𝖥𝖮𝖱𝖦𝖤𝖳 𝖬𝖤 𝖭𝖮𝖳..[𝗄𝗈𝗈𝗆𝗈𝗌]

🌨️ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ»«19🌨️

ғᴏʀɢᴇᴛ ᴍᴇ ɴᴏᴛ...
ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ»«19🌨️
[ᴜɴɪᴄᴏᴅᴇ ]
☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎

ရုံးခန်းထဲဝင်လာသော သူဌေးအားကြည့်ကာအားလုံးကအံ့အားသင့်နေကြ၏။အခုကအစည်းအဝေးပွဲမို့ တခြား Korea အခြေစိုက်ကုမ္ပဏီတွေရော၊ဂျပန်ကုမ္ပဏီတွေရောပါလာမည့်အစည်းအဝေးပင်မဟုတ်ပါလား။

ဂျွန်ဂျောင်ဂုသည် မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ကာ အစည်းအဝေးခန်းဆီလိုက်သွား၏။

"အဟမ်း"

"ဟယ်..."

သုဌေးအားလုံးကတအံ့တဩပင်။ထိုအခါ အားလုံးထဲမှ အကြီးအကဲက ...

"အာ သူဌေးဂျွန်ဂျောင်ဂုကို အိမ်ကယောကျာ်း Lessons ပေးလိုက်တာလား"

ဂျောင်ဂုကိုယ်လုံးလေးမတ်သွားကာ သူ၏အစည်းအဝေးထိုင်ခုံထိပ်တွင် မတ်တပ်ရပ်ရင်း...

"ဘယ်ကသာ...ဂျွန်ဂျောင်ဂုဆိုတာ ယောကျာ်းကြောက်တဲ့အမျိုးမှမဟုတ်တာ...အိမ်ကယောက်ကျာ်းက ကိုယ့်လက်အောက်မှာ ပြားပြားဝတ်လို့...သိတယ်မလား၊အိမ်ထောင်ဦးစီးဆိုတာ အာ့လိုရှိတယ်ဗျ...ဘာမှအိမ်ကလူကိုကြောက်စရာမလိုဘူး...ဒီနဖူးကပါတ်တီးကဗျာ...မနေ့က Bar ကိုသွားစစ်ရင်းနဲ့အမြင်မတော်တာတွေ့လို့ Lessons ပါးပါးလေးပေးခဲ့တာ။၁၀ယာက်လောက်ဆို ဂျွန်ဂျောင်ဂုတို့ကအေးဆေးပါပဲ ခုက ၂၀ တောင်ဆိုတော့ဗျာ နည်းနည်းပါပါးထိခိုက်သွားတာပါ။အိမ်ကလူနဲ့လုံးဝမဆိုင်ဘူး ဟဲ..."

လက်တစ်ဖက်က ပတ်တီးတွေနှင့်လည်ပင်းကိုသိုင်းထားကာ ၊နဖူး‌တွင်လည်း အနာကပ်ပလာစတာရယ်၊ခေါင်းတွင်ပတ်တီးရယ် နှင့် သူဌေးဂျွန်ဂျောင်ဂုက ရယ်စရာပင်ဖြစ်နေ၏။

ထို့နောက်အစည်းအဝေးကိုသေချာပြုလုပ်ပြီးနောက် နှုတ်ဆက်ရန်ရောက်လေတော့ ဂျောင်ဂုကအရင်စကားစ၏။

"နေပါဦး ...ခင်ဗျားတို့ရော အိမ်ကလူကိုကြောက်ရလား။လုံးဝမကြောက်နဲ့နော် ရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဗျ"

"ဟားဗျာ...ကျုပ်တို့လဲ အိမ်ကဟာတွေကိုနိုင်တယ်ဗျ...ကျုပ်တို့ဒါဆိုဒါပဲလေ"

"ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်"

Ring! Ring!

"ခဏလေးနော် ဖုန်းလာနေလို့"