R.U.A.

XIII

Gözlerime en keskin bakışla baktı:

"Ben de seni Atsız, ben de ...." der gibi...

Hüseyin Nihal Atsız

🐺

"Kızım kalk hadi artık."

Babamın sesini duyduğumda gözlerim yavaşça açıldı. Odaya sızan güneş ışıkları ile kaşlarımı çatarak hızla yattığım yerden doğruldum. Ne olmuştu ya?

En son uyuyordum koltukta. Firuzan Yarbay karşımda.. karşı koltuğa baktığımda boş olduğunu fark ettim. Uyanmıştı demek.

"Günaydın uykucu kızım benim."

Keyfi yerinde gibiydi. Yanağına bir öpücük kondurup gözlerimi ovuşturdum. Beni hâlâ küçükmüşüm gibi sevmesi hoşuma gidiyordu. Bildiği için daha çok yapıyordu.

"Günaydın." Diye mırıldandığımda gülüşünü duymuştum.

"Uyanmadın bir türlü."

Hâlâ uykum vardı napayım?

Boş boş karşı koltuğa daldığımda babam parmaklarını şıklatarak dikkatimi ona vermemi sağladı. Salak gibiydim. Yeni uyanınca böyle oluyordum.

Bir sigara içsem iyi olurdu. Neredeyse üç gündür elimi sürmemiştim.

"Eve gitsem artık?"

Derin bir iç çekerek eğildiği yerden kalktı. Pencereden göründüğü kadarı ile dışarıya döndü bakışları.

"Kızım, ne yapar kestiremiyorum. Sana zarar vermesine izin vermem."

Relax olacaksın abi.

Ayaklanarak saçlarımı açtım. Başım ağrımıştı. Neyse. Zaten şimdi geri üniformamın üstünü giyecektim. Şu yüzümü yıkasam bir.

"Ben üzerimi değiştireyim o zaman."

Babama haber vererek odadan çıktığımda abim ile karşılaştım. Bana yandan bir bakış attığında rahatsız edici bir biçimde onu süzerek abartılı bir göz devirme bahşettim kendisine. Salam.

"Lan ne göz deviriyorsun komutanına?"

Hızla yanıma ulaşarak hesap sorduğunda ellerimi arkada birleştirdim. Bak işte bunu hiç sevmiyordum.

Sen benim üstümsün Umay hareketlerine dikkat et..

Tayinimi mi istesem? Fena fikir değil he.

"Estağfurullah komutanım."

Gülerek yanaklarıma eli gittiğinde hızla geriledim. Hâlâ yemek yiyemiyorum ben yaralarım yüzünden! Açım mesela! Asla ikinci bir diş teli vakası çekemezdim.

"Ağrıyor mu güzelim hâlâ?"

Kafamı küçük çocuklar gibi salladığımda gözleri heyecanla parlamıştı. Kaç yaşında olursam olayım abimin böyle hareketlerime heyecanlanması beni mutlu ediyordu.

"Hastaneye gitsek?"

Seni yerim adam.

"Acilde bakmazlar ki randevusuz."

Alnıma küçük bir öpücük kondurarak etrafına bakındı. Beni tanımayan biri bir asker ve kadın askeri bu kadar yakın görse iyi olmazdı. Evet, abim olsa bile..

"Kahvaltı yaptın mı?"

Derin bir iç çekerek reddettim onu.

"Abi tıkıldım kaldım burada. Ruhum daralıyor. Hava alacağım alamıyorum. Sigara içeceğim içemiyorum anasını satayım. Kahvaltı da yapamadım. Evde olsam böyle olmazdı. Ben eve gitmek istiyorum."