Küfürbaz çocuk \ Hyunlix

˗ˏˋ 13 ˎˊ˗

Felix'den:

Taksi evimin önünde durduğunda Hyunjin'e görüşürüz diyerek taksiden çıkmış ve taksi uzaklaşırken bende evimin kapısına varmıştım. Derin bir nefes alarak kapıyı açtığımda annem karşımda duruyordu. "A-anne.." diyerek yutkunduğumda annem elindeki terlikle gözlerimin içine bakıyordu.
"Gel, gel." demişti kapının önünden çekilerek. Ne yalan uydursam diye düşünerek içeri girdiğimde annem anında cevabını daha bulamadığım soruyu sordu.
"Neredeydin?" ilerleyerek koltuğa oturduğumda oda önümde durdu.
"Güzel çocuğum konuşsana." daha fazla yalan düşünemediğimden doğruyu söyleme kararı aldım.

"Bi' arkadaşım spor salonuna çağırmıştı. Oraya gittim." dediğimde hım-layarak bir kaşını kaldırdı.
"Neden yalan söyledin?" dediğinde "İzin vermeyeceğinden korktum." dedim.
"Gitmek zorunda mıydın?" dediğinde kafamı salladım. "Felix," diyerek yanıma oturmuş ve elinde tuttuğu terliği ayağına geçirmişti. "Bir dahakine doğruyu söyle, ben sana izin veririm. Artık büyüdün ve kendini koruyabilirsin, on dokuz yaşındasın." dediğinde sessizce "Özür dilerim." demiştim. "Sorun değil. Şimdi yat zıbar beni kızdırma." demişti hafif dalga geçermiş gibi. Gülümsemiş ve ona sarılarak odama çıkmıştım.

"Yoruldum bee.." diyerek üzerimdekileri bir çırpıda çıkarmış ve yatağın üzerinde duran spidermanli geceliklerimi üzerime geçirmiştim. Yatağa kendimi yüzüstü attığımda anında gözlerim kapanmıştı.

..

Hyunjin'den;

Okul yurduna vardığımda gizlice içeriye sızmış ve odama hızlı adımlarla vardığımda kapıyı elimdeki anahtarla sessizce açarak içeriye girmiş, ve arkamdan kapıyı sessizce kapatmıştım. Burnumdan derin bir nefes vererek kapıya dayanmış ve bacaklarımı bükerek yere çökmüştüm. "Felix, ne yaptın bana?" gözlerim kapalı, elimdeki anahtarla oynarken mırıldanmıştım. Sanki, onu yıllardır tanıyormuşum gibi hissettiriyordu. Uzun zaman sonra Bangchan dışında başka birinin yanında ağlamıştım.

"Yorgunum.." siyah saçlarımı karıştırarak sessizce kendi kendime konuşmuştum. "..bacaklarım bile tutmuyor." sızlanarak kapı kulpuna tutunmuş ve ayağa kalkmıştım. "Umarım uyuyabilirim."

Kendi odama girdiğimde derin bir nefes alarak dolabıma yönelmiştim. Her zaman düzenli olan o dolap. İçinden bir takım gecelik çıkarmış ve yatağıma oturmuştum. Gözlerimi açık tutmakta zorlanırken, bir yandanda geceliklerim ile debeleniyordum.
"Umarım ilaç içmek zorunda kalmam, umarım.." demiş ve yatağıma uzanarak gözlerimi kapatmıştım.

Yatağa yatmamla aklımda canlanan soruların ve seslerin düğmesine basmıştım sanki. O sonu gelmeyen ilginç sorular.
"Sikeyim.." mırıldanarak sinirle küfür ettiğimde kafamın ağrısı da yavaş yavaş gelmeye başlamıştı. Derin bir nefes alarak yatakta doğrulduğumda sanki bütün kan ayaklarıma inmiş gibi olmuştu. Bu tür şeyleri yaşamaktan bıkmıştım.

"Bangchan.. Yardım et amına koyayım çıldıracağım." başındaki ağrı her salise daha da şiddetlenirken ben ise kendi kendime fısıldamıştım. "Kalk Hyunjin, kalk." Sendeleyerek kalktığımda gözlerim de kararmaya başlamıştı. "Hay sikeyim.. bir bu eksikti." Gözlerimi birkaç kez kırparak sadece birkaç adım ötede olan Bangchan'ın odasının kapısını açmıştım.
"Bangchan.. İlaçlarım." demiştim yanına yorgunlukla gidip dürterek. Gözlerini açarak uyku sersemi ismimi mırıldanarak anında yattığı yerden doğrulmuş ve yanındaki çekmeceyi açmıştı.
"Hangisi?" demişti bütün ilaçları eline alarak. Kafamı tutarak duvara tutunmuş ve mırıldanmıştım. "Hepsi.. hepsini ver.." dediğimde sinir için olan dışında hepsini elime tutuşturmuştu. Kafa ağrısı, uyku ve stres.