" ဥပဓိမောင်!! "
" ဟက်ဟားဟားးး ဘာတုန်း ဘာဖြစ်တာတုန်း..."
မယ်ရီနာမည်ကြားတာနဲ့ခေါင်းလေးနောက်လှည့်လာကာမျက်မှောင်လေးတွေကျုံ့လို့မျက်စောင်းထိုးလာသူကိုဥပဓိမောင်ရယ်၍သာမေးမိသည်။
" မင်း...ဟင့်..."
" ဟောဗျာ ဒါလေးစတာငိုစရာပါသလားအချစ်ရယ်..."
" မစနဲ့ ဟင့်..."
" ခက်ရောဘဲအချစ်ရယ် အင့် ဒီမှာထိုင်..."
ခါးလေးကနေပင့်ချီလို့ဘေစင်ဘေးကနေရာလွတ်မှာထိုင်စေလိုက်မှခွန်းရောင်ခြည်ကဥပဓိမောင်အရပ်နှင့်တစ်ပြေးတည်းဖြစ်သွားလေသည်။
မေးဖျားလေးကနေဆွဲယူကာမျက်လုံးချင်းအကြည့်ဆုံစေတော့ခေါင်းလေးစောင်းသွားသူကြောင့်ဥပဓိမောင်သဘောကျမိသည်။
YOU ARE READING
နှလုံးသားရဲ့ အထူးဧည့်သည် ( complete )
Fantasy( ဥပဓိမောင် + ခွန်းရောင်ခြည် ) မဖတ်ခင်အသိပေးစာကိုဖတ်ပေးပါရန်။ ဤအရေးအသားသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်တာမို့ တိုက်ဆိုင်မှု့ကြောင့်တစ်စုံတစ်ရာ နာမည် နေရာ အရပ်ဒေသ ( စသည် )တူပါကတိုက်ဆိုင်မှု့လို့သာမှတ်ယူစေလိုပါသည်။
