Son Kadeh |Kerem Aktürkoğlu|

14.Bölüm

Merhaba sevgili okuyucularım❤️
Kısa bir geçiş bölümü oldu satır aralarında buluşmak umuduyla keyifli okumalar..

"Eyvah basıldık." Kerem'in dediğiyle küçük bir kahkaha attım. Ama asıl başımıza gelecek olanlar yeni başlıyordu.

Duyduğumuz ses Yunus'a aitti ve çok komikti doğrusu gülmekten karnımıza ağrılar girmişti. Kerem zorla kapıyı açmaya gitti bende hemen arkasından gittim Yunus'un tepkisini çok merak ediyordum. Ve her ihtimale karşın öfkesini dindirmeliydim.

"Biliyorum Yunus biliyorum ben kaçırdım abi oldu mu ayrıca sabah sabah ne bağırıyorsun ortalığı ayağa kaldırdın."Yunus far görmüş tavşan gibi kalmıştı yüzünün aldığı hâle dayanamayıp gülmeye başladım.

"S-siz  n-nasıl beraber... evde... neler oluyor burada?" sesindeki şaşkınlık ve öfke başımıza gelecek olanların habercisi gibiydi.

"Kuzicim önce içeriye gel kerocun sana bir çay koysun anlatırız." dedim sırıtarak. Yunus ikimize de öldürücü bakışlar atıyordu.

"İyi tamam öyle olsun bakalım." dedi. Kerem hemen mutfağa geçerken ben kollarımı önümde bağlamış Yunus'un açıklamasını bekliyordum.

"Bakma bana öyle. Çok korktum sana bir şey oldu sandım. Sen benim küçük kardeşimsin sana bir şey olursa ne yaparım ben?" dediğinde gözlerimin dolduğunu hissettim. Onu kendime çekerek sıkıca sarıldım.

"Özür dilerim seni meraklandırdığım için."

"Önemli değil küçük." dediğinde ona dil çıkarttım. Aramızda sadece 6 ay varken böyle demesi beni sinir ediyordu.

...

"Evet çayımızı çorbamızı içtiğimize göre anlatın bakalım ne oldu?" Yunus'un sorguya başlamasıyla panik içinde Kerem'e baktım benim aksime oldukça rahat gözüküyordu.

"Bir şey olmadı gördüğün gibi her şey yolunda." Yunus, Kerem'in söylediklerine hiç de inanmış gibi bakmıyordu.

"O yüzden mi ben koca gece boyu Sıla'ya ulaşamadım?" diye sorduğunda ben araya girdim.

"Yunus abartma istersen bak gayet iyiyim. Telefonumu kapatıp biraz istiharat etmek istemiş olamaz mıyım? Sonra sabah Kerem beni davet etti bende kırmak istemedim bu kadarcık yani."

"İyi tamam, sen iyiysen sorun yok. Lakin benden bir şeyler saklıyorsanız ikinize de küserim." diyerek beni geçiştirdi. Artık derin bir oh çekebilirdim en azından şimdilik.

Yunus ve Kerem takımla ilgili kendi aralarında sohnet ederken masayı toplamış ve hatta bulaşıkları makineye yerleştirmiştim. Yunus ve Kerem aralarında kısık sesle bir şeyler konuşuyordu.

"Beyefendilerin sözü bitecekde beni evime bırakacaklar ben sizi beklersem daha çok beklerim. Ben kendi evime kendim giderim." diyerek tribimi atıp kapıdan çıkıyordum ki Yunus'un kahkahasını duyunca geri dönerek ona baktım.

"Kuzicim sadece karşı blokta oturuyorsun ama sen bilirsin." dediğinde Kerem de bende şaşkınlıkla ona baktık. "Ne yapsaydım seni bilmediğim etmediğim yerlere mi yerleştirseydim hem burada yabancılık çekmezsin diye düşündüm. Kötü mü ettim?" olumsuz anlamda başımı salladım. Kerem hala şaşkın bakışlar atıyordu.

"Neyse canım komşum o zaman bir ara bir kahveni içerim." Kerem'in dediğine gülerek başımı salladım. Resmen Keremle komşu olmuştuk ve bütün bunlar Yunus'un başının altından çıkmasına rağmen benim yeni haberim oluyordu.

"O zaman ben kaçıyorum komşu." dedim gülerek. Kerem el sallayarak cevap verdi. "Görüşürüz canım komşum."

Bölüm Sonu

Tekrardan merhabalar

Görüş, istek, eleştiri✨