I

248 16 5
                                    


Çekildi mi kılıçlar Türk’ün gönlü hoşlanır Kağanlığı kurmaya Yeni baştan başlanır Gözler ayda güneşte İlteriş Kağan başta Yazlar geçer savaşta Ötüken’de kışlanır İçelim kımızları Yosma Gök Türk kızları Esritirken bizleri Yavuzlar yavaşlanır

-Hüseyin Nihal Atsız

🐺

"Heyecanlandım." Diye mırıldandım abim karşımdayken.

Şu an karargâhın bahçesinde, karşılıklı banklarda oturuyorduk.

Şimdi Feriha gibi bayılacaktım..

Aklıma Emir'i baştan çıkarma kombini gelince yüzümü buruşturdum. O nasıl şeydi öyle?

Beresini düzeltip bana ters bir bakış attı.

"Ilk günün burada. Normal."

Evet. Ben artık bir Astsubay Çavuştum. Çiçeği burnunda bir Astsubay Çavuş!

Abim.Kıdemli Üsteğmendi. Babam ise Albay. En küçükleri ise yine bendim!

Bu nasıl güzel bir şey, biliyor musunuz?

Karargâhta oturmuş babamı bekliyorduk. Çünkü benim timimi kendisi söyleyecekti.

Heyecandan çığlık atacaktım. Benim babam yapacaktı bunu. Hayalim..

Şimdi gerçekten Feriha gibi bayılacaktım. Ciddiyim. Az kalmıştı.

Yanımıza gelen asker ile oturuşumu düzelttim.

"Yusuf Dirlik, Konya!" Diyerek sol elini başına yan bir şekilde koydu. Yani asker selamı vermişti işte.

Abim askere yandan bir bakış attı.

"Dinliyorum, Yusuf?" Dedi sert sesiyle.

Bu adam evde böyle değil. Valla evde böyle değil. Ben bu adama geçen gün daha pembe maske yapıyordum. Ne ara böyle oldu bu adam..?

"Turan Albayım sizi çağırıyor!"

Babam! Çağırıyor!

Heyecanla gülümsediğimde abim askeri göndermişti.

"Hadi bakalım Umay hanım."

Ayaklanıp beremi düzelttim. Abimde benimle beraber kalktığında heyecandan terleyen ellerimi üniformama sildim.

Tamam, eğitimini aldım. Soğuk kanlı ol Umay, lütfen.

Babanın karşısında sakın 'babişkoo." Deme. Sakın.

"Tekrar söylüyorum. Abi, baba demek yok. Komutanım var sadece. Anlaşıldı mı?" Dedi abim keskin sesiyle.

"Enredersiniz komutanım." Dediğimde sırıtmıştı. Gelmiştikte zaten.

Bismillahirrahmanirrahim.

Allah'ım sen bana bu günleri görmeyi nasip ettin ya, şükürler olsun rabbim.

Babam sol tarafta dimdik, yenilmez yüz ifadesiyle karşısındaki yedi askere bakıyordu.

Rahat pozisyonunda babamdan gelecek emiri bekliyor gibiydiler.

Bizi fark ettiklerinde babam abime bir kafa işareti yapmıştı. Aldığı komut ile askerlerin en sağına geçmişti.

Yanına ilerlediğimde üzerimi süzdü, ama gülümsemedi. Bu adam da evde hiç böyle değil, valla değil..

R.U.A.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin