Bugün her sabah olduğundan çok daha erken kalkmıştım -gerçi akşam uyuamadım- bugün benim için hem çok heyecanlı hem çok önemli bir gündü.
Kendime bir iş bulmuştum. Hemde Galatasaray'da evet artık A takım'ın psikolog kadrosundaydım.
Sanırım tek sorun Yunus ve Kerem'in bu durumdan habersiz olmalarıydı. Sanki birilerinin torpili ile gelmiş gibi görünmek istemediğim için yaklaşık bir ay önce yaptığım başvurudan kimseye bir şey söylememiştim.
Banyoda saatler harcayıp saçımı tamamladıktan sonra yüzümdeki yorgunluğu saklamak adına biraz makyaj yaptım. Dün akşamdan karar verdiğim siyah bluz, jean pantolon ve beyaz ceketimi giydim. Çantama çok hızlı şekilde elime gelen bir kaç parça eşya koydum ve koşarak aşağı indim. Keremi yakalamam gerekiyordu.
Aşağı iner inmez güvenlik görevlisine selam verdim ve Kerem'i sordum. "Şey pardon Kerem çıktı mı acaba?" adam cevap verecekken belimde hissettiğim bir çift elle ben cevabımı almıştım.
"Aradığınız Kerem ayağınıza geldi, günaydın canımın içi." gülerek sımsıkı sarıldım. Resmen içim içime sığmıyordu. "Günaydın canım günaydın, şey ben senden minik bir şey istesem." dedim şirin gözükmeye çalışarak aynı zamanda otoparka doğru yürüyorduk.
"Şey arabanı bugünlük alsam seni Yunus götürse ev için alışveriş yapmam gerekiyor baya da şey alıcak gibiyim taksilerle uğraşmak istemiyorum." çocuktan su isterken bile çekinirken şimdi arabasını istiyordum.
"Şöyle yapalım sen taksiyle git ben seni işin bitince alırım zaten senin alışverişin de uzun sürer."
"Olmaz! Yani şey olurdu ama ben uzağa gideceğim baya uzağa indirim varmış. Hadi hayatım lütfen beni mi kıracaksın?"
'beni beni bihterini' de bir de istersen tam olsun.
"Seni kıracağıma kolumu bacağımı kırarım daha iyi. Tamam güzelim araba senin bugün." sevinçle sıkıca boynuna sarıldım ve yanağına bir sürü öpücük kondurdum. Mutlu ve sarhoşken sağım solum hiç belli olmuyordu..
"Sıla'm sen böyle mutlu olacaksan arabayı her gün alabilirsin hatta direkt sana devredeyim." gülerek geri çekildim. " Yok yok o kadarına gerek yok. Hadi ben kaçtım çok acelem var." uzattığı anahtarı alıp koşar adım arabasının yanına gittim.
"Sıla."
"Efendim Kerem?"
"Çok güzel olmuşsun."
Utanarak bakışlarımı kaçırdım ve arabaya bindim. Aynayı ve koltuğu kendime göre ayarladım.
...
Tesislere gelmiştim Ege psikolji öğrencisi Sıla'ya gidip sorsalar böyle bir şey olacağına inanmazdım. Görevliye bana verilen kartı gösterirken heyecandan elim titremiş ve kartı düşürmüştüm.
Arkama bakmadan kaçsam nolur ki? Neyse sorun yok, iyiyiz iyi
Görevli tekrar kartımı tekrar bana uzatırken sokağın başında Yunus'un arabasını gördüm. Koşar adım güvenlik kulübesinin arkasına saklandım.
"Ne oluyor Sıla Hanım?" görevlinin şaşkın bakışları arasında görünmemeye çalışıyordum. "Bir sorun yok lütfen siz isinizi yapın." çok güzel bir sürpriz yapacağız diye duble rezil olmuştuk.
Yunus ve Kerem antrenman sahasına geçerken bende gizlendiğim yerden çıktım. Kendimden emin adımlarla ana binaya doğru yürüdüm. Hoş giyimli güzel bir kadın yüzünde samimi bir gülümseme ile yanıma gelirken bende üzerime çeki düzen verdim.
Binanın içini ve odamı gezdikten sonra sahayı uzaktan görebileceğimiz bir yere oturduk. Sahaya baktığımda Kerem'i kolayca seçebilmiştim. Kenarda soluklanıyordu kurban olduğum.
"Sahaya inebilmemiz mümkün mü?" diye sordum heyecanla Yunus ve Kerem'in tepkilerini çok merak ediyordum. "Antrenman arasında inebiliriz birazdan mola verirler." gülümseyerek onayladım. Telefonumu elime alıp sabah çektiğim bir fotoğrafı sosyal medyaya yükledim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@keremakturkoglu ve diğer 3480 kişi beğendi silaakgun: çok heyecanlı şeyler oluyoo✨
Yanımdaki kadın bugün herhangi bir işim olmadığını söyleyip gitmişti. Kerem görüş alanımdan çıktığı için bende ortak dinlenme alanına gidip antrenmanın bitmesini beklemeyi düşündüm.
Ortak alana geldiğimde Kerem'in sırtı bana dönük koltukta oturduğunu gördüm. Ne yaptığını görmek için arkasından yavaşça yaklaştım. Karşısında oturan arkadaşlarına sessiz olmaları için yalvaran bakışlar attım.
"Canımın içi sen nereden çıktın böyle?" şuan böyle dediği için trip atabilirdim ama bu hakkımı sonraya saklayarak yanına oturdum. Tam lafa girecekken Yunus yan tarafıma oturdu. "Lan sen nereden çıktın?" diyerek tepkisi gösterdiğinde önce güldüm sonra ciddi bir yüz ifadesi takınmaya çalıştım.
"Lan falan demeyeceksin kuzicim. Galatasaray Spor Kulübü psikolojik performans danışmanı diyeceksin kapiş."
