အန်နီနာပင်ပန်း၍ခေတ္တအိပ်စက်လိုက်သည်။နိုးလာသည့်အချိန်သည်နေပင်၀င်လုဆဲဆဲပင်ဖြစ်နေ၏။
အန်နီနာညစ်နွမ်းနွမ်းဖြစ်နေသဖြင့်မျက်နှာသစ်လိုက်ကာအိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာလိုက်သည်။
~မွှေးလိုက်တာ
မွှေးကြိုင်လှသောမုန့်ဟင်းခါးအနံ့ကိုရ၍စိတ်အတွင်းမှရေရွတ်မိသည်။
"အမေ မုန့်ဟင်းခါးချက်နေတာလား"
"ဪ အန်နီလေးတောင်နိုးပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ မွှေးနေတာပဲနော်"
"စားချင်နေပြီမလား"
အန်နီနာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"အန်နီ့အဖေကိုစောင့်လိုက်ဦးနော်"
"ဟုတ်"
ကိုယ်လက်သန့်စင်ရန်အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ပြန်တက်လာလိုက်သည်။
စတိုင်ပင်ဘောင်းဘီခဲရောင်အားပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘလောက်စ်အဖြူနှင့်တွဲ၀တ်ထားသည်။
{ကိုလိုနီခေတ်တုန်းကစတိုင်ပင်ဘောင်းဘီပုံစံမျိုးတွေရှိနေပါပြီ}
ဆံနွယ်များကိုချထားလျက်ဆင်းလာသည်။
"မမလေးကလှလိုက်တာနော်"
"နတ်သမီးတောင်ရှုံးမလား"
အိမ်ဖော်တို့၏တီးတိုးစွာချီးကျူးအမွှန်းတင်စကားများကိုကြားရသော်လည်းစိတ်အတွင်းမည်သို့မှမဖြစ်။ဘိလပ်၌နေစဥ်ကတည်းကထိုသို့သောချီးကျူးစကားသံများကိုရိုးနေအောင်ပင်ကြားခဲ့ရပါသည်။
{ထိုအချိန်၌အဂ်လန်အားဘိလပ်ဟုအချို့ကခေါ်ေ၀ါ်ကြပါသည်}
"နင်တို့ကလည်းသူဌေးသမီးလေးမေ၀တ်လွှာလည်းချောတယ်ဟ"
"မေ၀တ်လွှာကချောတာမဟုတ်ဘူးယဥ်တာ တော်တော့်ကိုယဥ်တာ"
အိမ်ဖော်များထံမှကြားလိုက်ရသောထိုနာမည်၏ပိုင်ရှင်ကို
ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အနေဖြင့်မြင်ချင်မိခဲ့သလိုသူမအားနာမ်စားလေးတစ်ခုဖြင့်မှတ်သားထားလိုက်သည်။
___________
"မြန်မာပြည်ပြန်လာတာတော့အမြတ်ပဲဟေ့"
မုန့်ဟင်းခါးကိုတွေ့သည်နှင့်၀ီလီယံကထိုသို့ဆိုသည်။
အန်နီနာတို့သားအဖနှစ်ဦးစလုံး
မုန့်ဟင်းခါးအားနှစ်ခြိုက်ကြသည်။
YOU ARE READING
တစ်ချိန်က၀ယ် . . .
Random"ဆုတောင်းမှားတယ်လို့ပဲပြောပြော ၀ဋ်ကြွေးလို့ပဲပြောပြော အန်နာ့ကိုချစ်ခွင့်ရတာကတို့အတွက်အကြိီးမားဆုံးသောဆုလာဘ်တစ်ခုပါပဲ"
