အပိုင်း၂၁

24K 1.5K 147
                                    

Uni

အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းရေချိုးခန်းဝင်သွားသူကိုခွန်းရောင်ခြည်စကားပြောရန်အဝတ်တွေခေါက်ကာစောင့်နေမိသည်။ဒီကောင်လေးဆီမှာသူတစ်ခုခုဂျီကျချင်သည်။အတူနေလာတဲ့တစ်လျှောက်လုံးအဆင်ပြေသွားပြီးနောက်ပိုင်းသူဥပဓိမောင်ပေါ်ဆိုးချင်နွဲ့ချင်ဂျီကျချင်သည်။

ဒါဟာကလေးစိတ်ဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘဲ ချစ်တဲ့စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာချင်းသာဖြစ်လိမ့်မည်။

" ဂျောက်..."

ရေချိုးခန်းတံခါးလေးပွင့်လာတာကိုခွန်းရောင်ခြည်လှည့်မကြည့်မိ။အဝတ်သာဆက်ခေါက်မိသည်။ဥပဓိမောင်ကတော့ဘာမှမပြော ရေချိုးခန်းမှာကတည်းကအဝတ်အစားတွေဝတ်လာတာမို့ချက်ချင်းလရောင်ထိုးကျတဲ့ခုံမှာသွားထိုင်ကာ သူ့အလုပ်သူလုပ်လေသည်။

ပြန်လာကတည်းကတစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေတဲ့ဥပဓိမောင်ကိုခွန်းရောင်ခြည်ဂျီကျဖို့မဝံ့ရဲ။အဝတ်လေးတွေခေါက်ပြီးတိုင်ကုတင်ပေါ်မှာသာထိုင်ကာလက်ကလေးအချင်းချင်းပွတ်သပ်မိသည်။

လရောင်ထိုးကျတဲ့နေရာမို့စာရွက်စာတမ်းတွေစစ်နေရင်းဥပဓိမောင်ကခနခနမျက်မှောင်ကျုံ့ကျုံ့သွားတာကိုလဲသူသတိထားမိသည်။

" ဥ...ဥပဓိမောင်.."

" အင်း ပြောလေ "

အနားနားကိုသွားကာအသံပြုလိုက်တော့သူ့အားမော့တောင်မကြည့်လာဘဲဆိုလာတာကြောင့်လက်ကလေးတွေပွတ်မိသည်။

" ဟို....ဟို "

" ဟိုဟိုဒီဒီလုပ်နေစမ်းနဲ့မောင့်ခြည်...ပြောစရာရှိတာပြောနားထောင်နေပါတယ်..."

" ဟိုငါမင်းဆီမှာခွင့်တောင်းစရာတစ်ခုရှိတယ်..."

" ဘာများလဲ..."

" ဟိုဟာ...."

ခွန်းရောင်ခြည်ပြောဖို့အားယူမိသည်။သူဒါကိုပြောလိုက်လို့များဥပဓိမောင်စိတ်ဆိုးသွားမလားကိုသူတွေးမိသည်။

" ဟို...ငါ ပန်း.. ပန်းရောင်းချင်တယ်။ "

အရဲစွန့်စွာပြောလိုက်တော့သူရလိုက်တဲ့အရာဟာဥပဓိမောင်ဆီကသက်ပြင်းချသံတစ်ခု။သူအဲ့အရာကိုလုပ်ခွင့်ရဖို့ထပ်ပြောရမည်။

နှလုံးသားရဲ့ အထူးဧည့်သည် ( complete ) Where stories live. Discover now