9.Bölüm

874 55 23
                                    

Merhabalarr aslında hiç bölüm yazma isteğim yoktu. Sizden yorum olarak bir etkileşim alamadığım için hep hevesim kaçsa da hikayemi tamamlamaya gayret ediyorum.

Görüşlerinizi benimle paylaşın lütfen

Sıla (1 hafta sonra)

"Hadi Sıla hala hazır değil misin?"

"Birazdan geliyorum Tuğçe." diyerek yanıtladım canım yengeciğimi.

Kerem o büyülü günden sonra bana hiçbir şey demeden benden uzak durmaya çalışıyordu. Telefonlarıma çıkmıyor meşgul olduğuna dair mesajlar atıyordu. Resmen benden kaçıyordu. Bunun nedenini anlayamamakla beraber bu beni oldukça üzüyordu.

Sen benden kaçarsan bende senin gözünün önüne gelirim Aktürkoğlu.

Evet, şuan sezonun son maçına gitmek için hazırlanıyorduk. Üzerime keremin hediye ettiği formayı geçirip altıma siyah taytımı giydim saçlarımı düzleştirip kırmızı şapkamı taktım. Kırmızı rujumu da sürünce tamamdım.

 Kırmızı rujumu da sürünce tamamdım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

keremakturkoglu ve diğer 17.008 kişi beğendi
@sılaakgün: sen sarıyla kırmızı...

@tugcealacaa: kalbimizin yıldızı

Tuğçe abla sürücü koltuğuna oturduğunda bende yanına oturdum. Emniyet kemerimi taktıktan sonra telefonumu arabanın ses sistemine bağlayarak bir marş açtım.

Kalbimde ismin ateş sarı kırmızı
Hayatım oldun artık feda bu canlar
Doğuyoruz seninle yaşlanıyoruz sevginle
Severek öleceğiz Galatasaray
(Severek öleceğiz)

Stada yaklaştıkça arabalardan çıkan bayrakları görünce arka koltuğa koyduğum bayrağı aldım. Bu atmosfere aşık olmamak elde değildi.

(Farklı takımları destekleyen okuyucularım olabilir onun için maçın detaylarına girmek istemiyorum. Galatasarayımı tebrik ediyorum. Mükemmel bir atmosferdi)

Maçın son düdüğünün ardından statta bulunan  tüm taraftarlar büyük bir coşkuyla birbirine sarılıyordu. Bizde Tuğçe ile birbirimize sarıldık. O şampiyonluklara benden daha alışık olduğu için elimden tutarak beraber soyunma odalarına giden koridora indik.

Telefonuma bakarken boynuma sarılan Yunusla öksürmeye başladım. Hem kulağımın dibinde bağırıp hemde çok sıkıyordu. "Kuzen ölüyorum galiba." diyebildim zar zor. Beni bırakıp sevdiceğine sarıldı. Dudaklarına kısa bir öpücük bıraktığında hafifçe öksürdüm. Olan var olmayan var değil mi canım?

Futbolcular bir bir geçerken tanıdıklarımı kutladım. Kerem en arkalardan gülerek geliyordu. Gözlerimiz kesiştiğinde gözlerini benden kaçırdı ve başını eğdi. Yanımdan hızlıca geçip gitmek isterken kolunu tuttum.

"Kaçıyor muyuz yoksa?"  dediğimde bir an afallasa dahi sonrasında tebessüm ederek "Y-yo ne alakası var fark etmedim sadece."dedi. Bir an kendime engel olamadım ve ona kocaman sımsıkı sarıldım.

Son Kadeh |Kerem Aktürkoğlu|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin