𝖥𝖮𝖱𝖦𝖤𝖳 𝖬𝖤 𝖭𝖮𝖳..[𝗄𝗈𝗈𝗆𝗈𝗌]

🌨️ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ»«11🌨️

ғᴏʀɢᴇᴛ ᴍᴇ ɴᴏᴛ...
ᴇᴘɪsᴏᴅᴇ»«11🌨️
[ᴜɴɪᴄᴏᴅᴇ ]
☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎☯︎

ကျွန်ုပ်တို့နှစ်ယောက်၏ဆက်ဆံရေးက ထင်ထားသည်ထက်ပို၍အဆင်ပြေလာ၏။ကျွန်ုပ်ပြောပါတယ်...

ဘယ်အကျိုးကိုမျှမမျှော်ဘဲ အချစ်ကတကယ့်ကို အသွားအပြန်ရှိပါတယ်...ခုဆို ကျွန်ုပ်အချစ်တွေကို မောင်ကမြင်လာပြီ။လူတိုင်းအချစ်ဦးတော့ရှိကြမှာပဲလေ ...အချစ်ဆုံးဆိုတာလည်း ရှိကိုရှိရဦးမည်မဟုတ်လား....

"ထယ်ထယ်ယောင်း"

"ဗျာ"

"မောင့်ကို ပန်းသီးခွာပြီးသားလေး ပန်းကန်ထဲသေချာထည့်ပေးပါဦး"

"လာပါပြီခင်ဗျ"

ခုဆို မောင်ကပဲ အိမ်မှုတာဝန်တွေကိုလုပ်တော့တယ်။ခုလည်း ကျနောက်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတာလေ။မောင်ကပဲ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်လေ့‌ရှိနေတော့တာ။ဒါတောင် ကျွန်ုပ်တို့ကသူငယ်ချင်းနော် ဟွန်း...

"ထယ်ထယ်ယောင်းဘာစားချင်သေးလဲ "

"ဟင့်အင်း မစားတော့ဘူးမောင်ရာ့"

"အွန်းပါ အွန်းပါ
သိမ်းစရာရှိတာသိမ်းပြီးရင်လာခဲ့မယ်နော်"

"ဟုတ်...ဒါဆိုထယ်ထယ်ယောင်းအရှေ့သွားတော့မယ်နော်"

ထယ်ယောင်းလေးကပြုံးကာ ပန်းသီးပန်းကန်လေးကိုင်၍ ဧည့်ခန့်ဆီပြန်သွား၏။ဒီနေ့နဲ့ဆို ထယ်ယောင်းတို့ အလုပ်ငြိမ်းနေတာ ကြာပေါ့လေ။အရင်လို မပင်ပမ်းတော့သည်မို့ ထယ်ယောင်းတို့မနေတတ်ပါလေ။တစ်နှစ်လောက် အလုပ်တွေဖိလုပ်ရပေမယ့် ပျော်ခဲ့ရသည်မို့ ထယ်ယောင်းကတော့ ထိုနှစ်အတွင်းပင်ပမ်းသည်မထင်။

"ထယ်ထယ်ယောင်းရေ..
မောင်မင်းရဲ့ပန်းပြာပြာတွေကိုရေသွားလောင်းဦးမယ်ရော်"