Twins Husband[Дууссан]

zone

"Гараа тастахыг хүсээ юу?"

"Чи алахыг хүссэн юм биш үү?"

Дааж давшгүй хорсол зэвүүцэл тээсэн хоолой чихээр нь дамжин зүрхийг нь жихүүцүүлнэ.

Түүнийг ярих үед амнаас нь цус асгарч гар нь шүдний ором дүүрч цус нь садарчээ.

"Тэгж их айгаа юу?"

"Чамаас ялгаатай нь галзуураагүй учраас айхыг мэддэг байх л даа."

"Дутуу л байна даа! Өөдөөс өрвөлзөөд л."

"Одоо бас яах гээв? Ингэж байхаар алчихаачдээ."

"Шххшш! Хүсээ юу? Хонгор минь."

Санхёны хувьд байж болох хамгийн бассан хариулт нь энэ л байсан юм.

"Чамд хоёр сонголт өгье. Яг энд миний гар дээр амь тавьж болох юм эсвэл үлдсэн насандаа амаа татаад бидний хүүхэлдэй бол."

Тэхёнд үүнийг хэлэхээс өөр сонголт үгүй. Тэр эргэлт буцалтгүйгээр эхнэртээ араатан төрхөө харуулсан. Яаж ч хичээсэн өмнөх гурван жилд буцаж чадахгүйн дээр түүний үзэн ядалт хэтэрхий хүчтэй байсан юм.

"Үхсэн нь дээр биз!"

Улайссан хоёр цэхгэр нь эгээтэй л хүн дүрст чөтгөрийг өгүүлнэ.

Хүзүүнээс нь зуурах энэ урт гар амьсгалах боломж битгий хэл нүдээ нээх ч тэнхэлгүй болгож орхино.

Үнэхээр л алж чадах юм байна. Итгэл гээч тэнэг зүйл юм. Ийм хүнд арай ч алчихгүй байх хэмээх горьдлого тавьсандаа өөрийгөө зүхээд барсангүй.

Тэр гарыг нь тавиулах гэж цохиж зулгааж нэг үзсээр ухаан балартах дөхөхөд нь сая нэг амийг нь таслах шахсан гар сулрав.

Гарын ором орж хүчилсэн хэсгээр бүрэн цайж улаан эрээн болжээ.

Үүний араас нэгэн эмэгтэйн гашуудалтайяа гангинах чимээ чих дэлсэн авав.

Өөрийгөө үхэх зориггүйг мэдэх ч ийм сул дорой байгаадаа хэн нэгнийг бус өөрийгөө харааж зүхнэ. Түүнчлэн итгэсэн итгэл хайрласан харц хоёрыг нь хугалж орхисон нөхрөө тамын тогоонд шидүүлэхээр эрлэгт дайж явуулчихмаар санагдана.

"Уйлаад чи бид хоёрт ашигтай гэж үү?"

Нулимсийг нь арчих араатан үг хаялах төдийд сэтгэл санааг нь үхлээс дор нэг рүү нь шилжүүлж орхино.

"Чи үхэж чадсангүй атлаа одоо уйлах шаардлага байхгүй биздээ."

"Амь насаар минь тохиролцоо хийж байгаа чи ч адгийн амьтан юмдаа."

"Наад тохиролцоо чинь сонголт хийх боломжтой үеийн яриа!"

Гар биен дээгүүр нь гулсаж эхэлсэн нь тайвшрал бус өвдөлт мэдрүүлнэ. Шинэхэн шархнууд өөртөө хүргэхдээ тийм ч таатай хандаагүй юм.

Өглөөхөн л цэв цэвэрхэн байсан өвдөг татсан цагаан даашинз халтайж урагдаад цусанд будагдчихаж.

Сэмэрч гүйцсэн даашинз төдийхнийг урах түүнд гар оруулахтай л адилхан биз.

"Чи яах гээд...."

"Ийм үед асуулт тавьж байгаа чинь гайхшруулж байна шүү!"

Тэр өмднийхөө тэлээг суллаад цамцаа тайлан хаа ч юм шидэж орхив.

Дараагийн үйлдэлийг нь шүлсээ залгин хүлээж байсан хүнийг өвөр дээрээ гаргачихав. Өвдөглөж суусан түүний зузаан хөлөн дээр суух нь эвтэйхэн санагдавч одоогийн нөхцөлд аваад шидчихвэл илүү баярлахаар.

Урт үсийг нь нэг талд нь хумиад нуруу хэсгийг нь долоосон нь хорсгоод золтой л хашхируулчихсангүй. Сүүлдээ энэ бүхэн саяхан түлэгдсэн соривыг нь бага ч болов эдгээж буй мэт санагдсан нь түүнийг нүдээ анихад хүргэсэн юм.

Шилэн хүзүүнээс барьсан гар толгойг нь төвөггүй удирдан арагш эргүүлж байв. Нүдээ анисан түүнд зөөлхөн уруул дараагаар нь гулсаж орох хэл мэдрэгдэнэ.

Сайхан байна гэвэл итгэх үү? Хорвоо дэлхийд алж чадах ганц хүнээ нэрлэ гэвэл эргэлзэлгүй энэ хүнийг гэж хэлэх байтал түүнээс таашаал мэдэрч буйдаа багахан гол харлахыг мэдрэнэ.

Доороос хатгах жаал нэг л зүйл буруу болох гээд буйг санагдуулаад байв.

Түүний хуруунууд биенд нь нэвтэрч эхлэхэд тэр үнэхээр л ил үйлдэлд мансуурах шахна. Хааяа хааяахан дуу алдахад тэр хариу өгөх шиг хурдлуулж байсан юм.

Үнсэлт. Амьсгаа авах төдийхөн холдоод л буцан дайрч байсан тэдний янаг үнсэлт.

Завсраар өгүүлэх нэгний үгс нүд таталдуулах хэмжээнд гайхшруулав.

"Санхён бидэнтэй нэгдэхгүй хэрэг үү?"

"Тэр хоёрыг даана гэж бодохгүй л байна шүү!"

"Аливээ хуваалцана гэж үүнийг л хэлэхгүй гэж үү? Үүний төлөө л чи хэтэрхий хол явсан."

Энэ үгс үнэн байсан тул тэр хариу болгон хувцасаа тайлж байв.

Bi tanariig aimr idevhtei bvl omnoh shigee teripledj chdnashde hongoruudaa❤